Αϊμέν Ραφί, 39 χρονών, 6 μήνες στη Λέσβο
«Χρειάζομαι να αισθανθώ ξανά άνθρωπος»
«Με λένε Αϊμέν Ραφί, είμαι 39 χρονών και κατάγομαι από το Ιράκ. Έχω σπουδάσει χημικός. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, παρακολούθησα σεμινάρια σχεδίασης λογισμικού σε υπολογιστή. Έχοντας αυτό το πτυχίο στα χέρια μου, είχα την ευκαιρία να εργαστώ σε μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Είχα εξασφαλίσει έναν καλό μισθό και είχα το δικό μου εταιρικό αυτοκίνητο και κινητό. Έχω χαρτιά που αποδεικνύουν όλα αυτά που λέω. Είχα μια πολύ όμορφη ζωή στο Ιράκ. Μετά η κυβέρνηση με τοποθέτησε σε ένα νοσοκομείο στη Βαγδάτη. Μου είπαν ότι έπρεπε να δουλέψω εκεί για 5 χρόνια για να πάρω το πτυχίο του χημικού αναλυτή. Τα δυο πρώτα χρόνια εργαζόμουν ως νοσοκόμος και τα υπόλοιπα δυο ως βοηθός χειρούργου. Δεν πρόλαβα να πάρω το πτυχίο μου, γιατί έπρεπε να φύγω από τη χώρα μου για να σωθώ.
Είμαι Σουνίτης. Λόγω των θρησκευτικών μου πεποιθήσεων έχω κυνηγηθεί από την Ιρακινή αστυνομία και κυβέρνηση. Με συνέλαβαν και πέρασα 4 μέρες στη φυλακή. Εκεί με βασάνισαν είτε κάνοντάς μου ηλεκτροσόκ, είτε χτυπώντας με δυνατά στο κεφάλι. Ο πατέρας μου αναγκάστηκε να χρηματίσει την αστυνομία για να με αφήσουν ελεύθερο. Ο πατέρας μου με συμβούλεψε ότι είναι καλύτερο να φύγω από τη χώρα. Έτσι τα παράτησα όλα και ήρθα εδώ.
Στη Λέσβο ήρθα τον Οκτώβριο του 2017. Ζω μέσα στο χώρο φιλοξενίας της Μόρια, στο τρίτο επίπεδο όπου διαμένουν οι «μόνοι άνδρες», Ιρακινοί και λίγοι Σύροι. Είναι πολύ άσχημα εδώ. Στην αρχή με έβαλαν να μείνω σε μια μικρή σκηνή, την οποία θα μοιραζόμουν μαζί με άλλους 4 άνδρες. Αποφάσισα με δικά μου χρήματα να αγοράσω μια δική μου σκηνή, γιατί δεν μπορώ να κοιμάμαι. Μέχρι στιγμής έχω μετακομίσει τη σκηνή μου τέσσερις φορές. Είπα στους υπεύθυνος ότι δεν πρόκειται να μετακινηθώ ξανά. Δε δίνουν κοντέινερ στους «μόνους άνδρες», παρά μόνο στις οικογένειες.
Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα. Δεν υπάρχει ζεστό νερό για να κάνουμε μπάνιο και να πλυθούμε, και οι τουαλέτες είναι βρώμικες. Το θέμα με την καθαριότητα το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Χθες δεν κοιμηθήκαμε λόγω του κρύου και του δυνατού αέρα. Τρεις σκηνές έχουν καταστραφεί λόγω του αέρα. Δεν έχουμε θέρμανση, ούτε φως. Φορτίζουμε τα κινητά μας σε ένα κοντέινερ και πρέπει να είμαστε εκεί για να μη μας τα κλέψουν.
Είναι πολλά τα προβλήματα στη Μόρια. Συχνά ξεσπούν τσακωμοί μεταξύ των ανδρών. Πέφτει ξύλο και είναι επικίνδυνα.
Καταστραφήκαμε στις χώρες μας και καταστρεφόμαστε και εδώ. Πιστεύαμε ότι θα ερχόμασταν σε ένα ασφαλές μέρος. Μπορεί να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς, μπορεί οι άνθρωποι εδώ να είναι καλοί, αλλά δεν έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε. Ζητήσαμε σόμπες και να μεταφερθούμε σε κοντέινερ, αλλά ποτέ δεν πήραμε κάποια απάντηση.
Χρειάζομαι ειρήνη και να αισθανθώ ξανά άνθρωπος. Χρειάζομαι καλό φαγητό και να είμαι υγιής. Θέλω να νιώσω ασφαλής. Θέλω να χαμογελάω. Θέλω να φύγω από εδώ, αλλά δεν έχω χαρτιά. Μένω εγκλωβισμένος εδώ».