Η Καθημερινή: Μαραθώνιο στη ζωή και… γυμναστική στον Πανελλήνιο


Δημοσιεύτηκε στο Protagon.gr

22s10dromΑριστερά ο Σαμίρ και δεξιά ο Φαουζί αδιαφορούν για το κρύο και γυμνάζονται, διότι, όπως λένε οι προπονητές τους, «η άσκηση είναι αναμφίβολα το πιο αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» για τις κακουχίες.

Τρεις φορές την εβδομάδα, γύρω στις επτά το απόγευμα, ο Σαμίρ και ο Φαουζί παίρνουν το τρένο μέχρι τη Βικτώρια. Προορισμός των δύο 23χρονων Σύρων δεν είναι η πλατεία, αλλά το στάδιο του Πανελληνίου. «Μετά τη συμμετοχή τους στον Μαραθώνιο, όπου σημείωσαν πολύ καλούς χρόνους, εξέφρασαν την επιθυμία για ένα έντονο πρόγραμμα προπόνησης», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Αποστόλης Κατζόγιας, γυμναστής στο πρόγραμμα «Στέγασης και Φιλοξενίας» του Solidarity Now, που προσφέρει εξίσου πλήθος αθλητικών δραστηριοτήτων: τρέξιμο στο Αλσος Νέας Σμύρνης, ποδόσφαιρο στο Θησείο, μπάσκετ στον Λόφο του Στρέφη. Η ανταπόκριση των αρρένων προσφύγων, κάθε ηλικίας, είναι μεγάλη και ενθουσιώδης. «Κορυφαία στιγμή ήταν όταν τους συνοδεύσαμε στο γήπεδο για να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος», προσθέτει ο ίδιος. «Σκοπεύουμε να το επαναλάβουμε».

Ωστόσο, η προπόνηση στο βραδινό τμήμα του Running Club του Πανελληνίου (που τους δέχθηκε αφιλοκερδώς) συνεπάγεται άλλα πλεονεκτήματα, καθώς οι δύο νεαροί, που μόλις έχουν αρχίσει να μιλούν και να καταλαβαίνουν ελληνικά, προπονούνται πλάι σε Ελληνες. «Ετυχαν θερμής υποδοχής από τους συμμετέχοντες», σημειώνει ο κ. Σταύρος Καρρές, προπονητής του Πανελληνίου, που έχει παράδοση στην πολυπολιτισμικότητα. «Τη δεκαετία του ’90 με το πρώτο μεταναστευτικό κύμα από τις ανατολικές χώρες και την Αλβανία, στα τμήματά μας οι μισοί μαθητές ήταν παιδιά μεταναστών», θυμάται. Το «πείραμα» της ένταξης μέσω του αθλητισμού την εποχή εκείνη στέφθηκε με επιτυχία. «Πολλά από αυτά τα παιδιά είχαν εξαιρετικές επιδόσεις, είχαμε μέχρι και πρωταθλητές Ελλάδας», διηγείται, «ωστόσο, λόγω της τότε νομοθεσίας, δεν επιτρεπόταν να ενταχθούν σε εθνικές ομάδες, με συνέπεια να απογοητευτούν και να τα παρατήσουν».

Οι δύο 23χρονοι, πάντως, το βράδυ της Δευτέρας και παρά το τσουχτερό κρύο, δείχνουν έτοιμοι για την πιο σκληρή προπόνηση. «Στη Συρία συνήθιζα να τρέχω και παράλληλα συμμετείχα στην ποδοσφαιρική ομάδα Hurryeh», εξηγεί στην «Κ» ο Φαουζί από το Χαλέπι, που έφτασε στην Αθήνα προ μηνός και ευελπιστεί το 2017 να βρίσκεται σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα μέσω του προγράμματος μετεγκατάστασης. «Τους πρώτους μήνες ήμουν σε κέντρο φιλοξενίας στα Τρίκαλα, όπου είχαμε δημιουργήσει ομάδα ποδοσφαίρου, ενώ ταυτόχρονα προπονούσα παιδιά». Ο συνομήλικός του, Σαμίρ, ομολογεί ότι φεύγοντας από τον Πανελλήνιο νιώθει πάντοτε καλύτερα. «Η ζωή μου, βέβαια, έχει αλλάξει προς το καλύτερο από τότε που άφησα, ύστερα από τρεις μήνες, το κέντρο φιλοξενίας, απευθύνθηκα στην Υπηρεσία Ασύλου και εντάχθηκα στο πρόγραμμα “Στέγασης και Φιλοξενίας”», σχολιάζει. Η καθημερινότητα αποκτά ρυθμούς κανονικότητας και σε αυτό συμβάλλει και ο αθλητισμός. «Η άσκηση είναι αναμφίβολα το πιο αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό», υπογραμμίζει ο κ. Κατζόγιας, που κάνει λόγο για πολλά ταλέντα στον αθλητισμό μεταξύ των προσφύγων. «Λόγω των κακουχιών είναι περισσότερο σκληραγωγημένοι και διαπιστώνουμε ότι με ελάχιστη προετοιμασία έχουν πολύ καλή απόδοση», σχολιάζει ο κ. Κατζόγιας, που ουκ ολίγες φορές μεσολαβεί, ώστε να δουν το παίξιμό τους επαγγελματίες του χώρου. «Αν ενταχθούν σε επαγγελματικές ομάδες, θα διαπρέψουν», καταλήγει.