«Όταν τραγουδάω νιώθω ότι προσεύχομαι. Το τραγούδι για εμένα είναι συνυφασμένο με την προσευχή»

Ο Γκοσέν κάθεται στην αγκαλιά μας. Έχει ακουμπήσει το κεφάλι του στον ώμο μας και περιεργάζεται το διάκοσμο γύρω του. Όση ώρα είμαστε μαζί, δεν έχει παραπονεθεί ούτε στιγμή. Αν και είναι μόλις πέντε μηνών, είναι πολύ ήρεμος, όπως και η μητέρα του, η Σάρα. Κάποια στιγμή τον παίρνει ο ύπνος. Παρατηρώντας τον, σκεφτόμαστε ότι αυτό το παιδί μεγαλώνει με πολλή αγάπη. Ο Γκοσέν είναι γεννημένος στην Ελλάδα. Αν η ελληνική ιθαγένεια δε δινόταν εξ αίματος θα θεωρούνταν Έλληνας. Η Σάρα, η οποία κατάγεται από το μακρινό Κονγκό, ήταν οκτώ μηνών έγκυος όταν έφτασε στη χώρα μας.

Η Σάρα είναι μια από τις τρεις γυναίκες του πενταμελούς συγκροτήματος, που δημιουργήθηκε στο χώρο φιλοξενίας της Βόλβης από τη Κονγκολέζικη κοινότητα. Είναι μόλις 20 χρονών, αλλά δεν έχει τη ξεγνοιασιά της ηλικίας της. Είναι μόνη μητέρα και πρόσφυγας. Είναι αρκετά ντροπαλή, αλλά ταυτόχρονα πολύ δυναμική και θαρραλέα. Ταξίδεψε μόνη και παρά τις δυσκολίες κατάφερε και ήρθε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 2017. Έχει σπουδάσει παιδαγωγικά, αλλά το τραγούδι είναι μια από τις μεγαλύτερές της αγάπες. «Τραγουδούσα στην εκκλησία, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας πάνω από 10 χρόνια. Στο σπίτι όμως τραγουδούσα άλλου είδους τραγούδια», μας λέει η Σάρα, η οποία προτιμάει την γκόσπελ μουσική. Τη ρωτάμε ποιοι είναι οι αγαπημένοι της καλλιτέχνες. «Από τραγουδιστές μού αρέσει πολύ ο Μισέλ Σαρντού από τη Γαλλία, η Μουμπίλα Μπέλ από το Κονγκό και η Μπιγιονσέ», μας απαντάει.

Η Κονγκολέζικη κοινότητα της Βόλβης δημιούργησε τη δική της αυτοσχέδια εκκλησία. Ακολουθώντας την παράδοσή τους λοιπόν, τραγουδούσαν προσευχόμενοι. Το γκόσπελ (gospel: στα αγγλικά σημαίνει ευαγγέλιο) έχει επιρροές από τα σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ. «Ο Ρισάρντ, ο οποίος είναι ο πάστοράς μας, με προσκάλεσε μια μέρα να τραγουδήσω μαζί τους», μας λέει η Σάρα. Στη συνέχεια, προστέθηκαν νέα μέλη, και η απλή χορωδία έγινε συγκρότημα, το οποίο ακόμα δεν έχει όνομα. «Δεν είναι τόσο εύκολο να βρούμε όνομα, που να καλύπτει όλα τα είδη που τραγουδάμε. Τραγουδάμε γκόσπελ και ο Μόρια τραγουδάει και άλλα είδη. Αν συνεχίσουμε να τραγουδάμε θα βρούμε ένα όνομα», μας εξηγεί.

Η σχέση της με τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ είναι πολύ καλή. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Η πιο επιμελής είναι η Τερέσα, είναι αυτή που θα τους παρακινήσει και θα τους πει να κάνουν ακόμα μια πρόβα τα τραγούδια. Ο Ρισάρντ είναι ο «αρχηγός» του συγκροτήματος. Αναρωτιόμαστε πώς νιώθει άραγε όταν τραγουδάει. «Όταν τραγουδάω νιώθω ότι προσεύχομαι. Το τραγούδι για εμένα είναι συνυφασμένο με την προσευχή», μας επισημαίνει η Σάρα.

Η Σάρα έχει κάνει αίτηση για άσυλο στην Ελλάδα. Έχει φανταστεί τη ζωή της εδώ. Έχει όνειρα για αυτήν και το παιδί της. Προς το παρόν όμως, εμπόδιο στα όνειρό της είναι η Βόλβη. «Η ζωή εδώ είναι βαρετή. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εδώ. Μόνο τρώμε και κοιμόμαστε. Δεν μπορούμε ούτε καν να σκεφτούμε το μέλλον μας. Η μουσική μόνο είναι μια ιδιαίτερη δραστηριότητα για εμάς», τονίζει.

«Θέλω να μείνω στην Ελλάδα, να μάθω ελληνικά και αγγλικά, έτσι ώστε να μπορώ να επικοινωνώ. Θέλω να σπουδάσω και να βρω μια δουλειά. Θα μου άρεσε να εργαστώ ως μαία, και θα ήθελα για το γιο μου τον Γκοσέν, να γίνει δικηγόρος», ολοκληρώνει λέγοντας η Σάρα.

*Η Σάρα είναι ωφελούμενη του προγράμματος «Κέντρα Υποστήριξης Παιδιού και Οικογένειας» το οποίο υλοποιείται από το SolidarityNow με την υποστήριξη της UNICEF και τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τμήμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας.

**Ο Διεθνής Οργανισμός Γαλλοφωνίας χρηματοδοτεί την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας σε αιτούντες άσυλο, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη

***Η Ηλιακτίδα ΑΜΚΕ με χρηματοδότηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες διαχειρίζεται τη Δομή Φιλοξενίας της Βόλβης μέσω του Ι.Α.Τ.Α.Π.