“Ρωτήστε την ό,τι θέλετε, είναι η Google!”, με αυτή την προτροπή να απευθύνουμε εγκυκλοπαιδικές ερωτήσεις στην 8χρονη κόρη του, ξεκινά η κουβέντα μας με τον Αλάα Τουισάν, 41 ετών, Ιρακινό πρόσφυγα.
Κι επειδή εμείς διστάζουμε, ξεκινά εκείνος να τη ρωτά:
- Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ινδονησίας;
- Η Τζακάρτα
- Πότε έπεσε το τείχος του Βερολίνου;
- Το 1988
- Ποιος έγραψε τον Άμλετ;
- Ο Σαίξπηρ
Η 8χρονη Ράνια απαντά με τη συγκρότηση και την ωριμότητα ενός ενήλικα και φυσικά, κερδίζει εκτός από το χειροκρότημα όλων και τον απεριόριστο θαυμασμό μας. Πώς ένα μικρό κορίτσι που ελάχιστα πρόλαβε να πάει σχολείο στη χώρα του -καθώς χρειάστηκε να φύγει λόγων διώξεων από τον ISIS- μπόρεσε κι έμαθε τόσα πράγματα μέσα από το μοναδικό ίσως παράθυρο γνώσης γι’ αυτήν, το διαδίκτυο.
Βέβαια τόσο ο Άλαα, ειδικός αναλυτής υπολογιστών και η καθηγήτρια αγγλικών σύζυγός του Νάντια, συνέβαλαν καθοριστικά στην εκπαίδευση και την παιδεία της κόρης τους.
Σήμερα ο Άλαα, η Νάντια και οι δυο τους κόρες, η Ράνια -το 8χρονο «σοφό παιδί» τους- και η 6χρονη Λάνυα έχουν φύγει μακριά από τις απειλές ενάντια στη ζωή τους, τους εκφοβισμούς και τις συνεχείς διώξεις. Πλέον δεν έχουν να φοβούνται για τη ζωή τους. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Ιράκ, από όπου κατάγονται, όταν το ISIS «κατέστρεψε τη δουλειά και τη ζωή μου», λέει ο Αλάα. Καθώς λειτουργούσε μία μικρή επιχείρηση με είδη εργαστηρίου και υπολογιστές, ο Άλαα συναλλασσόταν και είχε κρατικά συμβόλαια εργασίας. Αυτό θεωρήθηκε αρκετό για να διωχθεί και να απειληθεί η ζωή του και η ζωή της οικογένειάς του. Κατέφυγε αρχικά στην Ιορδανία, όπου έμεινε για ένα διάστημα, πριν πάρει την απόφαση να φθάσει στην Ελλάδα κι από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.
«Φύγαμε με 5.000 δολάρια και πιστεύαμε πως με αυτά θα φθάναμε κάπου με ασφάλεια. Γιατί αυτό είχε προτεραιότητα για εμένα. Να πάω κάπου την οικογένειά μου όπου θα νιώθαμε ασφαλείς. Τα παιδιά να συνεχίσουν το σχολείο τους κι εγώ μετά, θα έβρισκα τον τρόπο μου να ξεκινήσω μια δουλειά».
Ο Άλαα και η οικογένειά του έφθασαν με κίνδυνο της ζωής τους στην Ελλάδα. Αλλά έφθασαν τελικά και σήμερα νιώθουν ασφαλείς στο σπίτι που άνοιξε για να τους φιλοξενήσει, στο πλαίσιο του προγράμματος στέγασης και φιλοξενίας Home for Hope του SolidarityNow. «Έχουμε ένα σπίτι που το νιώθουμε σαν το δικό μας σπίτι και νιώθουμε ευγνώμονες απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που μας το πρόσφεραν, μολονότι γνωρίζουμε ότι δε θα μείνουμε για πάντα στην Ελλάδα. Ήδη έχει εγκριθεί η αίτηση ασύλου μας και θα φύγουμε σύντομα για την Ιρλανδία. Ωστόσο δε θα ξεχάσουμε ποτέ αυτή την αίσθηση αλληλεγγύης που νιώσαμε εδώ», λέει ο Άλαα.
Ο Άλαα, όπως και πολλοί συμπατριώτες του που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους εξαιτίας απειλών και διώξεων, ονειρεύεται ένα μέρος με ασφάλεια. Για τον ίδιο και την οικογένειά του. Ένα μέρος όπου τα παιδιά θα είναι ελεύθερα να είναι παιδιά. Ένα μέρος όπου η ζωή θα έχει αξία και που τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ισχύουν για όλους.
*Σήμερα, ο Άλαα και η οικογένειά του έχουν ήδη μετεγκατασταθεί στην Ιρλανδία για να πιάσουν τη ζωή τους από την αρχή.
Το Πρόγραμμα Στέγασης & Φιλοξενίας υλοποιείται από το SolidarityNow, με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.