«Θέλω να σπουδάσω, να γίνω κάτι στη ζωή μου»
Ο Σαΐντ φοράει ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Είναι 26 χρονών και κατάγεται από τη Συρία και φιλοξενείται σε δομή στέγασης του SolidarityNow στη Θεσσαλονίκη. «Το όνομά μου στα Αραβικά σημαίνει ευτυχία», μας λέει. «Είσαι χαρούμενος άνθρωπος;», τον ρωτάμε. «Ναι είμαι. Έτσι έχω μεγαλώσει. Προσπαθώ με τα αστεία μου να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελάνε, έτσι κι αλλιώς έχουμε μόνο αυτή τη ζωή να ζήσουμε», σημειώνει. Ο Σαΐντ πέρα από χαρούμενος άνθρωπος, έχει όνειρα, και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τα κάνει πραγματικότητα. Ένας από τους στόχους του, ήταν να μάθει ελληνικά, και ήδη μαθαίνει!
Είμαστε στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, είναι Δευτέρα και ο Σαΐντ είναι στην ώρα του για την κουβέντα του μαζί μας. Καθόμαστε αντικρυστά πάνω σε έναν κόκκινο καναπέ και μιλάμε για τη Δαμασκό, τον τόπο καταγωγής του, τη ζωή του εκεί, τους δικούς του ανθρώπους, το ταξίδι του στην Ελλάδα και το νέο ξεκίνημά του στη Θεσσαλονίκη. Ο Σαΐντ έχει σπουδάσει οικονομικά, αλλά το μεγάλο του πάθος είναι οι υπολογιστές. Όταν ζούσε στη Συρία είχε το δικό του μαγαζί όπου επισκεύαζε κινητά και υπολογιστές. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά μάς λέει έχει φτιάξει και το δικό του ηλεκτρονικό παιχνίδι. Η ενασχόλησή του με τους υπολογιστές τον απορροφούσε τόσο που ξεχνούσε να φάει, να κοιμηθεί, αλλά και να παρακολουθήσει τα μαθήματά του στο Πανεπιστήμιο. Άργησε να πάρει το πτυχίο του, αλλά το έκανε εσκεμμένα καθώς στη Συρία κατά τη διάρκεια του πολέμου είχες μόνο τρεις επιλογές. Να πας στο στρατό ή να σπουδάσεις ή φύγεις από τη χώρα. Ο Σαΐντ αφού πήρε πρώτα το πτυχίο του έφυγε από τη χώρα.
Συρία, Τουρκία, Ελλάδα και συγκεκριμένα Μυτιλήνη, και μετά από ένα χρόνο στο νησί, Θεσσαλονίκη. Αυτή ήταν η διαδρομή που ακολούθησε ο Σαΐντ, μια διαδρομή δύσκολη, αλλά πάντα με συνοδοιπόρο του την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. «Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα, για αυτό μαθαίνω ελληνικά. Δε θέλω να γυρίσω πίσω στη Συρία. Η Συρία έχει τελειώσει για μένα», τονίζει. Έχουν περάσει τρία χρόνια συνολικά από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το διάστημα, βίωσε ποικίλα συναισθήματα, από απελπισία και μοναξιά μέχρι και αισιοδοξία, αυτό ήταν που τον έσωζε. Σήμερα, παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών στο Σχολείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. «Η Αφροδίτη, η κοινωνική μου λειτουργός με βοήθησε πολύ. Της είπα ότι θέλω να μάθω ελληνικά και με τη βοήθειά της γράφτηκα στα μαθήματα που προσφέρει το Πανεπιστήμιο. Αν θέλεις να βοηθηθείς πρέπει να εκφράσεις τις ανάγκες σου», σημειώνει ο Σαΐντ, ο οποίος είναι στο επίπεδο Α1. «Θέλω να μιλήσω ελληνικά, να μπορώ να καταλαβαίνω, δε θέλω να βρίσκομαι στη σκιά. Θέλω να σπουδάσω, να γίνω κάτι στη ζωή μου», συμπληρώνει. Όνειρό του είναι γίνει κοινωνικός λειτουργός. Η γνώση της αραβικής γλώσσας, αλλά και οι εμπειρίες του -όντας και ο ίδιος πρόσφυγας-, θεωρεί ότι θα τον βοηθήσουν στη δουλειά. «Ξέρω τους ανθρώπους που έρχονται, ξέρω τα προβλήματά του, ήμουν ένας από αυτούς. Μου αρέσει να βοηθάω. Η Αφροδίτη με βοήθησε πολύ και θέλω να γίνω σαν κι αυτή», λέει ολοκληρώνοντας.
«Ξέρεις… όταν είσαι καλός άνθρωπος, θα σου συμβούν και καλά πράγματα», μας λέει με μια στωικότητα, την ώρα που ολοκληρώνουμε πια τη συζήτησή μας. «Οι Έλληνες προσπαθούν να σε βοηθήσουν, αλλά εσύ πρέπει να βοηθήσεις πρώτα τον εαυτό σου. Η ζωή είναι δική μας, είναι η ζωή μου, θα ζήσω τη ζωή μου για εμένα», λέει αποχαιρετώντας μας.
*Ο Said φιλοξενείται στη δομή στέγασης προσφύγων του SolidarityNow στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του προγράμματος ESTIA – Πρόγραμμα Έκτακτης Ανάγκης Υποστήριξης για την Ένταξη & τη Στέγαση, το οποίο υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECHO).