Από το μακρινό Τόγκο στην Αθήνα
Η 42χρονη από το Τόγκο έχει από μικρή έρθει αντιμέτωπη με πολλές προκλήσεις στη ζωή της. Σήμερα στην Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει άλλη μία πρόκληση όπως λέει- αυτή που προκύπτει από τη νέα υπουργική απόφαση σχετικά με τη στέγαση των αναγνωρισμένων προσφύγων στη χώρα. Η Παλάνγκα και ο γιος της ανήκουν στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες που έπρεπε να αποχωρήσουν από το διαμέρισμα που μισθώνει το SolidarityNow και στο οποίο φιλοξενούνταν στο πλαίσιο του προγράμματος *ESTIA.
H μονογονεϊκή οικογένεια από το Τόγκο έπρεπε, όπως και τόσοι άλλοι, να βρει κατοικία σε μια αγορά η οποία προτιμά να μετατρέπει τα διαμερίσματα σε οικίες βραχύβιας διαβίωσης (airbnb), ενοικιάζει δύσκολα τα διαμερίσματά της σε μη Έλληνες (πρόσφυγες και μετανάστες) και ταυτόχρονα, απαιτεί την προκαταβολή εγγυήσεων ενοικίων και λογαριασμών ΔΕΚΟ.
Στο SolidarityNow μέχρι σήμερα, 20 άνθρωποι έχουν βγει από τα διαμερίσματα, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η Παλάνγκα και ο μικρός της γιος είναι ανάμεσα σε αυτούς. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόσφυγα στις 20 Ιουνίου, συναντήσαμε την Παλάνγκα, σε ένα πολύ μικρό αλλά και πολύ ζεστό σπίτι στο κέντρο της Αθήνας.
«Έψαχνα σπίτι πολύ καιρό. Στην αρχή νόμιζα ότι οι άνθρωποι με φοβούνται».
Η Παλάνγκα, μία πληθωρική στις εκφράσεις δραστήρια γυναίκα, δεν περίμενε να φτάσει το τέλος του Μαΐου για να ληφθεί μια απόφαση, για την ίδια και το γιο της, ερήμην της. «Όσο περνά από το χέρι μου αποφασίζω εγώ για τη ζωή μου». Και τα κατάφερε. Ο 2,5 χρονών γιος της, που ακούσει στο όνομα Θέλημα Θεού (Godwill), τρέχει και παίζει στο σπίτι που βρήκε, νοίκιασε και συντηρεί η μαμά του μόνη της. Η εύρεση του σπιτιού τής έδωσε αμέσως τη δυνατότητα να ενταχθεί στο πρόγραμμα **Helios που υλοποιείται από τον ΔΟΜ (Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης).
Η μαμά του Godwill όμως δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις δύσκολες συνθήκες σε μια ξένη χώρα, τα τραύματα του παρελθόντος, τις καθημερινές ματαιώσεις και τις διαρκείς προσπάθειες για ένα πιο ασφαλές παρόν και μέλλον, αλλά κυρίως τα προβλήματα υγείας του παιδιού της. Για την ασφάλεια αυτού του παιδιού έφυγε έγκυος από το Τόγκο για να γλυτώσει από ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον. Για εκείνο ταξίδεψε μέχρι την Τουρκία, όπου φυλακίστηκε και έπεσε θύμα διακινητών έως ότου τελικά να καταφέρει να φτάσει στην Ελλάδα, στη Μόρια της Λέσβου, από την οποία ευτυχώς έφυγε γρήγορα. Γέννησε στη Θεσσαλονίκη ένα όμορφο αγόρι και έμενε σε διαμέρισμα που νοίκιασε για εκείνη το SolidarityNow για τους πρώτους εφτά μήνες. Όταν όμως ο Godwill διαγνώστηκε με σύνδρομο Down και καρδιακό πρόβλημα, η μετακόμισή τους στην Αθήνα κρίθηκε απαραίτητη. Έτσι έφτασαν στην Αθήνα και διέμειναν σε σπίτι κοντά στο νοσοκομείο που χρειαζόταν να πηγαίνει συχνά ο Godwill για αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις.
Η Παλάνγκα στην Αθήνα έμαθε τα πάντα για τα προβλήματα υγείας του παιδιού της, συνεργάστηκε με άλλη οργάνωση κατόπιν σχετικής σύστασης από τον κοινωνικό λειτουργό του SolidarityNow, Παντελή Κοντογιάννη, και έτσι ο μικρός Godwill κατάφερε να περπατά και να επικοινωνεί καλύτερα, συμμετείχε στις ομάδες εργασίας του προγράμματος Helios, έμαθε όλα όσα χρειάζονται για τις διαδικασίες ένταξής τους στο πρόγραμμα. Παράλληλα, εργάζεται εθελοντικά και προσφέρει υποστήριξη σε άλλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, που «είναι ξένοι, όπως εγώ».
Όνειρό της σήμερα είναι να ολοκληρώσει ο Godwill όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και θεραπείες και αν δεν καταφέρει η ίδια να βρει δουλειά εδώ -αφού αδυνατεί να βρει πού μπορεί να αφήνει το γιο της-, να φύγει για τη Γερμανία. «Στη Γερμανία έχω γνωστούς, όχι φίλους ή συγγενείς. Συγγενή δεν έχω κανέναν πια. Μιλώ και λίγα γερμανικά, μάθαινα στο σχολείο. Δε θα σταματήσω να προσπαθώ για το δικό μου σπίτι». Το ίδιο πιστεύει για την Παλάνγκα και ο κοινωνικός λειτουργός που την παρακολουθεί και τη στηρίζει, ο Παντελής Κοντογιάννης – «Είναι από τις πιο δραστήριες γυναίκες που έχω δει και τη θαυμάζω γι’ αυτό. Λίγες γυναίκες έχουν το θάρρος να φύγουν από άσχημα περιβάλλοντα, ειδικά σε χώρες όπου η γυναίκα δεν έχει τη θέση που της αξίζει μέσα στην κοινωνία».
* Tο Πρόγραμμα ESTIA (στήριξη έκτακτης ανάγκης για την ένταξη και τη στέγαση) υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.