Το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα υπαγορεύει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης. Εντούτοις, αυτό φαίνεται να μην αποτελεί τον κανόνα για άτομα, όπως ο Ισμαήλ. Ο Ισμαήλ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Χαρτούμ, την πρωτεύουσα του Σουδάν, όντας διωκόμενος από την αστυνομία με την κατηγορία της σύστασης αντιφρονούσας προς το καθεστώς ομάδας, κατά τη διάρκεια της φοίτησης του στο πανεπιστήμιο. Οι αστυνομικές αρχές τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν, υποβάλλοντας τον ταυτόχρονα σε βασανιστήρια, από τα οποία φέρει σοβαρά τραύματα στα πόδια και στη μέση. ‘’Ένας εκ των φίλων μου πέθανε από τα βασανιστήρια στη φυλακή’’ λέει ο Ισμαήλ.

Φτάνοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2010, όπου και διέμεινε για δύο χρόνια, ο Ισμαήλ υπέβαλλε αίτημα για άσυλο. Περίμενε έναν ολόκληρο χρόνο για την πολυπόθητη συνέντευξη, όμως η απόφαση ήταν αρνητική. Κατά αυτό τον τρόπο, επέστρεψε στο Σουδάν, όπου και φυλακίστηκε ξανά, μέχρι να κατορθώσει να διαφύγει με τη βοήθεια ενός φίλου. Ταξιδεύοντας διαμέσου της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Τουρκίας, έφτασε στο λιμάνι της Μυτιλήνης και από εκεί στον Πειραιά.
Ο Ισμαήλ διαμένει προσωρινά από τον περασμένο Νοέμβριο του 2014 μαζί με τη γυναίκα του στο σπίτι ενός φίλου. Έχει υποβάλλει ξανά αίτηση ασύλου και έχει ήδη παραστεί στην προγραμματισμένη συνέντευξη.

‘’Το μόνο πράγμα που θέλω είναι ένα σπίτι για να ζήσω με τη γυναίκα μου’’ λέει ο Ισμαήλ.

Παναγιώτης Μπουργαζάς
Κοινωνικός Επιστήμονας
Ασκούμενος SolidarityNow