Η Ελένη Κ. είναι 40 χρονών και είναι επαγγελματίας μακιγιέζ. Αποφάσισε να αναζητήσει νομική υποστήριξη στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow καθώς δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει δικηγόρο για να την εκπροσωπήσει στη διαδικασία διόρθωσης της ταυτότητας φύλου.
Από την ηλικία των 4 αισθανόταν ότι ήταν κάποια άλλη, από αυτό που ο κόσμος ήθελε να είναι. Στο σχολείο αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, οι συμμαθητές της την έβριζαν και την κακοποιούσαν λεκτικά. Στα 18 της έφυγε από την μικρή κωμόπολη που καταγόταν και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Αναζήτησε «βοήθεια» στις πιάτσες των τραβεστί. Τότε ο μόνος τρόπος για να καταφέρει κάποιος να κάνει νομική διόρθωση φύλου ήταν η πορνεία, καθώς η εγχείρηση ήταν πανάκριβη. Φοβήθηκε και ντράπηκε, δεν ήθελε να αναγκαστεί να ακολουθήσει αυτό το δρόμο, όπως έκαναν οι περισσότερες τότε, και έτσι δεν προχώρησε. Το επόμενό της βήμα ήταν να πάει στην Αθήνα όπου βρήκε δουλειά ως μακιγιέζ και πωλήτρια καλλυντικών ειδών. «Εκεί αισθάνθηκα πιο ελεύθερη», μας λέει. Οικογενειακοί λόγοι την ανάγκασαν πριν πέντε χρόνια να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε να εργάζεται στην ίδια εταιρία, αλλά χωρίς προφανή λόγο, μετά από κάποιο διάστημα την απέλυσαν. Θεωρεί ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι φορούσε μακιγιάζ, αλλά εκείνοι δεν το παραδέχτηκαν ποτέ.
Στα 37 της χρόνια, αποφάσισε να ξεκινήσει ορμονοθεραπεία. Η νομοθεσία πλέον είχε αλλάξει και η διαδικασία για τη διόρθωση ταυτότητας φύλου ήταν πιο απλή, σε σχέση με το παρελθόν. Μίλησε στους δικούς της για την απόφασή της να κάνει αυτό το βήμα, η μητέρα της ήταν πολύ υποστηρικτική, η αδερφή της όμως δυσκολεύτηκε να καταλάβει. «Ξαφνικά από εκεί που είχε δίπλα της έναν άνθρωπο δυνατό, έναν άνθρωπο που ήταν πρότυπο για εκείνη, τον ‘έχασε’», αναφέρει η Ελένη και συνεχίζει λέγοντας «ευτυχώς τώρα είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας».
Η διόρθωση ταυτότητας φύλου ήταν πολύ σημαντική για εκείνη, καθώς δεν μπορούσε πλέον να ζει σαν να είναι ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Ήθελε να λάβει τέλος αυτή η κατάσταση καθώς αμφισβητούσαν την ταυτότητά της παντού, σε υπηρεσίες και τράπεζες, παντού. Όταν βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου έπρεπε να πάει στην πόλη της σε ληξιαρχεία και πρωτοδικεία, ώστε να ολοκληρώσει τη διαδικασία και να πάρει στα χέρια της την ταυτότητά της. Όσο τρομακτικό κι αν της φαινόταν όλο αυτό, βρήκε στο δρόμο της καλούς και διακριτικούς υπαλλήλους που τη βοήθησαν και δεν την έκαναν να αισθανθεί άσχημα. «Χαίρομαι, γιατί πλέον μπορώ και κάνω τις δουλειές μου, χωρίς να αντιμετωπίζω αμφισβήτηση», δηλώνει. «Η ζωή είναι μικρή, όλα φεύγουν κι εμείς ασχολούμαστε με πράγματα μικρά», μας λέει καταλήγοντας.
«Η θέσπιση της διαδικασίας αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, είναι μια σημαντική κατάκτηση για την LGBTQI+ κοινότητα. Η αποτύπωση στα διοικητικά έγγραφα του βιωμένου φύλου αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των τρανς ατόμων», δήλωσε η νομική υπηρεσία του Κέντρου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
* Το Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης λειτουργεί με τη χρηματοδοτική υποστήριξη του Open Society Foundation (OSF/OSIFE).