Η εικόνα στον τοίχο, ο Αμίν και η αναπάντεχη συνάντηση

Η εικόνα ενός ανθρώπου σε μια βάρκα, με τα χέρια ανοιχτά και τεντωμένα -προς ένδειξη απόγνωσης και προσμονής για ένα καλύτερο μέλλον που τον περιμένει στην Ελλάδα;- αποτελεί τη μοναδική φωτογραφία που αντικρίζει κανείς μπαίνοντας στο γραφείο διοίκησης του SolidarityNow, στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας. Μέχρι πρόσφατα, για όλους εμάς, δεν ήταν παρά μια εικόνα. Δυνατή, ναι. Αλλά μια εικόνα στον τοίχο.

Ο Νάσος, ο φύλακας του Κέντρου Αλληλεγγύης ήταν αυτός που τον αναγνώρισε πρώτος. Που συνέδεσε σχεδόν αυτόματα την εικόνα με τον άνθρωπο που στεκόταν τώρα μπροστά του. Τα παιδιά στο Κέντρο τον πήραν από το χέρι και του ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Εκείνος υπάκουσε. Τον οδήγησαν μπροστά στην εικόνα στον τοίχο. Κι εκείνος έστρεψε το βλέμμα. Και η εικόνα τού αντιγύρισε τη δική του ματιά. Απλά, γιατί ο Αμίν είναι ο άνθρωπος της εικόνας. Δέκα χρόνια μετά.
Έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του για να κρύψει συγκίνηση και δάκρυα μαζί.

Ο Αμίν έφτασε στην Ελλάδα το 2005. Ξεκινώντας από τη Μαυριτανία, από όπου και κατάγεται, ο Αμίν δεν κατέρριψε τον κανόνα της πλειοψηφίας των μεταναστών-προσφύγων που διανύουν ένα μακρύ ταξίδι μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα. Χρειάστηκε να περάσει από το Μαρόκο, τη Λιβύη και την Τουρκία.

Έχοντας πλέον δέκα χρόνια στην Ελλάδα, κι έχοντας αναγνωριστεί επίσημα ως πρόσφυγας, ο Αμίν πασχίζει σήμερα για το καλύτερο δυνατό στη ζωή του. Όντας ανήλικος κατά την άφιξη του στην Ελλάδα, ο Αμίν εγκαταστάθηκε στο Ξενώνα Προσωρινής Φιλοξενίας Αιτούντων Άσυλο ‘’ΜΕΛΛΟΝ’’ στην περιοχή του Μοσχάτου (λειτουργεί μέσω της ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ σε συνεργασία με την, ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ, την ΕΡΓΟΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ και την ΕΑΔΑΠ). Στη διάρκεια της παραμονής του εκεί, ο Αμίν ήρθε
σε επικοινωνία με εργαζόμενη του μη κερδοσκοπικού σωματείου ‘’Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού’’, η οποία τον παρέπεμψε στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας.

Όταν ήρθε για πρώτη φορά στο Κέντρο Αλληλεγγύης, ο Αμίν επισκέφτηκε αρχικά την κοινωνική λειτουργό του Δικτύου, προκειμένου να λάβει βοήθεια για την αναζήτηση νέου ξενώνα. Παράλληλα με το αίτημά του, η κοινωνική λειτουργός τον παρέπεμψε στο πρόγραμμα απασχολησιμότητας που λειτουργεί η PRAKSIS στο Κέντρο Αλληλεγγύης, προκειμένου να λάβει βοήθεια και για θέματα εργασίας.

Ο Αμίν αυτή την περίοδο φιλοξενείται από μια φίλη και ψάχνει επίμονα και έντονα για εργασία. Όση ώρα μιλούσε μαζί μας, πολλές φορές η κουβέντα ερχόταν στην επιθυμία του να εργαστεί. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο προσπαθεί να αποκτήσει άδεια εργασίας, ενώ παράλληλα επισκέπτεται και τη μη κυβερνητική οργάνωση ΝΟΣΤΟΣ, όπου έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί δωρεάν τηλεφωνικά με εταιρείες και εργοδότες.

Η συγκλονιστική συνάντηση του Αμίν με την εικόνα στον τοίχο του Κέντρου Αλληλεγγύης του SolidarityNow στάθηκε η αφορμή για να μάθουμε την ιστορία του στα 10 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που έφτασε στην Ελλάδα μέχρι σήμερα. Και ταυτόχρονα, μας έκανε να αναρωτηθούμε για τα περίεργα παιχνίδια της ζωής, τις ανατροπές στις ζωές των ανθρώπων που φέρνει ο πόλεμος αλλά και για τους χιλιάδες άλλους «Αμίν» που καθημερινά αποτυπώνονται σε εικόνες, περνούν και χάνονται. Αλλά χάνονται ποτέ στ’ αλήθεια; Γιατί ο Αμίν μάς έδειξε πως πίσω από τις εικόνες βρίσκονται άνθρωποι καθημερινοί, με τη δική τους μοναδική ιστορία να σου διηγηθούν.