Γεννήθηκε σε μία χώρα που θυμάται από μικρή να ακούει ότι απαγορεύεται να ζωγραφίζουν οι άνθρωποι, πόσο μάλλον οι γυναίκες, αλλά και γενικά να ασχολούνται με οποιαδήποτε μορφή τέχνης.

Η Sezara στα 15 της σήμερα, ανακαλεί αυτή την ανάμνηση, αλλά ευτυχώς ούτε η οικογένειά της και συνεπώς ούτε η ίδια, μπόρεσε ποτέ να δεχθεί αυτή την απαγόρευση ως θέσφατο. Ήταν και παραμένει μια παράλογη απαγόρευση για κάθε υγιή ανθρώπινο νου.

Έτσι η Sezara, όταν έφυγε με την οικογένειά της από το Αφγανιστάν για το Ιράν, σε αυτή την πρώτη απόπειρα της οικογένειας για μια καλύτερη ζωή, άρχισε να ζωγραφίζει και δεν έχει σταματήσει μέχρι σήμερα – «Ζωγραφίζω, γιατί έτσι το μυαλό μου ξεχνά τα άσχημα. Με τη ζωγραφική μπορώ να νιώσω καλά».

Το επόμενο ταξίδι της οικογένειας της Sezara ήταν αυτή τη φορά προς την Ευρώπη. Σήμερα, η 15χρονη από το Αφγανιστάν ζει στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων και αιτούντων άσυλο στη Ριτσώνα και δηλώνει με ενθουσιασμό ότι «δεν ξέρω τί θέλω να κάνω πιο μεγάλη, αυτό που θέλω είναι να αποκτήσω εμπειρίες! Πολλές!».

Στη Ριτσώνα, η Sezara έχει βρει ένα νέο σπίτι και έχει φτιάξει μια καθημερινότητα όσο καλύτερη γίνεται ώστε να κάνει τα πράγματα που θέλει. Πηγαίνει στο λύκειο, διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, κάνει διαλογισμό με τη φίλη της Mohadesa και φυσικά ζωγραφίζει μόνη της, αλλά και παρέα με τις φίλες της, Mohadesa και Muzhda.

Η Sezara ζωγραφίζει τα πάντα. Τοπία, πορτρέτα, αντικείμενα. Αγαπά το άσπρο και το μαύρο, αλλά δεν ζωγραφίζει μόνο ασπρόμαυρα. Στο πλευρό της για κάθε ανησυχία της, καλλιτεχνική ή μη, έχει την οικογένειά της – «οι γονείς μου ήταν πάντα πολύ υποστηρικτικοί», λέει περήφανα.

Δικό της αγαπημένο έργο είναι ένας πίνακας με το σήμα της νίκης κι αυτό γιατί παρότι ζει στη Ριτσώνα όπως λέει, που είναι μία δομή για πρόσφυγες, «εμείς οι γυναίκες, μπορούμε να νικήσουμε! Να είμαστε ελεύθερες και να προοδεύσουμε!». Παρόλα αυτά δεν διάλεξε αυτόν τον πίνακα να συνοδεύσει την ιστορία της, αλλά αυτόν που απεικονίζει ένα μικρό κορίτσι ελεύθερο να περπατά στη φύση. Έναν πανέμορφο πίνακά της!

Τα όνειρα της Sezara είναι πολλά και έντονα όση και η ανάγκη της να αποκτήσει πολλές εμπειρίες! Όταν η Sezara μιλά και περιγράφει συναισθήματα και μελλοντικά σχέδια είναι εμφανές στον συνομιλητή της ότι «δεν κρατιέται»! Μιλά με ενθουσιασμό, γελάει δυνατά, κάνει ζωηρές χειρονομίες, φαίνεται ότι τα στενά όρια μιας δομής, ευτυχώς, δεν την χωρούν! Και πώς να τη χωρούν!

Κλείνουμε την κουβέντα μας με τη Sezara αφήνοντάς την να μας μιλήσει για τα όνειρά της «πρώτα θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι, να αποκτήσουν και μετά να είμαι δίπλα τους για να τους υποστηρίξω να κυνηγήσουν κι αυτοί τα όνειρά τους, όπως κάνω κι εγώ!». Στο SolidarityNow είμαστε δίπλα στη Sezara με περηφάνια και καμάρι που μπορούμε να συμβάλλουμε έστω και λίγο στα όνειρά της. Γιατί μέσα από το σύνολο των δραστηριοτήτων στο «Κέντρο Εκπαίδευσης και Δημιουργικών Δραστηριοτήτων»* της οργάνωσης στη δομή της Ριτσώνας, η Sezara και τα άλλα παιδιά ενδυναμώνονται ώστε να ζουν καλά στο παρόν και να σχεδιάζουν να ζήσουν πολύ καλύτερα στο μέλλον. Ο δρόμος για αυτό περνά μέσα από την εκπαίδευση.

*Το πρόγραμμα «Όλα τα παιδιά στην Εκπαίδευση» υλοποιείται από το SolidarityNow με στήριξη και χρηματοδότηση της UNICEF Greece.