από την Μαργαρίτα Κιάου, για το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

– Νίνα, 16 χρόνων: «Στην αρχή ήμουν διστακτική, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να βελτιώσω την αυτοπεποίθησή μου και να γνωρίσω ανθρώπους. Είμαι πολύ κλειστή και αν δεν ξέρω κάποιον καλά δεν ανοίγομαι».

– Ραφαηλία, 15 χρόνων: «Μα, σε μένα, μιλάς».

– Νίνα: «Αυτό εξηγώ».

Παρακολουθήσαμε το σεμινάριο φωτογραφίας του Ιδρύματος Φρέντρικ Ρόμπερτς για τη Φωτογραφία (Fredric Roberts Photography Foundation), που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στο κέντρο της Αθήνας σε συνεργασία με το SolidarityNow. Είκοσι παιδιά 14-16 ετών, δέκα αγόρια και δέκα κορίτσια, τόσο από αστικά κέντρα, όσο και την επαρχία, με καταγωγή από την Ελλάδα και άλλες χώρες (μετανάστες β’ γενιάς και πρόσφυγες) ολοκληρώνουν αυτές τις ημέρες εντατικά μαθήματα φωτογραφίας διάρκειας μίας εβδομάδας.

«Η διδασκαλία γίνεται σε επαγγελματικό επίπεδο, τα παιδιά εξοπλίζονται με κάμερες, μαθαίνουν τα βασικά διάφραγμα-ταχύτητα-κάδρο, πειραματίζονται μόνο σε χειροκίνητες λήψεις πάνω σε διαφορετικές θεματικές σε αρκετά μέρη της πόλης (ψαραγορά, χώροι εργασίας, καφενεία, δρόμος κλπ). Στο τέλος φτιάχνουν μια ιστορία βασισμένη στην εμπειρία της μετανάστευσης και στη ζωή που δίνουν σε μια κοινότητα », εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η φωτορεπόρτερ και μια από τους πέντε δασκάλους του σεμιναρίου, Σάρα Μέγκαν Λι (Sarah Meghan Lee).

Αυτό που κάνει μοναδικό το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι, ότι μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων το Ίδρυμα αφήνει τέσσερεις επαγγελματικές κάμερες πίσω στο φορέα που συνεργάζεται, στην προκειμένη περίπτωση στο SolidarityNow, ώστε τα παιδιά να τις δανείζονται όποτε θέλουν και να συνεχίσουν τη φωτογραφία. Επίσης, οι δάσκαλοι του ιδρύματος θα επιστρέψουν μετά από ενάμιση- δυο χρόνια και θα παραδώσουν στα ίδια παιδιά μαθήματα για προχωρημένους. Μετά από μια εβδομάδα, θα ξεκινήσει πάλι σεμινάριο για αρχαρίους, όπου οι παλιότεροι, πια, μαθητές θα βοηθούν στη διδασκαλία, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Φρέντρικ Ρόμπερτς. «Πολλοί οργανισμοί κάνουν μαθήματα και μετά φεύγουν, δεν υπάρχει συνέχεια για την εκπαίδευση των παιδιών. Εμείς πιστεύουμε πολύ στη διάρκεια και την επαφή για την καλλιέργεια και τη μόρφωση», προσθέτει ο κ. Ρόμπερτς.

«Φεύγοντας από εδώ βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικό μάτι»

Στον Αλί, 15 χρόνων, άρεσε από πάντα, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η φωτογραφία. Πριν μισό χρόνο, μάλιστα, έδωσε όλο το χαρτζιλίκι που μάζευε και αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή. «Αλλά δεν ήξερα να τραβάω, έκανα ό,τι νόμιζα μόνος μου. Τώρα άνοιξαν τα φτερά μου, πιστεύω ότι μπορώ να κάνω πολλά», περιγράφει. Δίπλα του, ο 14χρονος Πέτρος, δηλώνει πως το σεμινάριο ήταν μια «καταπληκτική εμπειρία. Αισθάνομαι, ότι φεύγοντας από εδώ βλέπουμε τον κόσμο με διαφορετικό μάτι».

Και η Νίνα με τη Ραφαηλία, κολλητές, πια, σε όλο το θεωρητικό μάθημα και στις φωτογραφικές βόλτες, από εκεί που δεν γνώριζαν τίποτα για φωτογραφία, πέρα από το να τραβούν με τα κινητά τους, τώρα τονίζουν, ότι «μπορούν να χειριστούν τη μηχανή όπως θέλουν». Έχουν καλύτερο έλεγχο της εικόνας με μια φωτογραφική κάμερα, από ό,τι με ένα κινητό, παραδέχονται και με μια φωνή απαντούν στη σχετική ερώτηση «ναι, θα συνεχίσουμε».

Το Σάββατο 22, Ιουνίου, 2019, στις 12 το μεσημέρι η δουλειά των παιδιών θα παρουσιαστεί στην έκθεση φωτογραφίας «Κοινωνική και Πολιτισμική Ενσωμάτωση», στη Στοά του Βιβλίου (Αίθουσα Λόγου), Πεσμαζόγλου 5, στην Αθήνα.

«Επιλέγουμε οι τάξεις να είναι μεικτές, ώστε παιδιά από διαφορετικό περιβάλλον να έρθουν κοντά, να συνεργαστούν και να μάθουν το ένα από τις ιστορίες του άλλου. Την πρώτη μέρα είναι ακόμα ντροπαλά, πράγμα που σταδιακά αλλάζει και τώρα στο τέλος μιλούν ανοιχτά για τη δουλειά τους και τις φωτογραφίες των άλλων, συζητούν, το σεμινάριο κατευθύνεται από τους ίδιους στην ουσία», επισημαίνει η κ. Λι.