Ένα «σπίτι αλληλεγγύης» που μυρίζει μάτε*, φαγητό στην κατσαρόλα και … πολλή αγάπη

Giorgos Moutafis for SolidarityNow

«Έχω την πιο ωραία γυναίκα, το ξέρω».

Η Αρίζ κοκκινίζει και κοιτά κάτω. «Με αγαπάει», συμπληρώνει.

Έτσι φαίνεται. Ο Ριμόν και η Αρίζ -η οποία είναι η ωραία του γυναίκα και η μητέρα των δυο παιδιών του, της 7χρονης Λάνα και του 3χρονου Ηλία.

Η οικογένειά τους στεγάζεται σε ένα σπίτι αλληλεγγύης – σε ένα δηλαδή από τα έξι σπίτια του προγράμματος παροχής στέγης με όνομα «Σπίτια Αλληλεγγύης» που υλοποιείται από το SolidarityNow με την υποστήριξη της οργάνωσης Help Refugees.

Περνούν ωραία στην Αθήνα. Ζουν κανονικά. Πριν λίγο η Αρίζ μαγείρευε το μεσημεριανό φαγητό της οικογένειας, στη συνέχεια θα διαβάσει ελληνικά, θα πάρει τη Λάνα από το σχολείο και αργότερα,  λίγο πριν τα βραδινά τους όνειρα, η Λάνα και ο Ηλίας θα ακούσουν τις διηγήσεις της μαμάς τους που για να τα νανουρίσει κάνει στο σπίτι της στην Αθήνα ό,τι ακριβώς έκανε και στο σπίτι της στο Ταρτούζ της Συρίας – πλάθει πολύχρωμες ιστορίες και τους τις αφηγείται. Τυχόν απορίες επί των ιστοριών απαντώνται από τη μαμά τους το πρωί!

Οι περισσότεροι γείτονές τους νομίζουν ότι είναι Έλληνες και τους μιλούν ελληνικά. Προς το παρόν η Αρίζ και ο Ριμόν τούς χαμογελούν ευγενικά γιατί τώρα μαθαίνουν τη γλώσσα, παρακολουθώντας τα μαθήματα που τους παρέχονται δωρεάν από  ανθρώπους της οργάνωσης. Πιο συγκεκριμένα, τα μέλη και των έξι οικογενειών που στεγάζονται στα «Σπίτια Αλληλεγγύης» παρακολουθούν μαθήματα ελληνικών και αγγλικών στο Κέντρο Blue Dots της οργάνωσης στο κέντρο της Αθήνας και στους χώρους του νέου εκπαιδευτικού κέντρου του SolidarityNow στους Αμπελόκηπους. Το ίδιο ισχύει και για τη μικρή Λάνα, που πηγαίνει κανονικά σε ελληνικό σχολείο, αλλά και για τον Ηλία που πηγαίνει σε παιδικό σταθμό.

Η Αρίζ στα 37 της και ο Ριμόν στα 42 είναι ένα μοντέρνο ζευγάρι που κοιτά μπροστά – για την ακρίβεια μόνο μπροστά. Δεν επιθυμούν καμιά συζήτηση για το παρελθόν και το επίπονο ταξίδι του εκτοπισμού. Εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον στους ίδιους και στις προσπάθειες που κάνουν για να μπορέσουν να ενσωματωθούν απόλυτα στην ελληνική κοινωνία, μαθαίνοντας τη γλώσσα και στη συνέχεια, αναζητώντας εργασία.

Αν καταφέρουν να βρουν δουλειά θα ήθελαν να μείνουν στην Ελλάδα. Αν όχι, είναι διατεθειμένοι να πάνε οπουδήποτε φτάνει να μπορούν να εργαστούν και να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι. Στη Συρία εργάζονταν και οι δυο ως νοσηλευτές. Δούλευαν, γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν στην ίδια πόλη.

Συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του προγράμματος «Σπίτια Αλληλεγγύης» και με αυτόν τον τρόπο έχουν μάθει καλά την πόλη τους, όπως αποκαλούν πια την Αθήνα. Η Αρίζ πρόσφατα ολοκλήρωσε την παρακολούθηση  σεμιναρίου φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε για ωφελούμενους των προγραμμάτων στέγασης και φιλοξενίας της οργάνωσης, σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας. «Μου άρεσε πολύ, το ευχαριστήθηκα. Βρήκα έναν τρόπο να εκφραστώ».

Η Αρίζ πίνει μάτε και μας λέει χαμογελαστά ότι ευχαριστεί τους Έλληνες γιατί τον ένα χρόνο που βρίσκεται στη χώρα, μόνο καλές εμπειρίες έχει να διηγηθεί. Αγαπημένη τους βόλτα είναι αυτή που τους οδηγεί κοντά στη θάλασσα, ενώ απόλαυσαν  ιδιαίτερα τη βόλτα και την ξενάγησή τους στο λόφο του Φιλοπάππου και την Ακρόπολη. Η διήγηση διακόπτεται γιατί η Αρίζ γράφει στο κινητό της στους άλλους των «Σπιτιών Αλληλεγγύης», όπως λέει, και κάτι κανονίζουν – θα επισκεφθεί το σπίτι της οικογένειας Νουρ για να πιούν το τσάι τους οι γυναίκες, η Αρίζ, η γιαγιά Νουρ και η Γκοφράν.

Η κάθε μέρα τους είναι γεμάτη, γιατί όλο και κάποια δραστηριότητα οργανώνεται για τα μέλη των έξι οικογενειών και η Αρίζ και ο Ριμόν συμμετέχουν στις περισσότερες! Καθώς οι μέρες περνάνε η συζήτηση με την Αρίζ και τον Ριμόν γίνεται κατά το ήμισυ στα ελληνικά – είναι μεγάλη η πρόοδός τους και σε λίγο θα ακούγονται σαν Έλληνες, δεν θα φαίνονται μόνο!

Όνειρο της Αρίζ είναι τα παιδιά της «να γίνουν πολίτες του κόσμου. Να μην περάσουν ότι εμείς. Στα 40 μας χρόνια βρεθήκαμε εκτοπισμένοι. Να μπορούν να ζήσουν όπου είναι καλύτερα, εκεί που θα ζουν με ασφάλεια».

Οι άνθρωποι του SolidarityNow βρίσκονται δίπλα στην οικογένειά τους κάθε μέρα, όπως και στις υπόλοιπες πέντε οικογένειες του προγράμματος «Σπίτια Αλληλεγγύης», και διαμορφώνουν, όσο είναι εφικτό, το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων με γνώμονα τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.

* Το mate, είναι ένα είδος ζεστού ροφήματος, με καταγωγή από την Αργεντινή. Το mate είναι πολύ δημοφιλές στη Συρία, ενώ περιέχει mateine (ένα ανάλογο της καφεΐνης) και γίνεται με έγχυση ξηρών φύλλων του φυτού yerba mate.

**Ο Ριμόν, η Αρίζ, η Λάνα και ο Ηλίας βρίσκονται σήμερα στη Γερμανία. Φιλοξενούνται σε ένα προσφυγικό καταυλισμό και πρόκειται να αρχίσουν εκεί μια νέα ζωή. Τους ευχόμαστε ό, τι καλύτερο!


*Τα Σπίτια Αλληλεγγύης | Solidarity Homes είναι πρόγραμμα που υλοποιεί το SolidarityNow σε συνεργασία και με τη στήριξη της οργάνωσης Help Refugees. Μέσα από το πρόγραμμα, που ξεκίνησε να υλοποιείται τον Ιούνιο του 2017, προσφέρεται στέγαση στις πιο ευπαθείς ομάδες -Έλληνες και πρόσφυγες- με μοναδικό κριτήριο την επείγουσα ανάγκη τους.

Μπορείτε κι εσείς να στηρίξετε περισσότερες οικογένειες να βρουν ένα ασφαλές Σπίτι – ένα Σπίτι Αλληλεγγύης: https://www.solidaritynow.org/solidarity-homes/