«Το όνειρό μου είναι να γίνω γιατρός, γιατί θέλω να βοηθάω τους άλλους ανθρώπους»
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού μας λέει ότι θέλει να στείλει ένα ιδιαίτερο μήνυμα σε όλα τα παιδιά: «Θέλω να τους πω, ότι πρέπει να διαβάζουν, να είναι καλοί, να βοηθούν ο ένας τον άλλον, και να μην κάνουν διακρίσεις»
Η αίθουσα διδασκαλίας στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow είναι άδεια. Οι καρέκλες είναι στοιχισμένες γύρω από το τραπέζι και ο άσπρος πίνακας είναι καθαρός. Ο Νίκος, ο δάσκαλος ελληνικών έχει έρθει πιο νωρίς και προετοιμάζει τις φωτοτυπίες που θα δώσει στους μαθητές τους. Η Μαριάμ, 17 χρονών από το Αφγανιστάν έχει έρθει μια ώρα πιο μπροστά από το μάθημά της, για να μας μιλήσει για τη ζωή της στη Θεσσαλονίκη.
Η Μαριάμ έχει όμορφα πράσινα σκιστά μάτια. Θυμίζει τις Ιρανές πριγκίπισσες από τα παραδοσιακά περσικά παραμύθια. Αρκετά συνεσταλμένη και ντροπαλή κάθεται απέναντί μας κρατώντας τα βιβλία της και τα τετράδιά της. «Στο Αφγανιστάν ήμουν άτακτη μέσα στην τάξη», μας λέει χαμογελώντας. Τη ρωτάμε, τι θυμάται από το παρελθόν της στη χώρα της και μας γεμίζει εικόνες από το χρόνο που πέρναγε στο σχολείο με τους συμμαθητές της, αλλά και το δείπνο των Χριστουγέννων με την οικογένειά της. Πριν από εφτά χρόνια έχασε τον πατέρα της. Μαζί με τη μητέρα της και τα 4 αγόρια αδέρφια της ταξίδεψαν μαζί μέχρι την Ελλάδα. Αναγκάστηκαν να φύγουν, ύστερα από απόφαση της μητέρας της. «Δεν ήμασταν ασφαλείς. Είχα να πάω σχολείο ένα χρόνο», σημειώνει. Από το Ιράν μέχρι την Τουρκία, το ταξίδι τους ήταν πολύ δύσκολο. Έπρεπε να ακολουθήσουν ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι μέσα από τα βουνά και το κρύο ήταν πολύ βαρύ. «Τα πόδια του μικρότερου αδερφού μου είχαν παγώσει», μας εξομολογείται.
Η ζωή τους άλλαξε προς το καλύτερο όταν έφτασαν στην Ελλάδα, το Μάιο του 2017. Συγκεκριμένα, η οικογένειά της Μαριάμ φιλοξενείται σε πρόγραμμα φιλοξενίας της οργάνωσης Caritas. Παράλληλα, μαζί με τα αδέρφια της παρακολουθούν μαθήματα σε ελληνικό σχολείο και τα απογεύματα κάνει μαθήματα ελληνικών, αγγλικών και μαθηματικών στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow. Ο αγαπημένος της δάσκαλος είναι ο Νίκος, «γιατί είναι πολύ καλός», σημειώνει. Η Μαριάμ πηγαίνει Β’ Λυκείου και τα αγαπημένα της μαθήματα είναι η φυσική, η χημεία και η βιολογία. Θέλει να σπουδάσει Ιατρική. «Ως γιατρός θα μπορέσω να βοηθήσω άλλους ανθρώπους», μας λέει.
Στο σχολείο, λόγω της γλώσσας, στην αρχή δυσκολεύτηκε πολύ, ακόμα δυσκολεύεται. «Δεν καταλαβαίνω ακόμα πολύ καλά ελληνικά. Είναι όμως σημαντική η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, γιατί αν δεν τη μάθεις δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτά που θέλεις», μας τονίζει. Στην τάξη της είναι η μοναδική πρόσφυγας. Οι συμμαθητές της όμως τη στήριξαν και τη στηρίζουν ακόμα. Στο πλευρό της είναι και η Μάρθα, η Ελληνίδα φίλη της από το σχολείο και η Σουζάν από το Ιράκ, η συμμαθήτριά της από τα απογευματινά μαθήματα στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Η Μαριάμ στον ελεύθερο χρόνο της βοηθάει τη μητέρα της με τις δουλειές του σπιτιού, διαβάζει τα μαθήματά της, παίζει ποδόσφαιρο και βόλεϊ με τα αδέρφια της και προσπαθεί να τους πείσει να κάνουν δουλειές στο σπίτι. Ακούει ελληνική και αφγανική μουσική, βλέπει ταινίες και περνάει χρόνο με τη μητέρα της, η οποία είναι η καλύτερή της φίλη. Της λέμε ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι η ζωή ενός παιδιού, μιας έφηβης. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού μας λέει ότι θέλει να στείλει ένα ιδιαίτερο μήνυμα προς όλα τα παιδιά: «Θέλω να τους πω, ότι πρέπει να διαβάζουν, να είναι καλοί, να βοηθούν ο ένας τον άλλον, και να μην κάνουν διακρίσεις».
*Το Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε και λειτουργεί με τη χρηματοδοτική υποστήριξη του Open Society Foundation (OSF/OSIFE).
* To Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του SolidarityNow υλοποιείται με την υποστήριξη της UNICEF και τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τμήμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας.