Η Roya έγινε μόλις 18 χρονών, κατάγεται από το Αφγανιστάν και από τα 15 της ζει στην Ελλάδα. Ο πρώτος σταθμός της ζωής της στη νέα χώρα ήταν η Σάμος, μετά η Πρέβεζα και ακόμα πιο μετά η Θήβα.

Στη Θήβα και στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων και αιτούντων άσυλο, γνωρίστηκε και με το SolidarityNow. Η Roya παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών και αγγλικών στο «Κέντρο Εκπαίδευσης και Δημιουργικών Δραστηριοτήτων»* της οργάνωσης. Αυτό το Κέντρο αποτέλεσε κάτι παραπάνω από ένα μη τυπικό σχολείο για τη Roya. Έγινε το υποστηρικτικό περιβάλλον που χρειαζόταν για να «μιλήσει» μέσα από τη ζωγραφική της.

Η Roya ζωγραφίζει από πολύ μικρή, αλλά πιστεύει ότι το στυλ της το βρήκε στα 15. Σε αυτό τη βοήθησε και ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ! Η παρατήρηση των έργων του αγαπημένου της ζωγράφου, την οδήγησε σιγά-σιγά να βρει τον δικό της μοναδικό τρόπο να αποτυπώνει εικαστικά όλα αυτά που νιώθει. Και νιώθει πολλά, όπως ζωηρά εξομολογείται. «Μου αρέσει να ζωγραφίζω γιατί έτσι αισθάνομαι ελεύθερη. Θέλω να μιλήσω στον κόσμο! Έχω να πω πολλά! Να πω για αυτά που νιώθω, να πω για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν που έχουν φωνή αλλά δεν μπορούν να ακουστούν. Να καταφέρω να ακουστούν μέσα από μένα και τους πίνακές μου!».

Η Roya εμπνέεται από τα συναισθήματά της, από τις δυσκολίες διαβίωσης σε μια δομή, -«είναι πολύ δύσκολα μερικές φορές, τόσο δύσκολα που νιώθω ότι ζω σε φυλακή» – ενώ πολλά από τα έργα της είναι τοπία που ανακαλεί στη μνήμη της από το μακρύ ταξίδι από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα. Αγαπά το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο και μερικές φορές καταλαβαίνει ότι «τα χρώματα που χρησιμοποιώ εξαρτώνται από το τί νιώθω – νομίζω όταν είμαι στενοχωρημένη είναι πιο σκούρα».

Στην ερώτηση ποιο είναι το αγαπημένο έργο της μας μιλά για τον πίνακά της που απεικονίζει ένα νεαρό κορίτσι, τη Sharbat Gula. Η Roya πήρε τη διάσημη φωτογραφία του φωτορεπόρτερ Steve McCurry στην οποία είναι η 12χρονη Sharbat από το Αφγανιστάν σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στο Πακιστάν, την περίοδο κατά την οποία το Αφγανιστάν τελούσε υπό Σοβιετική κατοχή. Η Roya ζωγράφισε τη Sharbat ίδια με τη φωτογραφία, με μία μόνο διαφορά. Της αφαίρεσε το στόμα. Η Sharbat έγινε έτσι ένα από τα εκατομμύρια κορίτσια από το Αφγανιστάν που δεν έχουν δικαιώματα, δεν μπορούν να μιλήσουν, δεν θα βρεθεί κανείς να τις ακούσει.

Όλα τα όνειρα της Roya σχετίζονται με τις γυναίκες στο Αφγανιστάν – πώς να τις βοηθήσει μέσα από την τέχνη της, πώς να τραβήξει την προσοχή του κόσμου ώστε να δράσει και να τις στηρίξει. Για όλα αυτά μιλά και στα νεαρότερα κορίτσια στη δομή της Θήβας που την έχουν δασκάλα ζωγραφικής. Γιατί η Roya αγαπά να μεταφέρει τις γνώσεις της όπως λέει. Διδάσκει στις μικρές μαθήτριές της ζωγραφική και «κυρίως θέλω να τις βοηθήσω να εκφράζονται χωρίς να φοβούνται, να τις μάθω να έχουν αυτοπεποίθηση, να δουν ότι υπάρχουν τρόποι να προχωρήσουν στη ζωή τους όπως οι ίδιες επιθυμούν.»

Ανάμεσα σε όλα αυτά, η Roya διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία, συμμετέχει με τα έργα της σε εκθέσεις και φεστιβάλ, όπου πολλές φορές έχει καταφέρει να πουλήσει πίνακές της και αυτό την ενθουσιάζει – «μου έχουν πει ότι κοιτώ βαθιά μέσα στη ζωή…», λέει περήφανα και ντροπαλά. Επιπλέον, συχνά δραπετεύει από τη «φυλακή» της Θήβας και επισκέπτεται την Αθήνα, όπου προετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για να περάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Άλλωστε θα γίνει διάσημη ζωγράφος και «θα δείξω στις Αφγανές ότι μπορούν!»

Η τελευταία ευχή που μοιράζεται μαζί μας η Roya αφορά στους καλλιτέχνες και στην υποστήριξη που έχουν ανάγκη ώστε να μπορούν να δημιουργούν. Η ευχή που μοιραστήκαμε εμείς για τη Roya ήταν πολυδιάστατη – να περάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, να παραμείνει δημιουργική και στο πλευρό των γυναικών που χρειάζονται υποστήριξη, να μη σταματήσει να ονειρεύεται, να διδάσκει, να διεκδικεί!

 *Το πρόγραμμα «Όλα τα παιδιά στην Εκπαίδευση» υλοποιείται από το SolidarityNow με στήριξη και χρηματοδότηση της UNICEF Greece.