«Ο Γιουσέφ είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Ζήσαμε μαζί 35 χρόνια.
Ή θα πεθάνουμε μαζί ή θα ζήσουμε μαζί»
Καθόμαστε σε ένα μικρό καφέ στο Λανγκαδά. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χώρο φιλοξενίας προσφύγων στο Καβαλάρι της Θεσσαλονίκης. Κάνει κρύο. Η άνοιξη φαντάζει ακόμα μακρινή. Η Χανσά όμως νιώθει την άνοιξη μέσα της. Είναι μόλις 63 χρονών και κατάγεται από τη Συρία. Στην Ελλάδα ήρθε μαζί με το σύζυγό της Γιουσέφ Σαλάχ, 65 χρονών. Είναι μαζί 35 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή.
Κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον. Η Χανσά δε φοράει μαντίλα. Καπνίζει πολύ, αλλά θέλει να το κόψει. Είναι όμορφη γυναίκα. Με τον Γιουσέφ γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα σπίτι που ήταν προσκεκλημένοι για να γιορτάσουν το Πάσχα. «Δεν αγαπιόμασταν. Γνωριστήκαμε εκεί, μείναμε μαζί 28 μέρες και μετά παντρευτήκαμε. Ο έρωτας ήρθε μετά», μας λέει. Ο Γιουσέφ δεν καπνίζει, πράος κάθεται στην καρέκλα του, απολαμβάνοντας το τσάι του δίνοντας το λόγο στη γυναίκα του. Μιλάει λίγα αγγλικά και παρεμβαίνει μερικές φορές στη συζήτηση μόνο για να βοηθήσει τη γυναίκα του.
Τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου τους ζούσαν στο Κάσαμπι και μετά μετακόμισαν στο Χαλέπι. Εκείνη ασχολήθηκε με την ανατροφή των παιδιών και τη φροντίδα του σπιτιού, ενώ ο σύζυγός της δούλευε ως οδηγός λεωφορείου. Ήταν 26 χρονών όταν γέννησε το πρώτο τους παιδί. Συνολικά έχουν 4 παιδιά, 2 αγόρια και 2 κορίτσια. Δυο παιδιά τα έχασε στη γέννα. Τα χρόνια κυλούσαν όμορφα. Είχαν ασφάλεια και χρήματα για να ζήσουν. «Ήμουν πολύ ευτυχισμένη», μας λέει. «Ο άνδρας μου ποτέ δε σήκωσε χέρι στα παιδιά μας, μόνο με τα λόγια του τα ‘χτυπούσε’. Κάθε μέρα πήγαινε για δουλειά στις 5 το πρωί και επέστρεφε στις 4 το απόγευμα και μετά έφευγε για τη δεύτερή του δουλειά. Τα καλοκαίρια δούλευε σε τουριστικές επιχειρήσεις. Κουραζόταν για εμάς. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια έμαθα στα παιδιά να αγαπάνε τον πατέρα τους και να τον σέβονται. Αν καμιά φορά πω κάτι αρνητικό για αυτόν, τα παιδιά μού κάνουν παρατήρηση λέγοντάς μου να μη μιλάω με αυτόν τον τρόπο για τον πατέρα τους», τονίζει η Χανσά.
Το ζευγάρι είναι πολύ αγαπημένο και οι δυσκολίες το έχουν φέρει ακόμα πιο κοντά. «Ο Γιουσέφ είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Ζήσαμε μαζί 35 χρόνια. Ή θα πεθάνουμε μαζί ή θα ζήσουμε μαζί», μας λέει.
Ο πόλεμος χώρισε βίαια την οικογένεια. Πρώτα έφυγε ο γιός τους, τον ακολούθησε ο αδελφός του και μετά μία από τις κοπέλες. Και οι τρεις βρίσκονται τώρα στη Σουηδία μαζί με τις οικογένειές τους. Η Χανσά με τον άνδρα της έφυγαν αργότερα. Ο δρόμος τούς έφερε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, στο Καβαλάρι. Η μια τους κόρη βρίσκεται ακόμα στη Συρία. «Όταν έφυγαν τα παιδιά μου, ένιωσα να χάνω τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, αλλά εγώ τα παρακίνησα να φύγουν για να μην τα στρατολογήσουν. Όταν άρχισαν τα προβλήματα πουλήσαμε τα σπίτια που είχαμε φτιάξει για τα παιδιά μας και φύγαμε. Η κόρη μου έμεινε με την οικογένειά της στη Συρία, γιατί δεν είχαν αρκετά χρήματα για να έρθουν μαζί μας», σημειώνει η Χανσά.
Όνειρο του ζευγαριού είναι να βρεθεί κοντά στα παιδιά του. «Έχουμε κουραστεί πολύ από όλο αυτό το ταξίδι. Αν δεν ήταν τα παιδιά μας στη Σουηδία, θα θέλαμε να επιστρέψουμε στη Συρία» μας λέει η Χανσά. Το ζευγάρι δε δικαιούταν οικογενειακή επανένωση, ωστόσο το SolidarityNow συνέβαλε στο να συνταχθεί ο κοινωνικός φάκελός τους, ο οποίος στηρίζει την ευαλωτότητά τους και τη σημασία να βρεθούν κοντά στα παιδιά τους. Με τη νομική υποστήριξη του Danish Refugee Council και τη δική μας συμβολή, το ζευγάρι στο άμεσο διάστημα θα μεταβεί στη Σουηδία. «Η ομάδα σας μας έδωσε μια άλλη πνοή. Μας βοηθήσατε πολύ, να είστε καλά», σημειώνει η Χανσά.
Οι μέρες περνάνε και η Χανσά με τον άνδρα της μιλάνε με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους στο τηλέφωνο. Έχουν έναν εγγονό 3 χρονών που δεν τον έχουν γνωρίσει και μια εγγονή που είναι 7 χρονών και έχουν να τη δουν από τότε που ήταν τριών ετών. «Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα φύγουμε. Θα το πιστέψω όταν θ’ ανέβω στ’ αεροπλάνο. Το μόνο που θέλω είναι να δω τα παιδιά μου, να τα αγκαλιάσω και να κοιμηθώ».