ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Ο Βενιαμίν θέλει να βοηθήσει την κοινότητά του, τους Πομάκους

Δημοσιεύτηκε στις 10/09/23

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Σπουδάζω νοσηλευτική στην Πάτρα και παράλληλα αγαπώ την ελαιογραφία που είναι το χόμπι μου. Το κίνητρό μου για να έρθω στο πρόγραμμα ήταν κυρίως η καταγωγή μου. Προέρχομαι από τα Πομακοχώρια της Ξάνθης και ως μειονότητα αντιμετωπίζουμε αρκετά προβλήματα. Γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη και την υποχρέωση να κάνω κάτι για να αλλάξω προς το καλύτερο τη ζωή των συνανθρώπων μου. Θεώρησα ότι μέσω αυτού του προγράμματος θα αποκτήσω την τεχνογνωσία, ώστε να μπορέσω να υλοποιήσω δράσεις που θα καλυτερεύσουν τη ζωή των ανθρώπων όλης της Ξάνθης, αλλά και της μειονότητας των Πομάκων.

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Από όλα τα εργαστήρια που κάναμε, αυτό που θα ξεχώριζα είναι το κομμάτι που αφορούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθώς μου ανοίχτηκαν ορίζοντες για το πως θα μπορούσα να υπερασπιστώ τα δικαιώματα της κοινότητας από την οποία προέρχομαι.

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Ήταν η επιλογή του θέματος για το project που έχουμε αναλάβει με την ομάδα μου που έχει στόχο την ενδυνάμωση των Πομάκων γυναικών.

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Ναι, τα όνειρά μου για το μέλλον! Ένα από τα μεγαλύτερά μου όνειρα είναι να συνεισφέρω στις μειονοτικές ομάδες. Αντί να υπερασπιζόμαστε τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από το σύνολο, έχουμε την τάση να τους κρίνουμε και να τους περιθωριοποιούμε. Οπότε αυτό που ονειρεύομαι είναι να πάψουν εντελώς να υπάρχουν διακρίσεις – θρησκείας, χρώματος, φυλής, σεξουαλικότητας. Επιπλέον, ένα ακόμα όνειρό μου είναι να καταφέρω να διασώσω και να καταγράψω τα στοιχεία του πομακικού πολιτισμού -κουλτούρα, παράδοση- προτού χαθούν!

*****

Το έργο “Empower YOUth” υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund Greece με φορέα υλοποίησης το SolidarityNow και εταίρο τη νορβηγική οργάνωση Norsensus Mediaforum.

Το πρόγραμμα Active citizens fund, ύψους € 13,5 εκ., χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund Greece έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Η Cyrielle βρήκε μερικές από τις απαντήσεις που έψαχνε

Δημοσιεύτηκε στις 05/09/23

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Σπουδάζω πολιτικές επιστήμες και κοινωνιολογία στη Γαλλία. Έκανα το Erasmus στην Ελλάδα πριν από 2 χρόνια και ήθελα να επιστρέψω, οπότε τώρα κάνω το μεταπτυχιακό μου στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών επάνω στο μεταναστευτικό. Όταν άκουσα για αυτό το πρόγραμμα του SolidarityNow, θέλησα να λάβε μέρος γιατί θεώρησα ότι ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να βρω κάποιες απαντήσεις που έψαχνα. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις θέματα στην κοινότητά σου και να νιώθεις αδύναμος, σαν να προσπαθείς άδικα, αλλά και να μην έχεις τα εργαλεία και ούτε να γνωρίζεις πως να κάνεις πράξη μια ενέργεια, μια δράση και πώς να κάνεις ολοκληρωμένα κάτι που θα έχει νόημα για τους άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό λοιπόν έλαβα μέρος!

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Στο τέλος της ημέρας, όταν υπάρχουν τα κατάλληλα εργαλεία και γνωρίζει κανείς πώς περνά ένα έργο από τη θεωρία στην πράξη, γίνεται ευκολότερο να μετατραπούν οι ιδέες σε συγκεκριμένες δράσεις.

Επιπλέον, όταν συναντώ άλλους νέους ανθρώπους από εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο που ζουν και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, μπορεί να ζουν για παράδειγμα σε καταυλισμούς, αλλά εξακολουθούν να έχουν το θάρρος και τη θέληση να προσφέρουν κάτι στην κοινότητα, τότε διατηρώ την ελπίδα ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο.

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Εντυπωσιάστηκα από την ιστορία του συμμαθητή μου, του Μαρίνου, ο οποίος είναι κωφός και θέλει να δημιουργήσει μια οργάνωση για να βοηθήσει άλλους κωφούς. Το κίνητρό του να επικοινωνήσει ήταν εκπληκτικό! Ακόμα και αν δυσκολευόμασταν να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, όλοι προσπαθήσαμε πολύ υπομονετικά να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και να επικοινωνήσουμε πλήρως τις ιδέες μας.

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Ναι, νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορούν οι νέοι άνθρωποι να συμμετέχουν σε περισσότερα προγράμματα όπως αυτό, ώστε να έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν άλλους με τις ίδιες ανάγκες και να ζητήσουν βοήθεια. Μερικές φορές, μπορεί να είναι πολύ καταθλιπτικό να συνειδητοποιείς τις ανισότητες στον κόσμο, αλλά υπάρχει πάντα η αντίθετη πλευρά των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν καλό και να προσφέρουν στην κοινωνία. Και αν είμαστε όλοι ενωμένοι, μπορούμε να δουλέψουμε για το κοινό καλό και να πάρουμε δύναμη από τους συνανθρώπους μας.

*****

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Ο Μοχάμεντ θέλει κυρίως να βοηθήσει τα παιδιά

Δημοσιεύτηκε στις

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Δήλωσα συμμετοχή στο Empower YOUth για να μάθω! Είμαι περίεργος άνθρωπος γενικά και έχω την ανάγκη συνεχώς να εξελίσσομαι. Πάω στο νυχτερινό σχολείο της Χαλκίδας και εκεί μαθαίνω κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Επειδή διαβάζω συνέχεια νιώθω ότι κάτι έχει αλλάξει στον εαυτό μου. Για μένα είναι μεγάλη ευκαιρία αυτό το πρόγραμμα γιατί θέλω να μάθω με ποιους τρόπους θα μπορούσα να αλλάξω κάτι στο περιβάλλον μου, πως να βοηθήσω τους ανθρώπους και ειδικά τα παιδιά που βλέπω γύρω μου. Για παράδειγμα, στη δομή της Ριτσώνας που μένω, τα παιδιά δεν έχουν όρεξη ούτε να πάνε το πρωί στο σχολείο, αφού καθημερινά ασχολούνται με άλλα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όπως με την άδεια παραμονής τους στη χώρα.

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Αρχικά η θετική ατμόσφαιρα με τους συμμαθητές μου και τους εκπαιδευτικούς όλες τις ημέρες. Μας δίδαξαν πάρα πολλά καινούργια πράγματα, θεωρητικά αλλά και πρακτικά. Με την ομάδα ενωθήκαμε πολύ, μέρα με τη μέρα ερχόμασταν πιο κοντά και γνωριζόμασταν καλυτέρα. Σίγουρα θα συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα και μετά το τέλος του προγράμματος!

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ από όλα ήταν μια δράση στην οποία έπρεπε να βρούμε μόνοι μας το σενάριο και να φτιάξουμε από την αρχή ένα βίντεο με τη μέθοδο stop motion. Εγώ έπρεπε να κάνω τον θυμωμένο, ενώ η φίλη μου η Cyrielle διάβαζε ένα ποίημα. Είχε πολλή πλάκα!

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Όταν γυρίσω στη Ριτσώνα θέλω να δείξω στον κόσμο όσα κατάφερα, για παράδειγμα τώρα μπορώ να πηγαίνω κανονικά στο σχολείο και να μιλάω Ελληνικά με τους συμμαθητές μου. Αυτό που θα ήθελα είναι από το παράδειγμα μου να βοηθήσω και τους άλλους να καταλάβουν πως με την πρώτη δυσκολία δεν πρέπει να τα παρατάμε, αλλά να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι και μετά όλα τα άλλα θα έρθουν.

*****

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Η Εμμανουέλα έμαθε πως γίνεται η θεωρία πράξη

Δημοσιεύτηκε στις

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Είμαι κοινωνιολόγος και κάνω το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην κοινωνική έρευνα, κριτική εγκληματολογία και ένταξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Όταν έμαθα ότι το πρόγραμμα, απευθύνεται σε νέα παιδιά και διάφορες κοινωνικές ομάδες, σκέφτηκα ότι είναι μια ευκαιρία για να γνωρίσω άλλους νέους ανθρώπους, αλλά και να ακούσω τα αιτήματα και τις βιωματικές τους εμπειρίες. Επιπλέον, το είδα σαν μια ευκαιρία να ακουστεί η φωνή, τα αιτήματα και οι προβληματισμοί μας. Γενικά, σκέφτηκα ότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να παρουσιαστούν ποικίλες απόψεις, γιατί πέρα από το ότι θέτουμε σαν νέοι αιτήματα και προβληματισμούς για το τι συμβαίνει, σημασία έχει και η οπτική από την οποία τα βλέπουμε.

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Τις δραστηριότητες ενεργοποίησης, όπου μέσω του παιχνιδιού έπρεπε να ανέβουν τα επίπεδα ενέργειας πριν μπούμε στις κύριες δραστηριότητες. Αυτή ήταν η καλύτερη αφορμή ώστε να ενωθούμε και να γνωριστούμε σαν ομάδα. Γιατί όσο «μεγάλα παιδιά» και να είμαστε, μέσα από το παιχνίδι, δημιουργήθηκε ένα οικείο κλίμα που μας έφερε πιο κοντά, ώστε να πραγματοποιήσουμε πιο σωστά τις μετέπειτα δραστηριότητες, που είτε είχαν να κάνουν με τη διαμεσολάβηση, είτε με την τοποθέτηση προτάσεων, είτε με τους προβληματισμούς που «κουβαλάμε» από τις κοινότητές μας. Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό θεωρώ ότι στο πλαίσιο του προγράμματος μας προσφέρθηκε η δυνατότητα να μείνουμε όλοι οι συμμετέχοντες στο ίδιο ξενοδοχείο και να έχουμε ελεύθερο χρόνο ώστε να βγούμε έξω για φαγητό και διασκέδαση!

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Χάρηκα πάρα πολύ καθώς υπήρχαν παιδιά από διάφορες ομάδες, όπως Ρομά, Πομάκοι από την Ξάνθη, με τους οποίους γίναμε φίλοι, ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες. Μέσω των βιωματικών εμπειριών του καθενός ήταν ευκολότερο να κατανοήσουμε ζητήματα τα οποία μπορεί να τα έχουμε ακουστά σε θεωρητικό επίπεδο, επειδή είμαστε κοινωνικοί επιστήμονες, αλλά είναι εντελώς διαφορετικά στην πράξη.

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Το όνειρό μου που είναι να ταξιδέψω στον κόσμο, όχι απλώς για αναψυχή, αλλά για να μπορέσω να δω πως ζουν οι άνθρωποι σε διαφορετικές χώρες και να κατανοήσω το πολιτισμικό τους υπόβαθρο, τις συνήθειες τους, τον τρόπο επικοινωνία τους. Ευελπιστώ κάποια μέρα να γίνω μια καλή και ποιοτική ερευνήτρια, που θα βοηθάει με τις έρευνες οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα το χρειάζεται να έχει λόγο και να μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα.

*****

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Η Ευρυδίκη πιστεύει ότι η αλλαγή είναι εφικτή

Δημοσιεύτηκε στις

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Είμαι 24 χρονών, σπουδάζω εργοθεραπεία και είμαι στο 3^ο έτος των σπουδών μου. Δήλωσα συμμετοχή, καθώς με προβληματίζουν κάποια ζητήματα που βιώνει η νεολαία. Θέλω να βρω λύσεις, θέλω να προσπαθήσω για κάτι καλύτερο και πιστεύω πολύ στη δύναμη της ομάδας. Όλοι εμείς που έχουμε βρεθεί εδώ μπορούμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα, γιατί ο καθένας από τη σκοπιά του βάζει το δικό του λιθαράκι.

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Καινούργιες ιδέες, νέες γνωριμίες,- κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμένα-, πολλή ενέργεια, αισιοδοξία και πίστη για αλλαγή!

Ποια ήταν η καλύτερή σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Το καλύτερο σημείο του προγράμματος ήταν η δραστηριότητα στο πλαίσιο της οποίας έπρεπε να δημιουργήσουμε βίντεο με την τεχνική stop-motion. Σκοπός ήταν να φτιάξουμε το δικό μας βίντεο με θέμα ένα κοινωνικό ζήτημα που μας προβληματίζει. Έτσι συνεργαστήκαμε με όλη την ομάδα και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό!

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Ερχόμενη εδώ σκεφτόμουν, εάν όλα αυτά που μας προβληματίζουν μένουν απλά στη θεωρία ή αν όντως μπορεί να γίνει κάτι και στην πράξη. Μέσα από αυτήν την εκπαίδευση και τη συνολική εμπειρία αισθάνομαι ότι πλέον έχω τα εφόδια να υλοποιήσω μερικές ιδέες μου, και όχι απλά να μείνουν σκέψεις και προβληματισμοί. Θα ήθελα να γίνω μια καλή εργοθεραπεύτρια και να μπορώ να βοηθάω τους ανθρώπους να έχουν μια καλή ποιότητα ζωής.

*****

Αφιέρωμα “Empower YOUth”: Ο Αλέξανδρος & τα ανθρώπινα δικαιώματα

Δημοσιεύτηκε στις

Μίλησέ μας για σένα. Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα Empower YOUth;

Είμαι καθηγητής Ιστορίας. Διδάσκω ιστορία και φιλοσοφία και ασχολούμαι με την ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης, είμαι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας και Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο πρόγραμμα με έφερε η ενασχόληση που ήδη είχα με τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θεώρησα ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον να συμμετέχω στις δράσεις του και να γνωριστώ με νέα άτομα.

Τι κρατάς από το Empower YOUth;

Μου άρεσε πάρα πολύ ότι όλες οι δραστηριότητες ήταν ομαδικές και έτσι συζητούσαμε τις απόψεις του καθενός, χωρίς να υπάρχει κανένας αποκλεισμός. Μπορούσαμε να ανταλλάσσουμε διαφορετικές ιδέες και να συζητάμε για θέματα που μας απασχολούν.

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στο πρόγραμμα;

Όταν σε μία δραστηριότητα, οι συμμαθητές μου με επέλεξαν να αναλάβω έναν σημαντικό ρόλο και να εκπροσωπήσω ολόκληρη την ομάδα. Τότε, ένιωσα ιδιαίτερα χαρούμενος καθώς δεν πίστευα ότι έχω τα προσόντα και τις ικανότητες για κάτι τέτοιο, αλλά παράλληλα με ενθουσίασε πολύ ο ρόλος και προσπάθησα να ανταποκριθώ σε αυτόν με τον καλύτερο τρόπο!

Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια άλλη σκέψη σου μαζί μας;

Να, έχω ένα όνειρο! Να καταφέρω να γίνω καθηγητής σε σχολείο και να διδάσκω Ιστορία. Επιπλέον, ως εκπαιδευτικός, εύχομαι κάποια στιγμή να υπάρξει η κατάλληλη στήριξη και προγραμματισμός ώστε να ξεκινήσει να διδάσκεται και το μάθημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους μαθητές. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά τελειώνοντας το σχολείο να γνωρίζουν τις βασικές έννοιες για το ποια είναι τα θεμελιώδη δικαιώματα ενός ανθρώπου.

*****

Το SolidarityNow αφιερώνει τον Σεπτέμβριο στους νέους!

Δημοσιεύτηκε στις

Και πιο συγκεκριμένα στους νέους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα Empower YOUth, του οποίου η πρώτη φάση έχει ήδη ολοκληρωθεί και τώρα σχεδιάζεται με πυρετώδεις ρυθμούς η δεύτερη. Για τη μέχρι τώρα εμπειρία τους μας μίλησαν έξι (6) από τους συμμετέχοντες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, απαντώντας σε τέσσερις (4) ερωτήσεις!

Τί τους έκανε να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και να ταξιδέψουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για αυτό, ακόμα και από αρκετά απομακρυσμένες περιοχές;
Τί κέρδισαν από τη συμμετοχή τους μέχρι τώρα;

Ο λόγος στους νέους!

********

Το “Empower YOUth” στοχεύει στην ενδυνάμωση των νέων, ειδικότερα εκείνων που προέρχονται από διαφορετικές ευπαθείς ομάδες, όπως Ρομά, μετανάστες/αιτούντες άσυλο, πρόσφυγες, νέοι/ες με αναπηρία, άτομα που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές και κάτω από το όριο της φτώχειας, ΛΟΑΤΚΙ+, προκειμένου να αναλάβουν ηγετικό ρόλο και να φέρουν θετική αλλαγή εντός των κοινοτήτων τους.

*Το έργο “Empower YOUth” υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης το SolidarityNow και εταίρο τη νορβηγική οργάνωση NorSensus Mediaforum.

**Το πρόγραμμα Active citizens fund, ύψους € 13,5 εκ., χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.

Μαζί του σε κάθε βήμα προς μια αξιοπρεπή ζωή

Δημοσιεύτηκε στις 18/05/23

από το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow

Ο Μ., 21 ετών από το Ιράν ζει στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο μακριά από την οικογένειά του. Όταν επισκέφθηκε το Κέντρο Αλληλεγγύης της Αθήνας (ΚΑΑ) του SolidarityNow χρειαζόταν υποστήριξη για να καλύψει ακόμα και τις πιο βασικές του ανάγκες.

Οι προκλήσεις για τον νεαρό Μ. ήταν πολλαπλές. Η πρώτη απορριπτική απόφαση του αιτήματός του για διεθνή προστασία από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, η έλλειψη σταθερής στέγης και τα σοβαρά και χρόνια προβλήματα υγείας του, τον οδήγησαν στην εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων και αργότερα στο νοσοκομείο.

Όταν η κατάσταση της υγείας του βελτιώθηκε, επισκέφθηκε ξανά το ΚΑΑ, όπου και με τις συντονισμένες προσπάθειες της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Κέντρου, υποστηρίχθηκε σε πολλαπλά επίπεδα.

Αρχικά, του παρασχέθηκε βοήθεια στην εξασφάλιση της απαραίτητης για αυτόν φαρμακευτικής αγωγής, την οποία είχε στερηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια, έγινε διαμεσολάβηση για την ανάκτηση των νομιμοποιητικών του εγγράφων και υποστηρίχθηκε να καταθέσει προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης ασύλου, διασφαλίζοντας έτσι το δικαίωμα του στις υπάρχουσες δομές φιλοξενίας.

Σήμερα ο Μ. ζει σε ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον και λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα και στήριξη που χρειάζεται. Φυσικά, εξακολουθεί να επισκέπτεται το Κέντρο και να υποστηρίζεται από τις δωρεάν υπηρεσίες του σε διάφορα ζητήματα. Στόχος είναι ο νεαρός Μ. να καταφέρει να ζει αυτόνομα, να εργαστεί και να έχει, όπως οι κάτοικοι της χώρας, εξασφαλισμένη την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.

*Από τον Αύγουστο 2022, το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας χρηματοδοτείται από τα EEA Grants με διαχειριστή της δωρεάς τους ΣΟΛ Crowe και HumanRights360.

**Από 1/7/2021 έως 30/6/2023, το Kahane Foundation χρηματοδοτεί την Ψυχοκοινωνική υπηρεσία του Κέντρου Αλληλεγγύης Αθήνας.

***Το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμο Αθηναίων.

Μια νέα ζωή: Ο Γιάννης, 45 ετών, αποδέχεται τον εαυτό του

Δημοσιεύτηκε στις 19/04/23

από το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow

«Είμαι μεγάλος πια και ίσως για ορισμένους θα έπρεπε να έχω ήδη συμφιλιωθεί με μερικές αλήθειες και γεγονότα. Αλλά η πραγματικότητα για μένα είναι άλλη. Η πάλη μέσα μου έγινε πια δυσβάσταχτη και αποφάσισα ότι δεν μπορώ άλλο να είμαι άγνωστος στους δικούς μου ανθρώπους. Μια φίλη μου πρότεινε να απευθυνθώ στο Κέντρο Αλληλεγγύης του SolidarityNow στην Αθήνα. Νόμιζα ότι απευθύνεται μόνο σε ξένους. Αλλά απευθύνεται σε όλους και η αλήθεια είναι αυτό το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκα με τη μετέπειτα ψυχολόγο μου.»

Στα 45 του, ο Γιάννης συστήνεται ως «αρκετά μεγάλος», «γκέι», «καλός γιος», «εργαζόμενος σε δυσπραγία». Ποτέ δεν είμαστε όμως «αρκετά μεγάλοι», «αρκετά μικροί» ή οτιδήποτε άλλο προκειμένου να ζητήσουμε βοήθεια από τους κατάλληλους ανθρώπους.

Και η βοήθεια που έλαβε ο Γιάννης έφερε άμεσα αποτελέσματα.

«Αποκαλύφθηκα στον αδερφό μου. Του είπα ότι είμαι γκέι. Κι όταν επέστρεψα σπίτι μου αισθανόμουν τόσο μα τόσο ελαφρύτερος. Ήταν παράξενο συναίσθημα γιατί δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτό το ξαλάφρωμα, λες κι αισθανόμουν άσχημα που αισθανόμουν ωραία, δεν ξέρω πώς να σας το πω. Γρήγορα βέβαια αυτό αντικαταστάθηκε από ένα συναίσθημα που θα το περιέγραφα σαν να πατάω πιο γερά στα πόδια μου.

Μεγάλωσα στην Αθήνα. Ένα καλό παιδί, από ένα καλό σπίτι που τίποτα δεν του έλειπε, χωρίς να είναι πλούσιο και χωρίς ποτέ να έχει λείψει η αγάπη. Είχα μια πολύ αγαπητική σχέση και με τον πατέρα και με τη μητέρα μου. Κανείς τους πια δεν είναι εδώ.

Καλή σχέση είχα πάντα και με τα ετεροθαλή μου αδέρφια, τον αδερφό και την αδερφή μου, αφού η μητέρα μας πάντα φρόντιζε και για αυτό. Και γενικά η μητέρα μου φρόντιζε πάντοτε για όλα.

Καθώς μεγάλωνα ποτέ δεν μου απαγορεύτηκε κάτι. Ποτέ δεν στερήθηκα επίσης, άργησα όμως πολύ να καταλάβω ότι πολλά πράγματα στο μεγάλωμά μου, ανώδυνα, αδιόρατα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με καθόρισαν ως προς τις πεποιθήσεις, τις απόψεις και τη στάση μου. Ήρθε η ώρα να τα καταλάβω όλα ένα-ένα καθώς περνούσαν τα χρόνια, μετά τη συνειδητοποίηση και τη παραδοχή ότι είμαι γκέι.

Είμαι ευχάριστος άνθρωπος, οι φίλοι μου με αποκαλούν ‘ψυχή της παρέας’. Όμως μερικές φορές μου λένε ότι τόση ενέργεια και χαρά ίσως κρύβουν κάτι εντελώς αντίθετο, μια μελαγχολία. Τελικά νομίζω πως έχουν δίκιο και ξέρω πλέον ότι μεγάλο μέρος της έχει άμεση σχέση με την ανάγκη μου για αποδοχή από τους άλλους του ότι είμαι γκέι. Γιατί παρότι πολλοί δικοί μου άνθρωποι γνωρίζουν ποιος ακριβώς είμαι, πέρασα τα περισσότερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου να το κρύβω από όλους τους υπόλοιπους, ακόμα (ή και ειδικά!) και από το οικογενειακό μου περιβάλλον.

Νόμιζα ότι δεν είναι απαραίτητο. Συντάχθηκα με τη στάση συντρόφων μου που κρύβονταν σε υπερβολικό βαθμό. Και κάποιος φορές μου ‘κολλούσαν’ κι εμένα μια ντροπή που δεν είχα από μόνος μου, αλλά μάλλον βαθιά μέσα μου αποδεχόμουν σαν φυσιολογική.

Δεν κατάφερα ποτέ να πω στη μητέρα μου ότι είμαι γκέι. Αντίθετα, κατάφερα να φορτώσω τον εαυτό μου ενοχές ότι επειδή δεν ζω όπως θα ήθελε, μπορεί να συνέβαλλα στην αρρώστια και τελικά στον θάνατό της.

Όλα αυτά βάραιναν μέσα μου. Και κυρίως πια βάρυνε περισσότερο μια ακόμη ενοχή και ντροπή – αυτή που μου έλεγε ότι τώρα ζεις πιο ελεύθερα μετά τον θάνατο της μητέρας σου. Μου ήταν αδύνατον να το δεχθώ. Σαν να αρνιόμουν τη λατρεία που της έχω.

Τώρα πια τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σιγά σιγά.

Η ζωή μου έχει προχωρήσει. Ζω στο ίδιο σπίτι με τον σύντροφό μου, μιλώ με μεγαλύτερη άνεση για το ποιος είμαι, συνοδεύομαι κι εγώ σε όλες τις φιλικές εκδηλώσεις. Και μου αρέσει.

Βλέπω την ψυχολόγο μου συχνά και μερικές φορές χαίρομαι σαν παιδάκι που πάει να της πει τα κατορθώματά του. – Σήμερα μίλησα στον αδερφό μου! Εισπράττω και ένα μπράβο, μια αποδοχή», κλείνει ο Γιάννης χαμογελώντας.

Ακόμα και η οικονομική του δυσπραγία αντιμετωπίζεται διαφορετικά πια από τον Γιάννη. Νιώθει πιο αισιόδοξος, πιο ισχυρός πώς μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά που έρχονται: «Δουλεύω ασταμάτητα από τα 19. Πάντα θα βρίσκω δουλειές, το ξέρω, γιατί ποτέ δεν περίμενα τα πράγματα να έρχονται χωρίς προσπάθεια.

Και τελικά διαπιστώνω ότι όταν εγώ άρχισα να μιλάω για εμένα και να λέω την αλήθεια μου, να μιλώ για τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου με βεβαιότητα, ζήτησα και πήρα. Ζήτησα αποδοχή και αγάπη και την έλαβα. Κανείς δεν με απέρριψε επειδή έμαθε την αλήθεια για μένα.

Ίσως ακόμα-ακόμα εγώ να με απέρριπτα πρώτα – και αυτό ήταν ορατό. Τώρα είμαι ορατός εγώ, εγώ ως αυτός ο πολυδιάστατος άνθρωπος που πραγματικά είμαι, γιατί κανείς δεν είναι μόνο γκέι, μόνο το ένα ή μόνο το άλλο (γελάει). Είμαστε 150.000 διαφορετικά πράγματα που κάνουν κάποιους να μας αγαπούν.

«Ξέρεις», μας λέει, «θα ήθελα να το γράψεις αυτό, έτσι να το πω για όλους μας… ότι λίγο ίσως χρειάζεται να μεγαλώσουμε την αγκαλιά μας, να χωρά όλους και κυρίως όλους αυτούς που νιώθουν διαφορετικοί και για κάποιο λόγο αισθάνονται άσχημα για αυτό.»

**Από 1/7/2021 έως 30/6/2023, το Kahane Foundation χρηματοδοτεί την Ψυχοκοινωνική υπηρεσία του Κέντρου Αλληλεγγύης Αθήνας.

***Το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμο Αθηναίων.

Η ιστορία του Δημήτρη, με αφορμή την Ημέρα Ρομά Υπερηφάνειας, 8 Απριλίου

Δημοσιεύτηκε στις 07/04/23

από το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow

Ο Δημήτρης έχει κάθε λόγο να είναι περήφανος για τον εαυτό του. Όχι μόνο σήμερα, 8 Απριλίου, που μαζί με τους άλλους Ρομά γιορτάζει την ημέρα Ρομά Υπερηφάνειας, αλλά γιατί με κάθε καθημερινή του πράξη εδώ και πολύ καιρό, ο Δημήτρης νικά τα στερεότυπα που τον συνοδεύουν στα μάτια των άλλων σαν νομοτέλειες, είτε λόγω της καταγωγής του είτε λόγω κάποιων επιλογών και εμπειριών του που τον κατέστησαν για ένα διάστημα της ενήλικης ζωής του αδύναμο, παράνομο και εγκλωβισμένο.

Μέχρι να φτάσει τα 29 του χρόνια ο Δημήτρης έχει ζήσει πολλές ζωές, όπως λέει ότι νιώθει ο ίδιος.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πύργο. Η μαμά μου είναι Ελληνίδα και ο μπαμπάς μου ήταν Ρομά. Πέθανε στη φυλακή, μετανιωμένος. Έχω δυο αδελφούς και τέσσερεις αδελφές, όλες παντρεμένες. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω αισθανθεί πουθενά άνετα, να πω εδώ είναι το μέρος μου, οι άνθρωποί μου, να νιώθω ασφαλής. Θυμάμαι ότι πήγα σχολείο για πολύ λίγο. Στην αρχή μπήκα σε μια τάξη και ένα μικρό διάστημα μετά, έφτιαξαν μια τάξη μόνο με τα παιδιά Ρομά και ουσιαστικά ήταν σαν να μας ξέχασαν. Θυμάμαι μια φορά που ακούμπησα έναν συμμαθητή μου από άλλη τάξη και τον είδα να πανικοβάλλεται και να λέει ότι τώρα πρέπει να πλύνει τη μπλούζα του. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί».

Μεγαλώνοντας όμως ο Δημήτρης άρχισε να καταλαβαίνει. Το σχολείο τον ξέχασε και έκανε κι εκείνος το ίδιο, μέχρι που το σταμάτησε και δεν έμαθε ποτέ γραφή και ανάγνωση. Μετά ακολούθησε έναν δρόμο πιστός σε αυτά που έβλεπε από τον πατέρα του και τους άλλους Ρομά με τους οποίους συναναστρεφόταν. Παρανομία και ναρκωτικά ήταν στη ζωή του Δημήτρη στα 14, ενός παιδιού που το έπαιρναν μαζί τους οι μεγάλοι και που τελικά του έριξαν ευθύνες που δεν του αναλογούσαν και οδηγήθηκε στη φυλακή. Η φυλακή ηχεί τόσο άσχημα στα αυτιά μας όταν ακούς να τη λέει ένας τόσο χαμογελαστός νέος άνθρωπος, όμως ο Δημήτρης έχει άλλη γνώμη.

«Η φυλακή ήταν η ευκαιρία μου να γλυτώσω. Πέρασα από τις φυλακές του Ναυπλίου, της Λάρισας, της Πάτρας και έφτασα στον Ελαιώνα στην Αθήνα. Τα χρόνια που έμεινα μέσα μπήκα στο θεραπευτικό πρόγραμμα για τοξικομανείς, έγινα καλά. Μέσα σε όλο αυτό γνώρισα και τους ανθρώπους μου. Τους κοινωνικούς λειτουργούς του προγράμματος που με υποστήριξαν πάρα πολύ, συγκρατούμενους μου που καταφέραμε μαζί να θεραπευτούμε, και αποφάσισα ποτέ να μη γυρίσω πίσω – ούτε στο σπίτι μου, ούτε για να δω τη μάνα μου, ούτε στα ναρκωτικά, ούτε σε τίποτα που μοιάζει με το πώς ζούσα πριν. Ξέρω ότι αν πάω να δω τη μάνα μου θα είναι πισωγύρισμα, θα με μπλέξουν, μου αρκεί να της μιλάω στο τηλέφωνο. Άλλωστε δεν έχουμε και πολλά να πούμε, η μαμά δεν μπορεί να καταλάβει ότι αλλάζω τη ζωή μου, καταλαβαίνει μόνο ότι της λείπω, αλλά δεν φτάνει αυτό πια.

Στο πρόγραμμα έμαθα να μιλάω. Στην αρχή στον Ελαιώνα δεν έλεγα τίποτα, αλλά τελικά σε μια ομάδα μίλησα! Ήταν φοβερό για μένα, μου έκανε τόσο πολύ καλό κι όσο πιο πολύ μιλούσα δεν σταμάταγα με τίποτα. Οι θεραπεύτριές μου με βοήθησαν πάρα πολύ.

Επέμενα και επιμένω γιατί θα τα καταφέρω και θα φτιάξω καλύτερα τη ζωή μου. Πηγαίνω και σε μια οργάνωση και μαθαίνω γραφή και ανάγνωση. Γράφω ήδη το όνομά μου.

Η ζωή που έχω τώρα είναι ήδη καλύτερη.»

Όσο ήταν στο θεραπευτικό πρόγραμμα ο Δημήτρης ενημερώθηκε από τους υπεύθυνους εκεί για το Κέντρο Αλληλεγγύης του SolidarityNow στην Αθήνα, και τη λειτουργία της Κοινωνικής Υπηρεσίας και της Υπηρεσίας Απασχολησιμότητας. Επόμενος στόχος να βρει δουλειά. Μαζί με τον εργασιακό σύμβουλο ξεκίνησαν τις συναντήσεις και ο Δημήτρης έπιασε την πρώτη του δουλειά. Για τον εργασιακό σύμβουλο ο Δημήτρης ήταν ήδη νικητής, γιατί ήταν απόλυτα συνεπής και αισιόδοξος παρά τον διαρκή αγώνα του να μη φοβάται και να πιστέψει στον εαυτό του.

«Νόμιζα ότι το Κέντρο ήταν μόνο για μετανάστες, αλλά έκανα λάθος και τώρα μου αρέσει να έρχομαι. Με βοηθούν πολύ. Η πρώτη δουλειά που βρήκα ήταν καλή. Καμμιά φορά άκουγα βέβαια σχόλια για την καταγωγή μου, αλλά άκουγα και καλά λόγια. Νιώθω συχνά ότι ενώ προσπαθώ να ξεφύγω από την παλιά ζωή, οι άλλοι με αντιμετωπίζουν με έναν τρόπο, μια επιφύλαξη, σαν να ξέρουν τη μοίρα μου. Πιο καταδικασμένος αισθάνομαι μερικές φορές έξω παρά από όταν ήμουν μέσα στη φυλακή.

Η πρώτη δουλειά τελείωσε και από το Κέντρο ο σύμβουλός μου με υποστήριξε και βρήκα δεύτερη. Είχα πρόγραμμα. Δουλειά, μαθήματα δυο φορές τη βδομάδα, περιποίηση του ξενώνα που έμενα με τους δυο συγκατοίκους μου.»

Ο Δημήτρης ολοκλήρωσε το πρόγραμμα, πέρασε και η παράταση που είχε πάρει για τη διαμονή στον ξενώνα, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά. Έχασε τη δουλειά του ξαφνικά, γιατί όπως κατάλαβε τελικά, ο εργοδότης του δεν μπόρεσε να κρατήσει άλλο έναν Ρομά στη δουλειά του.

«Γενικά νιώθω πολύ μόνος στην προσπάθεια να φτιάξω τη ζωή μου. Και ξέρω ότι και άλλοι Ρομά νιώθουν έτσι – είναι λες και όλοι είναι σίγουροι ότι θα αποτύχουμε και καμιά φορά σκέφτομαι τότε γιατί να προσπαθήσω; Αλλά τελικά δεν το βάζω κάτω.»

Έμεινε άνεργος και άστεγος.

Κινητοποιήθηκε αμέσως και πήγε ξανά στο Κέντρο Αλληλεγγύης. Καταγράφηκε στην κοινωνική υπηρεσία ως άστεγος και μετά από μια σειρά ιατρικών εξετάσεων που έκανε αμέσως χωρίς να χάνει λεπτό, βρέθηκε ξενώνας να τον φιλοξενήσει.

Ο Δημήτρης προσπαθεί πάρα πολύ. Το βλέπεις στα μάτια του, το ακούς στη φωνή του. Κάνει ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσει μπροστά.

«Είμαι στον ξενώνα τώρα. Και στο Κέντρο αμέσως όλοι προσπάθησαν να με βοηθήσουν. Φτιάξαμε το βιογραφικό μου ξανά και λίγες μέρες πριν με πήραν από μια δουλειά και ξεκίνησα ήδη. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Θα μαζέψω χρήματα σιγά-σιγά να πιάσω σπίτι και θα είμαι καλός στη δουλειά μου. Θα συνεχίσω να μαθαίνω να γράφω και να διαβάζω, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, βλέπω όλους να ανταλλάσσουν μηνύματα με τα κινητά και θέλω κι εγώ. Τώρα μιλάω μόνο με προφορικά μηνύματα.

Και αφού μάθω να διαβάζω και να γράφω, ίσως βρω και μια κοπέλα να αγαπιόμαστε και κάνουμε και οικογένεια.

Είμαι Ρομά, ναι, αλλά είμαι κι εγώ ένας κανονικός άνθρωπος. Οι φίλοι μου στο πρόγραμμα ήταν όλοι Έλληνες. Μοιάζαμε, είχαμε περάσει πολλά, χωρίς να έχει σχέση με την καταγωγή μας. Αυτό μόνο θέλω να πω. Κάνω λάθη, αλλά κάνω και όνειρα όπως όλοι. Ελπίζω να μην το ξεχάσω ποτέ αυτό και να μην κοιτάξω ποτέ κανέναν συνάνθρωπό μου με αυτό το βλέμμα. Αυτό το βλέμμα που προσπαθώ όταν το νιώθω να φύγω και παρακαλώ να εξαφανιστώ εκείνη τη στιγμή.»

*Από τον Αύγουστο 2022, το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας χρηματοδοτείται από τα EEA Grants με διαχειριστή της δωρεάς τους ΣΟΛ Crowe και HumanRights360.

**Το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμο Αθηναίων.