«Ο Λόγος που με κάνει Χαρούμενο είναι οι Σπουδές μου!»
Έγινε 18 χρονών στην Ελλάδα, μετά από ένα μακρύ ταξίδι όχι μόνο προς την ασφάλεια αλλά και προς την ενηλικίωση, αφού αυτή ήρθε απότομα προκειμένου ο Άμπντο να ανταποκριθεί στις συνθήκες. Στις συνθήκες που αυτό που κυρίως απαιτούσαν από αυτόν ήταν να παλέψει για τη ζωή του. Όλα τα υπόλοιπα θα έρχονταν μετά. Και ήρθαν.
Σήμερα, ο 20χρονος Άμπντο είναι ένας νεαρός πολίτης του κόσμου. Μιλάει αραβικά, αγγλικά και ελληνικά, σπουδάζει πληροφορική, έχει φίλους από διάφορες χώρες του πλανήτη, ρουφά διαρκώς κάθε νέα γνώση και εμπειρία που τον φέρνει πιο κοντά σε διαφορετικούς ανθρώπους και κουλτούρες. Αυτά είναι που επιδιώκει να κάνει ο Άμπντο αν και η αρχική εντύπωση που δίνει είναι ότι πρόκειται για έναν εσωστρεφή νέο.
Τα μάτια του αστράφτουν στην ερώτηση «τί σπουδάζεις;» την οποία απαντά με ενθουσιασμό –
«Σπουδάζω πληροφορική! Λατρεύω τα κομπιούτερ!»
Μένει με άλλους 24 νέους άνδρες στον Ξενώνα Νέων Ενηλίκων Προσφύγων, που λειτουργεί το SolidarityNow σε συνεργασία με το Σύλλογο Μερίμνης Ανηλίκων και Νέων και ο οποίος εντάσσεται στο ευρύτερο Πρόγραμμα Στέγασης που υλοποιεί η οργάνωση. Ο Ξενώνας αφορά στην «παροχή στέγασης, διατροφής και εκπαίδευσης σε νέους ενήλικες, ηλικίας 18-22 ετών, ώστε να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία», όπως αναφέρει ο Νίκος Ζέρβας, συντονιστής του Ξενώνα.
Παρά τη συμβίωσή του με αρκετούς ανθρώπους στον ίδιο Ξενώνα, «βρίσκω πάντα χρόνο να μένω μόνος μου». Μόνο τον βρήκε και μία από τις πολλές βόμβες του πολέμου στη Συρία, γεγονός που τον τραυμάτισε τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Το σοβαρό πρόβλημα υγείας που του προκλήθηκε τον έχει κάνει δυνατότερο -«μπορώ να αντέξω πολλά»-, αλλά ταυτόχρονα τον καθιστά ευάλωτο, «βλέπω άσχημα όνειρα και δυσκολεύομαι να κοιμηθώ». Τώρα πια που βιώνει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα στην Αθήνα, στον Ξενώνα που φιλοξενείται, στο κολέγιο που σπουδάζει πληροφορική, νιώθει πιο ασφαλής και ικανός να σκεφτεί πιο αισιόδοξα για το μέλλον του. Όνειρό του, να μη φοβάται καθόλου πια.
Μαζί με τη φοίτησή του στο Κολέγιο, παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών και αγγλικών στο Διαπολιτισμικό Εκπαιδευτικό Κέντρο «Διαδρομές» του SolidarityNow, συμμετείχε πρόσφατα, μαζί με άλλους συγκατοίκους του, στα μαθήματα φωτογραφίας και ραδιοφώνου που πραγματοποιήθηκαν από την οργάνωση για τα παιδιά του Ξενώνα, και πια στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που απομένει, περπατά. «Μου αρέσει να περπατώ στην πόλη, είτε μόνος μου είτε με φίλους. Τώρα φοβάμαι λιγότερο. Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα, αλλά μάλλον όχι στην Αθήνα. Είναι μεγάλη για μένα, θα προτιμούσα να μείνω σε μια άλλη πόλη, όπως τα Χανιά, η Καλαμάτα, η Σπάρτη».
Προς το τέλος της συζήτησής μας, την ώρα μονοπωλεί η διήγησή για την οικογένειά του. Οι γονείς, τα αγαπημένα αδέρφια, η Συρία – οι γονείς του και τα περισσότερα μεγαλύτερα αδέρφια του βρίσκονται ακόμα εκεί. Υπάρχει και ένας ακόμη αδερφός που ζει στη Γερμανία – «δεν μου αρέσει η Γερμανία, κάνει κρύο. Θέλω όμως να δω τον αδερφό μου, έστω για μία ώρα. Είμαστε φίλοι, όχι μόνο αδέρφια!», μας λέει συγκινημένος. Πάντως υπογραμμίζει ότι ακόμη τού είναι πολύ δύσκολο να εκφράζει τα αληθινά του αισθήματα όταν συνομιλεί με τους δικούς του, «για να μην ανησυχούν…». «Τους μιλώ μόνο για τον πρώτο και κύριο λόγο για τον οποίο είμαι χαρούμενος. Κι αυτός είναι οι σπουδές μου!»
**Ο Ξενώνας Νέων εντάσσεται στο πρόγραμμα Στέγασης του SolidarityNow που είναι μέρος του ESTIA–Πρόγραμμα Έκτακτης Ανάγκης Υποστήριξης για την Ένταξη & τη Στέγαση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR GREECE) και τη χρηματοδότηση της European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO.