Χαρικάγιεν Σατκουναράγια, 23 χρονών, 3 μήνες στη Λέσβο

«Το όνειρό μου είναι πάω στην Αθήνα»

«Με λένε Χαρικάγιεν και είμαι 23 χρονών. Κατάγομαι από τη Σρι Λάνκα. Ο πατέρας μου ήταν μέλος της ομάδας «Τίγρεις για την Απελευθέρωση του Ταμίλ Ιλάμ». Στη Σρι Λάνκα μας θεωρούν τρομοκράτες, μας συλλαμβάνουν και μας βασανίζουν. Εμένα με είχαν δέσει σε ένα ποδήλατο και με έσερναν σε όλο το δρόμο. Πέταγαν πέτρες στο σπίτι μου και οι εργοδότες μου -δούλευα στο τμήμα μάρκετιγνκ μιας εταιρείας-, λόγω της καταγωγής μου, μου ζήτησαν να παραιτηθώ. Φοβόμουν. Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την πατρίδα μου γιατί με κυνηγούσε η αστυνομία. Ήθελα να σωθώ.

Το φθινόπωρο ξεκίνησα το ταξίδι μου. Στον Ελαιώνα βρίσκομαι τους τελευταίους 3 μήνες. Είναι δύσκολο να επικοινωνήσουμε με τους άλλους ανθρώπους εδώ. Μόνο τέσσερα άτομα είμαστε από τη Σρι Λάνκα. Ο ένας υποστηρίζει τον άλλον. Επειδή μιλάω καλύτερα αγγλικά από τους υπόλοιπους, πολλές φορές τους βοηθάω με τη μετάφραση. Εδώ κάθε μέρα επικρατεί πανικός. Όλοι μας φοβόμαστε. Οι άνθρωποι πεινάνε και τσακώνονται όταν περιμένουν στην ουρά για το φαγητό.

Έχω άσθμα και πόνους στην καρδιά. Μου έδωσαν παρακεταμόλη αλλά δε με έχει βοηθήσει. Δεν μπορώ άλλο να μένω εδώ, είναι σα φυλακή. Κάνει πολύ κρύο. Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα από τους εφιάλτες που βλέπω. Σκέφτομαι όσα έχω περάσει στο παρελθόν. Έχω περάσει πολλά. Κλαίω. Σκέφτομαι τη μητέρα μου και την αδερφή μου, που είναι μόνες πίσω στην πατρίδα. Έχω πολλά προβλήματα, αλλά χαμογελάω. Το χαμόγελο είναι φυσιολογικό και οι άνθρωποι θέλουν να χαμογελάς. Το όνειρό μου είναι πάω στην Αθήνα. Πολλοί άνθρωποι από τη Σρι Λάνκα βρίσκονται εκεί. Το μόνο που κάνουμε είναι να περιμένουμε και να περιμένουμε. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να σωθώ».