«Η ζωή είναι τόσο μικρή για να είναι θλιβερή!»

Στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης ο χώρος αναμονής έχει γεμίσει κόσμο. Χαμόγελα, προβληματισμός, αγωνία, ανακούφιση, είναι μερικά από τα συναισθήματα που σκιαγραφούνται στα πρόσωπα των ανθρώπων. Η φιγούρα του Μ. ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος. Ψηλός και ευθυτενής, με μεγάλα μάτια και ήρεμο βλέμμα, κρατάει στα χέρια του μια τσάντα γεμάτη βιβλία και περιμένει να έρθει η ώρα για τη συνάντησή μας.

Τα χρώματά του Μ. φανερώνουν την αφρικανική του καταγωγή. Είναι μόλις 25 χρονών και βρίσκεται στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τους γονείς του, αλλά στάθηκε τυχερός γιατί πήρε πολλή αγάπη από τη θετή του μητέρα. Η ζωή του ως παιδί και ως έφηβος ήταν δύσκολη, καθώς έπρεπε να δουλεύει ως αγρότης για να μπορέσει να συντηρήσει τον εαυτό του και να πληρώνει τα δίδακτρα για την εκπαίδευσή του. «Τα κατάφερα όμως, γιατί πάντοτε είχα μια θετική στάση απέναντι στη ζωή και ειλικρινά πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά», μας λέει. Και πράγματι όλα πήγαν καλά, αφού κατάφερε και πέρασε στο Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στη νομική σχολή. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του, ξεκίνησε να συνεργάζεται με την κυβέρνηση της χώρας του. Ένα από τα κύρια καθήκοντά του ήταν να εκπαιδεύει τις αστυνομικές δυνάμεις σχετικά με τις ποινικές διαδικασίες και το σεβασμό των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δυστυχώς όμως για λόγους ασφάλειας αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά του και να φύγει από τη χώρα του. Την εποχή εκείνη, ήταν εγγεγραμμένος σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα, το οποίο δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.

«Όταν έφτασα στη Λέσβο και είδα τον εαυτό μου στη σκηνή, με πήραν τα κλάματα, αναλογιζόμενος τις σπουδές μου και το ποιος είμαι», επισημαίνει ο Μ. Την ίδια όμως στιγμή, κοίταξε γύρω του και αυτό που είδε ήταν εκατοντάδες ανθρώπους να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. «Είπα στον εαυτό μου, ότι αν μπορούν να ζήσουν έτσι άνθρωποι, θα μπορέσω και εγώ. Το είδα ως πρόκληση και πίστεψα ότι κάτι θα αλλάξει», μας αναφέρει. Μέσα σε λίγο διάστημα, όλα άλλαξαν. Έφυγε από τη Λέσβο και μεταφέρθηκε στο χώρο φιλοξενίας στο Δερβένι και από εκεί σε διαμέρισμα της οργάνωσης. Τα πράγματα πήραν πραγματική στροφή όταν κέρδισε μια υποτροφία για φοίτηση στο Perrotis College-Αμερικανική Γεωργική Σχολή για το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018, στο πλαίσιο του προγράμματος “Education Unites: From Camp to Campus” που προσέφερε η Πρεσβεία των ΗΠΑ. Στο κολλέγιο παρακολούθησε μαθήματα του προπτυχιακού προγράμματος “Business Environment” και λόγω καλών αποδόσεων του δόθηκε η ευκαιρία να συνεχίσει τις σπουδές του. Επειδή όμως εκκρεμούσε η απόφαση για τη χορήγηση ασύλου, δεν μπόρεσε πάρει την υποτροφία.

«Κάθε εμπόδιο σε καλό», λένε, κι αυτό ισχύει στη περίπτωση του Μ. Η θέλησή του να συνεχίσει τις σπουδές του και η αισιοδοξία του, τον οδήγησαν στο να παρακολουθήσει δωρεάν μαθήματα στο πρόγραμμα «Ευρωπαϊκό Αστικό Δίκαιο» της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Με τη βοήθεια της καθηγήτριάς του έκανε αίτηση και έγινε αποδεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα LLM in Transnational and European Commercial Law, Banking Law, του International Hellenic University στη Θεσσαλονίκη. Το μοναδικό «αγκάθι» σε όλα, ήταν τα δίδακτρα που έπρεπε να πληρώσει, τα οποία ήταν αρκετά ακριβά. Ο Μ. είχε καταβάλλει κάποιο αρχικό ποσό για να καλύψει τα έξοδα της εγγραφής του και στη συνέχεια, με την παρότρυνση ενός φίλου του δημιούργησε μια καμπάνια crowdfunding. Παρά το άγχος του για το εάν θα καταφέρει να συγκεντρώσει τα χρήματα, δεν έχασε ποτέ την ελπίδα του. «Αισθάνομαι χαρούμενος, και είμαι πολύ ευγνώμων καθώς λίγοι πρόσφυγες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ότι κάνω εγώ αυτή τη στιγμή», επισημαίνει.

Πέρα από το μεταπτυχιακό του, παρακολούθησε και τα σεμινάρια “Future Interpreters”, ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα κοινοτικών διερμηνέων που διοργάνωσε το SolidarityNow σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. «Σκέφτηκα ότι ήταν καλή ιδέα να παρακολουθήσω τα συγκεκριμένα μαθήματα για να μπορέσω να βρω δουλειά ως διερμηνέας, αλλά δυστυχώς δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έρχονται από τη χώρα μου στην Ελλάδα», εξηγεί ο Μ.

Παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες ο Μ. ονειρεύεται τη ζωή του στην Ελλάδα, τις σπουδές του, εκφράζει την επιθυμία του να μάθει ελληνικά, αλλά και να εργαστεί ως δικηγόρος. «Αυτός ο θετικός τρόπος σκέψης, είναι χάρισμα. Νομίζω ότι μου τον κληροδότησε η μητέρα μου. Η ζωή είναι τόσο μικρή για να είναι θλιβερή», συμπληρώνει.

Είναι μέσα Ιανουαρίου του 2019 και το 2018 ήδη φαίνεται μακρινό. Ο Μ. έχει έρθει στο Κέντρο και κάθεται στο χώρο των υπολογιστών. Τον χαιρετάμε και με ένα τεράστιο χαμόγελο μάς ανακοινώνει ότι η διοίκηση του Πανεπιστημίου αποφάσισε να καλύψει το 50% των διδάκτρων του, ενώ μέσω της καμπάνιας crowdfunding που διοργάνωσε κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό που χρειαζόταν για τις σπουδές του! «Αυτή είναι η ζωή, φίλε μου. Αν σκέφτεσαι αρνητικά, είναι σα να αυτοκτονείς», καταλήγει λέγοντας.

* Το Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε και λειτουργεί με τη χρηματοδοτική υποστήριξη του Open Society Foundation (OSF/OSIFE).

**Το SolidarityNow, με την υποστήριξη του Guerrilla Foundation και σε συνεργασία με τo Σύλλογο Μερίμνης Ανηλίκων (ΣΜΑ) και την Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Μεταφραστών Πτυχιούχων Ιονίου Πανεπιστημίου, διοργάνωσε ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα κοινοτικών διερμηνέων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.