Ο Λ. από τη  Νιγηρία είναι 37ετών και έφτασε στην Ελλάδα πριν από τρία χρόνια εξαιτίας θρησκευτικών διώξεων. Όλοι στην οικογένειά του ήταν χριστιανοί, όταν όμως ο πατέρας του ασπάστηκε το μουσουλμανισμό, όλοι οι άνδρες της οικογένειας έπρεπε να γίνουν μουσουλμάνοι αλλιώς θα κινδύνευαν με θανάτωση. Ο Λ. και τα υπόλοιπα έξι αδέλφια του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Νιγηρία και να φύγουν σε άλλες χώρες. Τρία από τα αδέρφια του κατέφυγαν στην Γκάνα ενώ τα άλλα δύο βρέθηκαν στην Γκάμπια. Ο ίδιος ήρθε στην Ελλάδα.
Ο Λ. περπάτησε εννέα μέρες μαζί με άλλους συμπατριώτες του για να φτάσει μέχρι εδώ. Διέσχισε τη Συρία, την Τουρκία για να φτάσει στην Πάτρα. Εκεί είχε φίλους που τον  φιλοξένησαν περίπου δύο χρόνια. Με λεωφορείο ήρθε στην Αθήνα όπου και μένει τους τελευταίους εφτά μήνες. Με την οικογένειά του δεν έχει συχνή επικοινωνία. Το 2013 πληροφορήθηκε από συμπατριώτες του ότι ο πατέρας του πέθανε. Μέχρι σήμερα δεν έχει  καταφέρει να μάθει την αιτία του θανάτου του.
Στην Αθήνα, ο Λ. φιλοξενείται από φίλους του κι αυτοί ήταν που τον οδήγησαν μία μέρα στο Κέντρο Αλληλεγγύης του «αλληλεγγύη-SolidarityNow» για να μπορέσει να δεχθεί τις δωρεάν υπηρεσίες που προσφέρονται.
«Οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολες», μας λέει. Δε βρίσκει δουλειά γι’ αυτό και βασικό αίτημά του είναι να τον καθοδηγήσει η εργασιακή σύμβουλος ώστε να αναζητήσει εργασία και να μπορέσει να ζήσει. Στη χώρα του εργαζόταν ως κηπουρός. Τώρα ψάχνει οποιαδήποτε δουλειά θα του εξασφαλίσει σταθερότητα κι ένα εισόδημα για να συνεχίσει τη ζωή του.
Από την κοινωνική υπηρεσία του Κέντρου ο Λ. πληροφορήθηκε ότι μπορεί να κάνει αιτήματα στέγασης και σίτισης μέσω προγραμμάτων της Praksis –η οποία δραστηριοποιείται στο Κέντρο Αλληλεγγύης- και σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων.
Πολλές φορές στο παρελθόν αλλά και στο παρόν, ο Λ. βίωσε το ρατσισμό από τους ανθρώπους.Παλιότερα είχε μπει σε ένα μαγαζί για να πουλήσει κοσμήματα και τον έβρισαν. Εκείνος απλά τους χαμογέλασε και τους είπε ευχαριστώ. «Σε κατηγορούν ότι έχεις πρόβλημα αλλά το πρόβλημα είναι δικό τους όταν φέρονται έτσι». Μια μέρα θυμάται περπατούσε στο δρόμο, σταμάτησαν δύο μηχανές με αστυνομικούς και τον ρώτησαν αν έχει χαρτιά. Τους τα έδειξε και μετά τον ρώτησαν αν έχει μπει φυλακή. «Αυτό ήταν κάπως άβολο», μας λέει ο ίδιος. «Δεν με ξέρουν, δεν ξέρουν τίποτα για εμένα, δεν μπορούν να με στιγματίζουν επειδή έχω διαφορετικό χρώμα. Ξέρω ότι με σταμάτησαν επειδή δεν είμαι λευκός. Αν είχα άλλο χρώμα ίσως να μη με σταματούσαν. Από τότε αλλάζω δρόμο όταν βλέπω αστυνομικό, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά γιατί με ενοχλεί αυτή η καχυποψία».
Μας διηγείται ακόμα ένα περιστατικό. Μια μέρα περπατούσε στο δρόμο όταν τον σταμάτησαν δύο αστυνομικοί και τον ρώτησαν και πάλι για τα χαρτιά του. Εκείνος απάντησε ότι δεν τα έχει μαζί του αλλά ότι διαθέτει αποδεικτικά στοιχεία στο κινητό του. Τότε οι αστυνομικοί πήραν το κινητό του κι έφυγαν! «Πολλές φορές εκμεταλλεύονται την αδυναμία ανθρώπων όπως είμαι εγώ».
Ο Λ. προσπαθεί να μη χάνει την αισιοδοξία του, να παραμένει δραστήριος, να κυνηγάει κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Επιθυμεί να βρει μια δουλειά, να μείνει στην Ελλάδα γιατί όπως μας λέει του αρέσουν πολύ «το κλίμα, τα διάφορα μέρη, ο τρόπος ζωής». Ακόμη η κατάστασή του δεν του επιτρέπει να προχωρήσει, να κάνει δική του οικογένεια και παιδιά. Δε θέλει όμως να μένει στα προβλήματά του, θέλει να βλέπει τη ζωή μπροστά του.
Στο Κέντρο του «αλληλεγγύη-SolidarityNow» και στην Praksis έχει βρει μεγάλη βοήθεια στο αίτημά του για εργασία, οι  άνθρωποι που τον υποδέχονται είναι πάντα με χαμόγελο, τον ακούν και τον κατευθύνουν όπως μπορούν μέσα από το πρόγραμμα απασχολησιμότητας.
Όμως δε μπορεί να συνεχίσει να διαμένει στην Ελλάδα χωρίς δουλειά, γιατί δε μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές απαιτήσεις και στα έξοδα που πρέπει να καλύψει. Ονειρεύεται ελευθερία και δημοκρατία.
«Θέλω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να βάλω της ζωή μου σε μια σειρά, να ισορροπήσει έτσι ώστε να μπορέσω να ζήσω στην Ελλάδα με αξιοπρέπεια».
Η συζήτησή μας με τον Λ. κλείνει με μια φράση που αυθόρμητα ήρθε στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή: «Σκεπτόμενος το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις χάνεις το χρόνο σου. Γι’ αυτό καλύτερα να σκέφτεσαιτη λύση στο πρόβλημα».
———————————————————————

«Thinking about the problem you are facing is a waste of time; so you better think about the solution to the problem».