Καουράν Μαρουθαναγικάμ, 30 χρονών, 2 χρόνια στη Λέσβο
«Νιώθω άτυχος, αλλά θέλω να σωθώ»
Με λένε Καουράν, είμαι 30 χρονών και προέρχομαι από τη Σρι Λάνκα. Στον Ελαιώνα ζω τα τελευταία 2 χρόνια σε μια μεγάλη σκηνή που τη μοιράζομαι με άλλους άνδρες από την Αφρική και τρεις συμπατριώτες μου. Σε όλη τη Μόρια υπάρχουν μόνο τέσσερις άνθρωποι από τη Σρι Λάνκα. Ανήκω στη μειονότητα των Ταμίλ. Για 3 χρόνια ήμουν μέλος της ομάδας «Τίγρεις για την Απελευθέρωση του Ταμίλ Ιλάμ». Δεν μπορώ να γυρίσω πίσω στη χώρα μου, γιατί θα με συλλάβουν.
Δεν έχω να πω τίποτα για τη ζωή στη Μόρια. Το 2016 πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, είδα τα πτώματά τους. Πριν ένα μήνα πέθανε ένα παιδί. Είμαι 2 χρόνια εδώ και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Έχω δει τόσους πολλούς τσακωμούς. Πριν το φαγητό δεν ήταν καλό, τώρα κάπως έχει βελτιωθεί. Μας φέρνουν ψωμί, αυγά, κοτόπουλο.
Δεν έχω καλή ψυχολογία. Το μόνο που κάνω είναι να περιμένω.
Κοιμάμαι σε μια κουκέτα και το μόνο που με διαχωρίζει από το διπλανό μου είναι μια κουβέρτα. Δεν μπορούμε να μένουμε εδώ. Σκέφτομαι τη ζωή μου. Μου λείπει η οικογένειά μου. Έχω ένα γιο 5 χρονών. Όταν μιλάω στη γυναίκα μου και στο γιό μου αισθάνομαι χαρούμενος.
Νιώθω άτυχος, αλλά θέλω να σωθώ. Προσπαθώ να είμαι ήρεμος, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το μόνο που μου λένε είναι να περιμένω. Όλη αυτή η αναμονή με κάνει να μην κοιμάμαι τα βράδια. Αν καταφέρω και πάρω άσυλο στην Ελλάδα θέλω να φέρω την οικογένειά μου εδώ.