Ο Άχμαντ είναι 50 χρονών, δικηγόρος, ζωγράφος και ποιητής.

Στη χώρα του, τη Συρία, αλλά και στον αραβικό κόσμο, είναι ένας από τους γνωστότερους σύγχρονους λογοτέχνες. Ακόμη και σήμερα, παρά τις διώξεις, τη φυλάκιση, τα προβλήματα υγείας, τον αποχωρισμό από την οικογένειά του, την αλλαγή χώρας, εξακολουθεί και γράφει ποιήματα και πεζά κείμενα τα οποία στέλνει προς δημοσίευση σε αραβικές εφημερίδες και περιοδικά.

Είναι παντρεμένος με τη 44χρονη Νατζάχ, δασκάλας στο επάγγελμα και πατέρας τριών παιδιών – του Γιαζάν, 20 ετών, της Χάγια, 18 ετών και του 13χρονου Αμπντάλα. Η οικονομική του κατάσταση ήταν πολύ καλή τα χρόνια που ζούσε με την οικογένειά του στη Ράκα της Συρίας. «20 χρόνια μάχιμος δικηγόρος και ενεργός πολίτης», όπως δηλώνει.

Ο Άχμαντ φιλοξενείται σήμερα σε διαμέρισμα του SolidarityNow στην Αθήνα, μαζί με το μεγάλο του γιο Γιαζάν, στο πλαίσιο του προγράμματος Στέγασης και Φιλοξενίας της οργάνωσης, το οποίο είναι μέρος του ESTIA*, πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης υποστήριξης για την ένταξη και τη στέγαση. Σε ένα διαμέρισμα γεμάτο χρώματα, πινέλα, μπογιές, ενώ στο κέντρο του μικρού αυτού σπιτιού βρίσκεται το καβαλέτο του ζωγράφου, ο οποίος δεν σταματά να εκπλήσσει. Όταν ζωγραφίζει έχει ανάγκη να ακούει μουσική, λέει. Ξαφνικά κάτι οικείο ακούστηκε στο δωμάτιο – είναι η Ειρήνη Παππά στο δίσκο ‘Ωδές’, του Βαγγέλη Παπαθανασίου! Παράλληλα, δηλώνει ότι ένας από τους αγαπημένους του ζωγράφους είναι ο Έλληνας, Παναγιώτης Τέτσης.

Η ιστορία όμως του Άχμαντ ξεκινά νωρίτερα – μια ιστορία με κεντρικό ήρωα τον ίδιο και την προσπάθεια να σώσει τη ζωή του. Για να ξεφύγει από τον ISIS, έφυγε με την οικογένειά του για την Τουρκία. Εκεί έμειναν για ένα μεγάλο διάστημα. Ο δημοφιλής, με την ιδιότητα του λογοτέχνη, Άχμαντ, παρότι πρόσφυγας στην Τουρκία, ήταν σχεδόν κάθε μήνα καλεσμένος ενός Πανεπιστημίου της χώρας για να μιλήσει για το έργο του, αλλά και την κατάσταση που βίωνε ως διωκόμενος στη Συρία. Ούτε εκεί σταμάτησε να μάχεται για την ελευθερία του λόγου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Λίγο καιρό μετά, η γυναίκα και τα δυο μικρότερα παιδιά του αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη Συρία όταν πέθανε η μητέρα της συζύγου του, με την προοπτική να επιστρέψουν στην Τουρκία, λίγο καιρό μετά. Δεν τα κατάφεραν όμως. Τα σύνορα έκλειναν σταδιακά. Γινόταν δύσκολο ακόμη και να μετακινηθούν στο εσωτερικό της χώρας.

Ο Άχμαντ και ο Γιαζάν έφυγαν για την Ελλάδα. Από το Φαρμακονήσι στη Λέρο, και μετά στην Αθήνα και στο διαμέρισμα του SolidarityNow. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής – ελπίζουν να καταφέρουν να έρθει και η υπόλοιπη οικογένεια στην Ελλάδα. Ο Άχμαντ όμως προσπαθεί να μη στέκεται παθητικά απέναντι στη ζωή. Στηρίζει και στηρίζεται από το μεγάλο του γιο, έναν ταλαντούχο ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή όπως τουλάχιστον εκείνος τον θεωρεί, μαθαίνει για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ονειρεύεται να μπορέσει να γίνει η ζωγραφική το επάγγελμά του.

*Το πρόγραμμα ESTIA υλοποιείται από το SolidarityNow, υποστηρίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECHO).