Η Ελένη Κοκκίνου μας διηγείται την εμπειρία της,
ως μέλος της Παραολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων
από την Ελένη Κοκκίνου,
Καθηγήτρια Ειδικής Φυσικής Αγωγής, εργαζόμενης στο SolidarityNow για το πρόγραμμα Στέγασης & Φιλοξενίας
Εργάζομαι ως καθηγήτρια ειδικής φυσικής αγωγής και ορθοσωμικής γυμναστικής, τα τελευταία 13 χρόνια αφότου απέκτησα το πτυχίο μου, κυρίως στο χώρο της αναπηρίας, αλλά και στην τυπική εκπαίδευση. Εντάχθηκα στην ομάδα του SolidarityNow το περασμένο καλοκαίρι και παράλληλα με μία συνάδελφο ψυχολόγο, ανέλαβα τις αθλητικές δραστηριότητες για τα παιδιά ηλικίας 6-12 ετών που διαμένουν στο ξενοδοχείο Θεοξένια, αλλά και τη δημιουργική απασχόληση παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας.
Θεωρώ πως η προσφορά των ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό αγαθό στη ζωή ενός παιδιού, όπως και του ανθρώπου γενικότερα. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που επιλέγω να αλληλεπιδρώ και να συγχρωτίζομαι με ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, κάτι που μπορεί να κάνει την κάθε μέρα λίγο πιο έντονη στις δυσκολίες, αλλά ταυτόχρονα και πιο έντονη στις χαρούμενες στιγμές.
Οι στιγμές που μένουν στο μυαλό μου είναι όταν βλέπω ένα παιδί ή αθλούμενο να κατακτά κάτι καινούριο ως γνώση και να εξελίσσεται. Ή πάλι όταν προκύπτουν διάφορα εμπόδια, τα οποία όμως ξεπερνώνται με τη δημιουργική συνεργασία όλων των συνεργατών.
Το καλοκαίρι έμαθα πως θα είμαστε μαζί με τον Ibrahim Al Hussein, πρόφυγα από τη Συρία με ακρωτηριασμό στο πόδι από βόμβα, αλλά και αθλητή, στην ομάδα κολύμβησης ΑμεΑ που προπονώ -τους «Πρωτοπόρους»- μέλη της πρώτης ομάδας προσφύγων που δημιουργήθηκε ποτέ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο της Βραζιλίας! Η δική μας ξεχωριστή ομάδα, κατέβηκε με την ονομασία Independent Paralympic Athletes.
Την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της, ανέλαβε η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή, κατόπιν πρότασης από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και τον Πρόεδρό της κο. Φουντουλάκη. Η χαρά και η τιμή για την πρόσκληση ήταν πολύ μεγάλη, καθώς η παρουσία της ομάδας στο Ρίο, ενέπνευσε κι έδωσε κίνητρο στους ανθρώπους με αναπηρία, οι οποίοι ταυτόχρονα έχουν εγκαταλείψει τις πατρίδες τους, ώστε να αγωνιστούν για να πραγματοποιήσουν τους στόχους και τα όνειρά τους. Όσο μεγάλα και αν είναι.
Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία! Συγκρατώ και θα θυμάμαι πάντα την υποστήριξη από τις άλλες ομάδες διαφόρων χωρών για την παρουσία μας εκεί, καθώς και τη βράβευση ενός από τους αθλητές μου, με το βραβείο Whang Youn Dai Achievement Award, που απονέμεται σε έναν άνδρα και μια γυναίκα, οι οποίοι με το αθλητικό τους ήθος πρεσβεύουν τις αξίες και τη σημασία του Παραολυμπιακού κινήματος.
Για τον Ιμπραήμ αλλά και για εμένα, περισσότερο συγκινητική ήταν η στιγμή του αγώνα, καθώς ήταν η πραγμάτωση ενός ονείρου που γεννήθηκε στην πατρίδα του τη Συρία, πολύ πριν ξεκινήσει ο πόλεμος. Το γεγονός ότι πέτυχε δύο ατομικά ρεκόρ -και στα δύο αγωνίσματά του στην κολύμβηση, τα 50μ. και τα 100μ. ελεύθερο- με έκανε πολύ περήφανη παρά το δέος που προκαλούν τέτοιου είδους μεγάλοι αγώνες. Και εννοώ «μεγάλοι», με όλο το ειδικό βάρος που αποκτά η λέξη, όταν αφορά στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
*To Πρόγραμμα Στέγασης & Φιλοξενίας υλοποιείται από το SolidarityNow με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.