Ίσως η λέξη που περιγράφει καλύτερα την κατάσταση που βιώνουμε είναι ο αποκλεισμός. Η καθημερινότητά μας, η κοινωνικότητά μας, άλλαξαν κάτι που μας υπενθύμισε ότι τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο.
Για τις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες όμως, που βίωσαν ήδη την πλήρη αναδιάταξη της ζωής τους, η συνθήκη της πανδημίας δεν ήταν παρά μια υπενθύμιση της ανάγκης για αλληλεγγύη.
Η δράση του SolidarityNow στις ανοιχτές δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών έχει ως στόχο την υποστήριξη μονογονεϊκών οικογενειών και την προστασία των παιδιών.
Η σημαντικότερη συνεισφορά μας είναι να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη των ανθρώπων που βοηθάμε, το αίσθημα ασφάλειας και προστασίας και την ίδια στιγμή να καταφέρουμε να απαντήσουμε στις επείγουσες ανάγκες που διαμορφώνονται από την πανδημία.
Τί έχει αλλάξει λοιπόν; Η αίσθηση της ανασφάλειας έχει ενισχυθεί εξαιτίας της μειωμένης πρόσβασης στις υπηρεσίες.
Το πιο δύσκολο είναι η γενικευμένη αίσθηση στασιμότητας και αδιεξόδου που νιώθουν οι άνθρωποι.
Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, επιλέξαμε να ενισχύσουμε ακόμη πιο πολύ τους ίδιους, ώστε μέσα από τη δική τους δράση να καταφέρουν να ξεπεράσουν τον αποκλεισμό.
Θέλω να μεταφέρω τα λόγια της… θα την ονομάσω Λεάντρα, αν και αυτό δεν είναι το πραγματικό της όνομα, μιας γυναίκας από τo Iράν:
«Είμαι επιζήσασα έμφυλης βίας. Ο πρώην φίλος μου με απήγαγε και με κακοποίησε. Δεν με άφηνε να βγω έξω και να μιλάω με τους δικούς μου. Σταδιακά άρχισα να ξεχνάω τι μέρα είναι. Κατάφερα να γλυτώσω και να ξαναβρώ την οικογένειά μου. Ξεκίνησα σιγά σιγά να δημιουργώ σχέσεις με άλλες κοπέλες και γυναίκες από την κοινότητα. Μαζί συζητούσαμε, πλέκαμε, κάναμε βόλτες και ακούγαμε μουσική. Τις τελευταίες μέρες είμαι και εγώ σπίτι μαζί με την οικογένειά μου και προσπαθώ να προσέχω. Πριν από ένα μήνα μάς ανακοίνωσαν τους κινδύνους και τα μέτρα για τον κορωνοϊό. Με ρώτησαν, αν θέλω να γίνω υποστηρικτικό μέλος της γυναικείας κοινότητας. Άρχισα να σκέφτομαι την οικογένειά μου, το σπίτι μου, τους ανθρώπους που με βοήθησαν και ένιωσα ασφαλής. Δέχτηκα την πρόταση και μαζί με το SolidarityNow έγινα κομμάτι ενός ζωντανού δικτύου ενημέρωσης και αλληλεγγύης για όλες τις γυναίκες της δομής. Με αυτό τον τρόπο έγινα ενδιάμεσος κρίκος, μεταφέροντας πληροφορίες και χρήσιμα μηνύματα προς τις γυναίκες, ενισχύοντας έτσι την αίσθηση της κοινότητας, αλλά κυρίως, βοηθώντας η μία την άλλη».
Το SolidarityNow προσπαθεί καθημερινά να κάνει πραγματικότητα τα λόγια της Λέαντρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι μόνο μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το φόβο.
Είμαι η Μυρτώ Προδρομίδου, είμαι Κοινωνική Λειτουργός και Συντονίστρια Ομάδας στην Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων και Μεταναστών στο Βαγιοχώρι. Εργάζομαι στο πρόγραμμα «Κέντρα Υποστήριξης Παιδιού και Οικογένειας» του SolidarityNow, το οποίο υλοποιείται με την υποστήριξη της UNICEF, του ΔΟΜ και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.