«Θα είμαι κι εγώ μία από τις γυναίκες που δεν θα εγκαταλείψω τα όνειρά μου…»

«Στο Πολυτεχνείο συνειδητοποίησα την ανδροκρατία και στο παιδαγωγικό τη γυναικοκρατία. Είναι απίστευτο πώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν αυτές οι φυλετικές διαφορές στην επιλογή των σπουδών άρα και των επαγγελμάτων».

Αυτή είναι η άποψη της Άννας-Μαρίας, μιας ακόμη γυναίκας που αγαπά την τεχνολογία και τις θετικές επιστήμες, και μοιράζεται μαζί μας -στο πλαίσιο του αφιερώματος Γυναίκες & Επιστήμη- τη φοιτητική εμπειρία της στον κλάδο.

Με δασολόγο πατέρα και μητέρα που ασχολήθηκε παραδοσιακά με το σπίτι, η Άννα-Μαρία μεγάλωσε σε μια μεγάλη πόλη της περιφέρειας δείχνοντας νωρίς την κλίση της προς την τεχνολογία και τους υπολογιστές. Παίρνοντας άριστα στις πανελλήνιες στο μάθημα της Πληροφορικής, οι καθηγητές την προέτρεψαν να σπουδάσει κάτι σχετικό. Τελικά πήρε το πρώτο της πτυχίο από το παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μετά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά πια το μεταπτυχιακό της δίπλωμα από το Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων, με κατεύθυνση την ηλεκτρονική μάθηση.

Και συνεχίζει. Φέτος γράφτηκε στο Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο της περιοχής της και ξεκινά από την αρχή τη σχέση της με την πληροφορική πληρώντας τη διαρκή ανάγκη της να διευρύνει τις γνώσεις της. «Πάντα αγαπούσα την τεχνολογία και την πληροφορική. Θεωρώ ότι το μέλλον είναι στην Παιδεία. Στην Παιδεία δεν χωρούν φυλετικά ή άλλα εμπόδια». Η αγάπη της για την τεχνολογία σε συνδυασμό με την επιθυμία της να μαθαίνει διαρκώς την έφτασε μέχρι το SolidarityNow, αφού παρακολούθησε και αποφοίτησε από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που υλοποιεί το SolidarityNow σε συνεργασία με τη Cisco, το IT Essentials.

Η Άννα-Μαρία θυμάται ότι σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης ήρθε αντιμέτωπη με κοινωνικά στερεότυπα που υποδήλωναν άμεσα ή έμμεσα και στην ίδια ποια κατεύθυνση σπουδών, επαγγέλματος, ζωής έπρεπε να πάρει μια και «αυτό θα ήταν το ιδανικό για μια γυναίκα». Όπως θυμάται, «κατά την εκπόνηση της διπλωματικής εργασίας οι επιλογές θέματος που είχες ήταν περιορισμένες αν ήσουν γυναίκα. Σου φερόταν λες και δε ‘σκαμπάζεις’ περισσότερο για να ασχοληθείς με κάτι τεχνολογικό, χωρίς να σου δώσουν ποτέ την ευκαιρία να το αποδείξεις. Ειδικά οι άντρες καθηγητές σε κοιτούσαν σχεδόν υποτιμητικά.

Πιστεύω ότι έχει έρθει πια η ώρα να αλλάξουν τα στερεότυπα που είναι τόσο βαθιά ριζωμένα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Θεωρώ ότι έχει βελτιωθεί βέβαια η κατάσταση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αν και δε σταματώ να εκπλήσσομαι που ακούω γονείς ακόμη και σήμερα να συμβουλεύουν τα κορίτσια να γίνουν για παράδειγμα δασκάλες, γιατί αυτό και παρόμοια επαγγέλματα είναι μόνο κατάλληλα για τις γυναίκες. Οι άντρες παραμένουν πιο ελεύθεροι να επιλέξουν με τί θα ασχοληθούν και έτσι φτάνουμε σε ολόκληρους επιστημονικούς κλάδους που η φυλετική ανισότητα είναι τεράστια».

Η Άννα-Μαρία θυμάται την καθηγήτριά της στην πληροφορική να μοιράζεται με τις μαθήτριες της, τις ανησυχίες για το επαγγελματικό μέλλον τους, διηγούμενη τις δικές της δυσκολίες να εδραιωθεί ως ισότιμο μέλος σε έναν κλάδο που την απέρριπτε για μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω του φύλου της.

«Είναι δύσκολα εκεί έξω, ιδίως αν είσαι γυναίκα και επιθυμείς να κάνεις κάτι διαφορετικό, αλλά αλήθεια πιστεύω ότι μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό επιτέλους. Θα είμαι κι εγώ μία από τις γυναίκες που δεν θα εγκαταλείψω τα όνειρά μου σε πείσμα αναχρονιστικών μοντέλων και αντιλήψεων».