Η περίοδος της καραντίνας ήταν αρκετά δύσκολη για όλους μας. Για εμένα η διακοπή των μαθημάτων και η απόσταση με τους μαθητές μου ήταν μια πρωτόγνωρη συνθήκη, καθώς ήταν η πρώτη φορά που δεν έπρεπε να τους δω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι σκέψεις μου ήταν συνεχώς σε αυτούς και ανησυχούσα για το πώς μπορεί να βιώνουν οι ίδιοι την καραντίνα και τους περιορισμούς, μέσα αλλά και έξω από τη δομή φιλοξενίας όπου μένουν.
Ανησυχούσα για την αναγκαστική απομάκρυνσή τους από το σχολείο και για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζουν «Μένοντας Σπίτι» όταν μέσα σε αυτό μένουν τόσοι πολλοί. Η ανάγκη να αισθανθώ και πάλι κοντά τους ερχόταν σε σύγκρουση με την αναγκαιότητα της τήρησης των μέτρων.
Όταν χρειάστηκε να πάω στη δομή, μετά από κάποιες μέρες, και ενώ ίσχυαν τα μέτρα του κοινωνικού αποκλεισμού, ήρθα αντιμέτωπος με ένα δύσκολο για εμένα ζήτημα. Περίπου δέκα μικροί μαθητές έπαιζαν ξέγνοιαστοι, αλλά με το που με είδαν έτρεξαν κατά πάνω μου και όρμηξαν να με αγκαλιάσουν. Συγκινήθηκα. Ένιωσα ότι η σχέση μας δεν άλλαξε, ότι δε με είχαν ξεχάσει. Ήθελα να τρέξω κι εγώ. Ήθελα να γίνουμε μια τεράστια αγκαλιά όλοι μαζί, όπως γινόμασταν και πριν. Ήξερα όμως πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί. Γρήγορα θα έπρεπε να σκεφτώ κάτι που θα απέτρεπε την επαφή. Έπρεπε να μην πανικοβληθώ, να μην τους ματαιώσω και να μη σβήσω τη χαρά και τον ενθουσιασμό από τα μάτια τους.
Χωρίς να ξέρω γιατί, θέλοντας υποσυνείδητα να αποφύγω την επαφή μαζί τους – και όπως όφειλα, για την προστασία όλων μας- αλλά ταυτόχρονα, θέλοντας και να εκφράσω τη χαρά μου που τους βλέπω, άρχισα να τραγουδάω και να «χορεύω», περίπου δηλαδή, γιατί ήταν κάτι μεταξύ χορού και πολεμικής τέχνης. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Τα παιδιά ξεκίνησαν να μιμούνται τις κινήσεις μου, διατηρώντας τις απαιτούμενες αποστάσεις ενώ ταυτόχρονα χαιρόμασταν, διασκεδάζαμε και εκφράζαμε τη χαρά μας για αυτή μας τη συνάντηση. Η χαρά ξεχείλιζε από μέσα μας και έστω και με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να έρθουμε κοντά. Καταφέραμε να γίνουμε χορός και τραγούδι μαζί.
Είμαι ο Κωνσταντίνος Κασαμπαλής, Δάσκαλος Μαθηματικών και Επιστημών στην Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων και Μεταναστών στις Σέρρες. Εργάζομαι στο πρόγραμμα «Κέντρα Υποστήριξης Παιδιού και Οικογένειας» του SolidarityNow, το οποίο υλοποιείται με την υποστήριξη της UNICEF, του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης και τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.