Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας | 8 Μαρτίου 2022
«Σε δέκα χρόνια από σήμερα, θα είμαι καρδιολόγος και θα δουλεύω σε κάποιο νοσοκομείο της Ευρώπης, θα έχω λύσει το πρόβλημα που έχει ο πατέρας μου στην καρδιά και στο σπίτι μου θα παίζω κιθάρα για να ξεκουράζομαι», Shamila.
Απλά και αποφασιστικά απαντά η 20χρονη Shamila στην ερώτησή μας για το μέλλον της. Ξέρει τί θέλει από μικρή. Το χρόνιο πρόβλημα του πατέρα της στην καρδιά που επηρεάζει τη ζωή όλης της οικογένειάς της ήταν αυτό που της έκανε ξεκάθαρο τον στόχο. Θα γίνει γιατρός, καρδιολόγος και θα κάνει καλά τον πατέρα της και τους άλλους ανθρώπους που ασθενούν στην καρδιά.
Κάπως έτσι η Shamila μεγαλώνει με γεμάτες «αποσκευές». Και στη συνέχεια οι αποσκευές γεμίζουν κι άλλο. Ένα μεγάλο προσφυγικό ταξίδι από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα, μια επίπονη αλλά πλούσια σε μαθήματα διαμονή στη Μόρια της Λέσβου και μια πιο ευχάριστη διαμονή στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων της Θήβας.
Στη δομή της Θήβας δεν κάθεται λεπτό. Η ομάδα του «Κέντρου Εκπαίδευσης και Δημιουργικών Δραστηριοτήτων»* του SolidarityNow που λειτουργεί εντός της δομής υποστηρίζει κάθε της δραστηριότητα και την ενδυναμώνει! Η Shamila πηγαίνει στο τοπικό λύκειο, παίζει και διδάσκει κιθάρα σε μικρότερα παιδιά και είναι συνοδός στο λεωφορείο πάλι για τους μικρότερους μαθητές της δομής.
Από το Αφγανιστάν, στο Ιράν και από εκεί στην Τουρκία, όλα τα μέρη έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη Shamila. Στη γενέτειρά της τα κορίτσια δεν ονειρεύονται μας λέει, όχι γιατί δεν έχουν όνειρα, αλλά γιατί ουσιαστικά δεν τους επιτρέπεται. Και η ίδια όταν φεύγει από εκεί αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει. Ανοίγεται, παρατηρεί τον κόσμο γύρω της, ρουφά τα ερεθίσματα. Και στην Τουρκία γίνεται ένα μικρό θαύμα που αλλάζει τη διάθεση της Shamila και ουσιαστικά τη ζωή της κι ας μην το καταλαβαίνει τότε. Σήμερα όμως αναγνωρίζει ότι η κιθάρα που της πρόσφερε κάποιος ως δώρο στην Τουρκία, της άνοιξε νέους δρόμους.
«Δεν ήξερα τίποτα. Αλλά μου άρεσε τόσο πολύ το δώρο αυτό, που ξεκίνησα αμέσως να ψάχνω τρόπους για να μάθω. Και ο τρόπος βρέθηκε μόλις φτάσαμε στη Μόρια. Γνωρίστηκα με μια κυρία από την Ελλάδα που για τα δύο χρόνια που έμεινα εκεί μου έκανε μαθήματα κιθάρας. Σε μένα και σε άλλα παιδιά. Ήταν η πρώτη μου δασκάλα! Και μετά σιγά σιγά, με υποστήριξε και δίπλα της άρχισα κι εγώ να διδάσκω σε μικρά παιδιά.» Βέβαια η μουσική δεν είναι κάτι ξένο για αυτήν. Θυμάται να ακούει συνέχεια μουσική από πολύ μικρή, να κουνά τα δάχτυλά της στον ρυθμό, να σιγοτραγουδά. Αδυναμία της η ορχηστρική μουσική και ο Αχμάντ Ζαχίρ (Ahmad Zahir) ή αλλιώς ο «Έλβις του Αφγανιστάν» όπως είναι γνωστός, μέσα από το έργο του οποίου η Shamila δηλώνει ότι ξεχώρισε και αγάπησε δυο μουσικά όργανα – την κιθάρα και το πιάνο.
Η Shamila γεμίζει με μουσική τη δομή της Θήβας, η φίλη της η Roya ομορφαίνει τους χώρους με τις ζωγραφιές της και έτσι τα δυο κορίτσια είναι πρότυπα για τα μικρότερα παιδιά της δομής. Το μεσημέρι, μετά το σχολείο, παιδάκια τρέχουν από τη μια τάξη στην άλλη. Τελειώνουν το μάθημα ζωγραφικής με τη Roya και τρέχουν με ενθουσιασμό στην άλλη τους δασκάλα, τη Shamila, να μάθουν κιθάρα, να την ακούσουν να παίζει, να «ταξιδέψουν» σε ιστορίες και μουσικές όλοι μαζί.
«Η μουσική είναι σαν θάλασσα. Είναι ατελείωτη», λέει χαμογελώντας η Shamila, που κυρίως παίζει μουσική της πατρίδας της αλλά μαθαίνει και ελληνικά και ιταλικά τραγούδια.
Η Shamila είναι η προσωποποίηση της ηρεμίας, της βεβαιότητας, του ονείρου. Είναι σαν νεράιδα όταν μας μιλά, σαν να μην είναι εκεί ακριβώς αλλά ίπταται του χώρου. Και αυτοί οι χώροι, εκεί που ζουν παιδιά που ονειρεύονται ασταμάτητα έχουν τόσο πολύ ανάγκη νεράιδες σαν τη Shamila!
Της ευχόμαστε κάθε όνειρό της να πραγματοποιηθεί, να γίνει ακόμα καλύτερη στην κιθάρα όπως θέλει, και να μη χάσει ποτέ τη διάθεση και την όρεξη να μαθαίνει και να προσφέρει. Πάντα ψηλά, Shamila!
*Τα «Κέντρα Εκπαίδευσης και Δημιουργικών Δραστηριοτήτων» λειτουργούν στο πλαίσιο του προγράμματος «Όλα τα παιδιά στην Εκπαίδευση» που υλοποιείται από το SolidarityNow με στήριξη και χρηματοδότηση της UNICEF Greece.