Δεν τους χαρακτηρίζεις ακριβώς ως μια τυπική οικογένεια.
Ανάμεσά τους ζει ένας Σούπερμαν 8 χρονών, τα δίδυμα αγόρια 1,5 χρονών, μία κούκλα στα 6 της, ένας σοβαρός 13χρονος έφηβος, μια συγκρατημένη δεσποινίδα ετών 10. Και φυσικά οι γονείς τους. Δεν είναι και λίγοι. Στο σύνολο οκτώ!
Αρχηγός της οικογένειας, η ακατάβλητη μητέρα Σερί.
Η Σερί, Σύρια Κουρδικής καταγωγής -που το όνομά της στη Συρία σημαίνει «κάτι όμορφο»– είναι 36 χρονών, μητέρα 6 παιδιών, μιλά ζωηρά και περιγράφει φτώχεια, γέννες, νύχτες στα βουνά, κρύο, τόσο χαμογελαστή που σχεδόν δεν σου επιτρέπει να λυπηθείς ή να στενοχωρηθείς για εκείνη.
«Τα δίδυμα αδέλφια που μας φιλοξένησαν στη Θεσσαλονίκη, μόλις είδαν τον Χασάν και τον Χουσεΐν, τα δίδυμα αγόρια μου, μας υποδέχθηκαν λες και μας ήξεραν χρόνια και λίγες ημέρες μετά κλαίγαμε όλοι μαζί που έπρεπε να φύγουμε για την Αθήνα!»
Έτσι ξεκινά τη διήγησή της η Σερί, γιατί πρώτα απ’ όλα «θέλω να πω πόσο καλά μας έχουν φερθεί όσοι Έλληνες έχουμε γνωρίσει».
Ο σύζυγός της, Ισμαήλ, πιάνει τη διήγηση από τη δική του αρχή. Τη Σερί.
- Δεν ήξερε ότι θα παντρευτούμε. Με ρωτούσε όταν βρισκόμασταν στη γειτονιά «Πότε θα γίνει ο γάμος σου Ισμαήλ; Πότε θα γιορτάσουμε;». Μετά έμαθε, από το φίλο μου, και αδερφό της, ότι εκείνη θέλω! Και με ήθελε κι αυτή.
- Δεν ήξερα αν θέλω να σε παντρευτώ, απλά σκέφτηκα ότι λίγο μου αρέσεις!
- Δεν αγαπιόμασταν όταν παντρευτήκαμε. Τώρα όμως αγαπιόμαστε πάρα πολύ!
Η Σερί συμφωνεί με τον Ισμαήλ. «Δε γίνεται χωρίς τον Ισμαήλ. Τίποτε δεν έχει νόημα χωρίς εκείνον. Είναι τα πάντα». Και φαίνεται ότι η αισιοδοξία τους πηγάζει από την αγάπη -πρώτα τη δική τους και μετά από την αγάπη για τα παιδιά τους. «Όταν φτάσαμε στη Χίο, είπα δόξα τω Θεώ φτάσαμε, ας γίνει ό,τι είναι να γίνει, φτάνει να είμαστε όλοι μαζί». Όλοι μαζί σκέφτονται και το μέλλον. Το άμεσο μέλλον θα τους βρει στη Γαλλία, τη χώρα μετεγκατάστασής τους. Μέχρι τότε ζουν στη δομή στέγασης και φιλοξενίας του SolidarityNow στην Παιανία.
Γνωρίζουν άλλωστε από ταξίδια. Συρία – Κουρδιστάν – Ιράκ – Τουρκία – Ελλάδα. Έχει χρειαστεί να σώσουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους πολλές φορές από το κρύο, την πείνα, τους διακινητές, τη βία. Στο εσωτερικό της Ελλάδας, εναπόθεσαν τα όνειρά τους στην άφιξή τους στην Ειδομένη. Γνωστή η συνέχεια. Τα σύνορα έκλεισαν, η Ειδομένη εκκενώθηκε, άρχισε η μετακίνησή τους στο εσωτερικό της χώρας: πύλη Ε1 στον Πειραιά, Ιωάννινα, Βασιλικά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη για πολύ λίγο, ευτύχησαν να φιλοξενηθούν σε σπίτι που άνοιξαν γι’ αυτούς τα αγαπημένα τους πια δίδυμα αδέρφια.
Στην Αθήνα άνοιξαν κι άλλες αγκαλιές για την 8μελή οικογένεια. Με τον ερχομό τους έμειναν στη δομή στέγασης και φιλοξενίας της οργάνωσης στην Παιανία -πιθανά το πιο χαρούμενο και πολύβουο διαμέρισμα της δομής! Ο Ισμαήλ και η Σερί είναι σίγουροι ότι θα τα καταφέρουν, ενώ η Σερί περιμένει με αγωνία να πάνε τα παιδιά σχολείο στη νέα τους χώρα: «Θέλω να πάνε σχολείο και τα κορίτσια και τα αγόρια. Εγώ στην οικογένειά μου ήμουν ίση με τα αγόρια – είμασταν ελεύθερες να αποφασίσουμε τί θέλουμε να κάνουμε».
Τη ζωή αυτής της οικογένειας πάντα θα τη συνοδεύει κάτι «σερί», κάτι γλυκό και όμορφο -όπως ακριβώς κι η ίδια!
*Το Πρόγραμμα Στέγασης & Φιλοξενίας υλοποιείται από το SolidarityNow με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.