«Ο κόσμος μου θα ήταν καλύτερος αν είχα μια ταυτότητα…»

Ο Τζον είναι Σύρος κουρδικής καταγωγής. Διάλεξε το όνομα Τζον για να μας συστηθεί αντί του αληθινού του ονόματος, γιατί ακόμη διατηρεί το φόβο που του επιβάλλει να κρύβεται. Παρότι πια ζει τόσο μακριά από τη χώρα του, στην Αθήνα, φοβάται να αφηγηθεί την ιστορία του με την πραγματική του ταυτότητα.

Αυτό συμβαίνει γιατί ο Τζον έχει ζήσει την απόρριψη, τον εκφοβισμό και την απειλή των άλλων εξαιτίας του ποιος είναι. Οι άνθρωποι τον έκριναν, τον κατέκριναν, με την υποψία της μη συμβατής με αυτούς, σεξουαλικής του ταυτότητας.

Ο Τζον ανακάλυψε ποιος είναι, κατανόησε πώς νιώθει στα 15 του χρόνια. Είναι γκέι.

Ήξερε από την πρώτη στιγμή που στάθηκε με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό του ότι η ταυτότητά του αυτή δε θα γινόταν αποδεκτή από την οικογένειά του. Έτσι, ο Τζον, ένα από τα οκτώ παιδιά μιας οικογένειας, αποφάσισε το 2011 να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στο Ιράκ, όπου και έζησε μέχρι το 2016. Ο πόλεμος σε συνδυασμό με την έλλειψη ιδιωτικότητας, τόσο μέσα στο ίδιο του το σπίτι όσο και κοινωνικά, έβρισκαν λύση μόνο κάπου αλλού και κάπου μακριά. Μέχρι να φύγει είχε φοιτήσει για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο σπουδάζοντας ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Όσο καιρό σπούδαζε σε άλλη πόλη και ζούσε μόνος του έμαθε να μαγειρεύει. “Λατρεύω τη μαγειρική. Έμαθα να μαγειρεύω καλά με τη βοήθεια της μαμάς μου που μου έδινε οδηγίες από το τηλέφωνο. Και τη μαμά μου τη λατρεύω“. Έτσι έζησε στο Ιράκ. Εργαζόταν ως σεφ σε ένα ξενοδοχείο 4 αστέρων.

Τελικά, έφυγε για τους ίδιους λόγους και από το Ιράκ. Με ενδιάμεσο σταθμό την Τουρκία έφτασε στη Χίο, από εκεί στην Αθήνα, μετά στη Θεσσαλονίκη και τέλος στην Ειδομένη. Τέσσερις μήνες παρέμεινε εκεί περιμένοντας να φύγει, σε καθεστώς τρόμου – “οι άλλοι θα με σκότωναν αν καταλάβαιναν ότι είμαι γκέι“. Στόχος του ήταν να κατορθώσει να κάνει πραγματικότητα αυτό που σκεφτόταν από την αρχή του ταξιδιού του, να φτάσει είτε στην Ολλανδία είτε στην Ελβετία. Δυο χώρες στις οποίες φανταζόταν ότι θα ζούσε ελεύθερος. Το όνειρο ματαιώθηκε με το κλείσιμο των συνόρων και ο Τζον ήρθε αντιμέτωπος με τον εαυτό του, όπως χαρακτηριστικά δηλώνει. Απομονώθηκε και άρχισε να παλεύει με την κατάθλιψη.

Με την επιστροφή του στην Αθήνα, γνώρισε το SolidarityNow και εντάχθηκε στο πρόγραμμα Safe Refugee | Ασφαλής Πρόσφυγας, το οποίο απευθύνεται σε πρόσφυγες – μέλη της ΛΟΑΤΙ κοινότητας.

Ξεκίνησε να ζει σε ένα κανονικό σπίτι, να μη φοβάται. Έτσι κατάφερε να προσφέρει βοήθεια και στον παλιό του φίλο Πινάρ, ο οποίος τον αναζήτησε στην Ελλάδα όταν πια και αυτός κατάφερε να ξεφύγει από τους ίδιους κινδύνους.

Σήμερα είναι συγκάτοικοι και μοιράζονται την καθημερινότητά τους στη νέα τους πόλη, την Αθήνα, η οποία αρέσει πολύ στον Τζον κυρίως γιατί το κλίμα τού θυμίζει τη Συρία. Έχοντας ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό την έντονη στενοχώρια, σκέφτεται πια ότι ναι μεν ματαιώθηκε το όνειρό του για μια άλλη χώρα, αλλά ίσως η Αθήνα να αποδειχθεί ένας πολύ σημαντικός σταθμός για αυτόν και το μέλλον του. Και πράγματι ο Τζον κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί ώστε να κερδίζει σε γνώσεις από την παραμονή του εδώ.

Παρακολουθεί τα μαθήματα ελληνικών και αγγλικών που παρέχονται στους ωφελούμενους του προγράμματος, συμμετέχει με επιτυχία σε δραστηριότητες και εκδηλώσεις που έχουν σχέση με τη μαγειρική και το σημαντικότερο όλων, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η υποτροφία που κέρδισε μέσω του προγράμματος “From Camp to Campus”, και σήμερα φοιτά στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Deree – “Η εμπειρία που ξεχωρίζω από ό,τι έχω ζήσει μέχρι σήμερα εδώ είναι το Deree!”

Θυμάται όμως και τη χειρότερη εμπειρία του που είναι όταν έλαβε την πρώτη αρνητική απάντηση στο αίτημα ασύλου του στην Ελλάδα. Τώρα όμως αυτό το προσμένει καρτερικά πια αφού οι εξελίξεις της αίτησής του προμηνύονται θετικές.

Ο Τζον είναι ένας γλυκός, ντροπαλός και δραστήριος 26χρονος που πιστεύει ότι αν προσπαθήσει θα καταφέρει να φτιάξει μια καλύτερη ζωή – μια ζωή στην οποία δε βάζει σύνορα. Είναι πρόθυμος να ταξιδέψει εκεί που θα είναι καλύτερα για εκείνον. Στο μεταξύ αποκτά ολοένα και περισσότερες γνώσεις γιατί “θέλω να εργαστώ ως διερμηνέας, γιατί έτσι θα μπορώ να βοηθώ άλλους πρόσφυγες“.

Η συνάντησή μας ολοκληρώνεται και ο Τζον, όρθιος πια έτοιμος να φύγει για το μάθημά του, μας λέει “Ξέρεις κάτι; Ο κόσμος μου θα ήταν καλύτερος αν είχα μια ταυτότητα, μια κανονική ταυτότητα με το όνομά μου, όχι μια ταυτότητα που γράφει πρόσφυγας“.

*Ο Τζον διαμένει σε δομή της οργάνωσης στο πλαίσιο του προγράμματος ‘Safe Refugee| Ασφαλής Πρόσφυγας’ που υλοποιεί το SolidarityNow και το οποίο αποτελεί μέρος του προγράμματος Έκτακτης Ανάγκης Υποστήριξης για την Ένταξη & τη Στέγαση, ESTIA, της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECHO).

** Μέσω του προγράμματος Safe Refugee | Ασφαλής Πρόσφυγας, το SolidarityNow παρέχει στέγαση σε ΛΟΑΤΙ πρόσφυγες, σε ανεξάρτητα διαμερίσματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όσοι και όσες συμμετέχουν στο πρόγραμμα λαμβάνουν δωρεάν υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, νομικής συμβουλευτικής, συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες και είναι μέλη ενός ευρύτερου δικτύου υποστήριξης που στοχεύει στη βελτίωση των συνθηκών ζωή τους και στην υποστήριξή τους κατά τη διάρκεια διαμονής τους στην Ελλάδα.