Μοχάμαντ Μούσα, 67 χρονών, 2 μήνες στη Λέσβο

«Όλοι οι άνθρωποι εδώ δεν έχουν επιλογή»

«Με λένε Μοχάμαντ Μούσα. Κατάγομαι από την Καμπούλ και είμαι 67 χρονών. Στη Μόρια ήρθα περίπου πριν από 2 μήνες. Πριν ζούσα στο Ιράν με τη γυναίκα μου και τη μια μου κόρη. Η δεύτερή μου κόρη ζει στη Γερμανία με την οικογένειά της. Στο Ιράν εργαζόμουν ως φύλακας σε μια επιχείρηση. Όλα αυτά τα χρόνια δουλεύαμε, βγάζαμε ένα μεροκάματο και προσπαθούσαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.

Πριν 1,5 χρόνο επέστρεψα στο Αφγανιστάν γιατί με ειδοποίησαν ότι κάποιοι ήθελαν να πάρουν το σπίτι μου. Ήταν οπλισμένοι, με απείλησαν ότι θα με σκοτώσουν χωρίς να ξέρω ποιοι ήταν. Στο Αφγανιστάν όποιος έχει όπλα είναι βασιλιάς. Μετά από πολλά χρόνια και πολλή προσπάθεια έχτισα ένα σπίτι και μου το πήραν. Έτσι επέστρεψα στο Ιράν, αλλά και εκεί δεν μπορούσα να μείνω γιατί δεν είχα χαρτιά. Στην Ελλάδα ήρθα μέσω Τουρκίας -ένας συγγενής μου που είναι τώρα εδώ με βοήθησε να περάσω τη θάλασσα. Δε θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι μόνος μου.

Ύστερα από όλα αυτά έχω αποκτήσει πολλά προβλήματα υγείας. Δεν μπορώ να περπατήσω κι έχω περιορισμένη όραση. Ο συγγενής μου, μου φέρνει φαγητό. Ποιος άλλος θα μου φέρει, αν δεν έρθει αυτός; Δεν μπορώ να πηγαίνω στο μέρος όπου είναι οι τουαλέτες, γιατί είναι πολύ μακριά. Στη σκηνή είμαι μόνος. Μου έφεραν κουβέρτα και ρούχα για να αλλάζω. Σήμερα, μου είπαν ότι θα μου φέρουν κάτι για να ζεσταθώ. Τα παιδιά που μένουν στις κοντινές σκηνές το ζήτησαν για εμένα. Οι άνθρωποι εδώ με σέβονται, είναι καλοί.

Έχω ελπίδα. Χωρίς ελπίδα δεν μπορεί κανείς. Η ευχή μου είναι να δω την κόρη μου και τον εγγονό μου που είναι στη Γερμανία. Δε θέλω κάτι άλλο. Έχω όλα τα έγγραφα για την οικογενειακή επανένωση. Δεν μπορώ να τα βάλω με το κράτος σε αυτή την ηλικία, σε αυτό το μέρος. Όλοι οι άνθρωποι εδώ δεν έχουν επιλογή. Δε θέλω να μείνω στην Ελλάδα. Αν είναι να μείνω εδώ, καλύτερα να πεθάνω. Θέλω να πάω στη κόρη μου γι’ αυτό και έκανα αυτό το μεγάλο ταξίδι από το Αφγανιστάν. Υπήρχε η πιθανότητα να σκοτωθώ. Δεν έχω καμιά άλλη ευχή, παρά μόνο να φτάσω στην κόρη μου.

Το καλύτερο είναι να φύγουμε από εδώ, όσο πιο σύντομα γίνεται».