ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ_ Η ΛΕΝΑ: Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει κατώτερη


«Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει κατώτερη», επισημαίνει η Λένα που στις 13 Φεβρουαρίου γιόρτασε τα πεντηκοστά γενέθλιά της. Η Λένα Μραστίγια κατάγεται από την Αλβανία και ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Σήμερα, εργάζεται με μερική απασχόληση στον τομέα της καθαριότητας στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow.

Η Λένα υπήρξε καλή μαθήτρια και όνειρό της ήταν να σπουδάσει ιατρική, αλλά δεν τα κατάφερε, λόγω του πολιτικού καθεστώτος της χώρας της, που απαγόρευε όλα τα παιδιά μιας οικογένειας να γραφτούν στο Πανεπιστήμιο. «Ο αδερφός μου σπούδασε ιατρική, αλλά εγώ ήμουν άτυχη», μας λέει με παράπονο. Το 1999 ήρθε στην Ελλάδα για να βρει το σύζυγό της, που είχε ήδη εγκατασταθεί στη χώρα μας και δούλευε ως οικοδόμος. Η ελληνική γλώσσα τής είχε φανεί τότε πολύ δύσκολη. «Καταλάβαινα ελληνικά, αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω, γιατί φοβόμουν ότι θα κάνω λάθος», μας λέει. Μια γειτόνισσά της, η οποία την αγκάλιασε σαν να ήταν κόρη της, τη βοήθησε με την εκμάθηση της γλώσσας και αυτό είναι κάτι που δε θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή της.

Έχει κάνει διάφορες δουλειές. Έχει δουλέψει ως καθαρίστρια σε νοσοκομείο, σε ταβέρνες, σε ανθοπωλείο, σε ταχυφαγεία και αλλού. Στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης εργάζεται τον τελευταίο ένα χρόνο. Για τη Λένα, κάθε δουλειά -με τα καλά της και τα κακά της-, σου δίνει και ένα μάθημα ζωής. «Σε αυτές όμως τις δυο δουλειές έχω μάθει πολλά πράγματα. Εδώ συναντώ ανθρώπους που έχουν περάσει και περνούν δυσκολίες, αλλά την ίδια στιγμή έχουν μεγάλη υποστήριξη και βοήθεια. Χαίρομαι που έχουν αυτή τη δυνατότητα, γιατί και εγώ κάποτε πέρασα πολύ δύσκολα και δε με βοήθησε κανείς», τονίζει.

Όταν όμως παίρνεις, πρέπει και να δίνεις, αυτή είναι η φιλοσοφία της Λένας, η οποία πιστεύει ότι οι ωφελούμενοι των οργανώσεων πρέπει να προσπαθήσουν να προσαρμοστούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην ελληνική πραγματικότητα. Όσον αφορά τον εαυτό της, αναγνωρίζει πολλά κοινά με αυτές τις γυναίκες, γιατί και εκείνη όπως λέει έχει περάσει δύσκολα. «Δεν ξέρω αν τις βοηθάω, μακάρι να μπορούσα παραπάνω» λέει η Λένα.

«Εύχομαι στις γυναίκες αυτές να είναι άξιες να ζήσουν μια ζωή σύμφωνα με τη χώρα και τον τόπο που έχουν έρθει, να προσπαθήσουν να μη νιώθουν κατώτερες.

Γιατί εμείς οι γυναίκες δεν είμαστε κατώτερες. Τους εύχομαι να γίνουν ό,τι ονειρεύονται.

Όλα αυτά τα εύχομαι σε όλες τις γυναίκες και ιδιαίτερα σε αυτές που περνάνε δυσκολίες»

 

 

*Το Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε και λειτουργεί με τη χρηματοδοτική υποστήριξη του Open Society Foundations (OSF/OSIFE).