Ένας από τους πρώτους που υποδέχονται τους ωφελούμενους στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow, καταγράφει τις εμπειρίες και τα αισθήματά του.
από τη Βίκυ Αναστασίου,
γραμματεία υποδοχής στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας
Η αλληλεγγύη είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση; Είναι. Και στο Κέντρο Αλληλεγγύης του SolidarityNow στην Αθήνα κάνουμε την αλληλεγγύη πράξη, σε μια διαρκή προσπάθεια να κάνουμε δυνατό το επιθυμητό.
Οι άνθρωποι που διαβαίνουν το κατώφλι του Κέντρου ανήκουν στις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, η πλειονότητα των οποίων αποτελείται από πρόσφυγες ή μετανάστες που κατάφεραν να φθάσουν στην Ελλάδα αντιμετωπίζοντας σοβαρότατους κινδύνους, ενίοτε δε και ως επιβιώσαντες ενός πολέμου, αλλά και από γηγενείς ανέργους, ανασφάλιστους, ηλικιωμένους και πολύτεκνους.
Πρωταρχικό αίτημα είναι η απόκτηση ασύλου, προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραμονή τους σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πρόσφυγες και μετανάστες, οι περισσότεροι από τους οποίους μιλούν μόνο τη μητρική τους γλώσσα, ζητούν απεγνωσμένα καταφύγιο. Αρχικά, επιδιώκουν να μάθουν πώς θα κλείσουν ραντεβού για μια συνέντευξη, προκειμένου να υποβάλουν το αίτημα ασύλου. Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας χρειάζονται νομική υποστήριξη, για να υπαχθούν στην κατηγορία των ευάλωτων ομάδων και να καταγραφούν με συνοπτικές διαδικασίες.
Για τους περισσότερους, ξεκινά ένα τιτάνιος αγώνας που μπορεί να διαρκέσει πολλούς μήνες, μέχρι να κατατεθεί το αίτημα ασύλου και άλλους τόσους μέχρι να κριθεί οριστικά.
Στο ενδιάμεσο διάστημα όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να εξασφαλίσουν τη διαβίωσή τους. Ως εκ τούτου, η στέγαση προκύπτει ως το αμέσως επόμενο αίτημα. Είναι καθημερινή πρακτική να περιμένουν στην υποδοχή μέχρι να έρθει η σειρά τους στην κοινωνική υπηρεσία, ενώ δεκάδες αιτήματα υποβάλλονται καθημερινά. Επειδή οι θέσεις στις δομές φιλοξενίας είναι περιορισμένες, προτεραιότητα δίνεται στα ασυνόδευτα ανήλικα και στις πολύτεκνες οικογένειες. Κι αυτό γιατί το εφικτό, αυτό που μπορούμε να κατορθώσουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας, αποτελεί ένα ρεαλιστικό στόχο, η εκπλήρωση του οποίου μπορεί να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο για μια ουσιαστική και οργανωμένη βοήθεια, ώστε να αποκτήσει υπόσταση και το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας.
H αλληλεγγύη λοιπόν δεν αποτελεί απλώς το αντίδοτο στο οικονομικό αδιέξοδο -εκφράζει ταυτόχρονα την ελπίδα για να διαχειριστούμε και το πνευματικό αδιέξοδο.
*Το Κέντρο Αλληλεγγύης της Αθήνας ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Δεκέμβριο του 2014 και είναι προσβάσιμο σε όλους, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη θρησκεία, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την κοινωνική τους θέση. Στο Κέντρο Αλληλεγγύης προσφέρονται υπηρεσίες σε πρόσφυγες/μετανάστες και σε Έλληνες που βρίσκονται σε ανάγκη (νομική, κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη, γραμμή βοήθειας και συμβουλευτικής για οικογένειες, παιδιά και εφήβους (με τη σύμπραξη του Μαζί για το Παιδί), χώροι φιλικοί για το παιδί (μέσω του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού), υποστηρικτικές υπηρεσίες ασύλου (κατόπιν ραντεβού με τις κεντρικές υπηρεσίες της Υπηρεσίας Ασύλου).