Τον Οκτώβριο του 2016 εντάχθηκε στο πρόγραμμα Extended του SolidarityNow ο Ghanim Hameed μαζί με τη σύζυγό του Shaymaa και τα 2 παιδιά του, τον ανήλικο 16χρονο Hazim και την 21χρονη Samar.
H οικογένεια προέρχεται από το Ιράκ και είχαν ζητήσει οικογενειακή επανένωση στη Γερμανία, καθώς εκεί βρίσκονται ο μεγαλύτερος και ο μικρότερος γιός της οικογένειας.
Τον Ιούνιο του 2014 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη Μοσούλη και κατέφυγαν στην Τουρκία. Ο πατέρας πήρε την απόφαση να στείλει στη Γερμανία τον μικρότερο γιό τους μαζί με την κόρη του. Τελικά αποφασίστηκε να φύγουν το 2015 ο μεγαλύτερος γιός μαζί με τον «Βενιαμίν» της οικογένειας. Το ταξίδι από την Κωνσταντινούπολη ως τη Γερμανία διήρκησε 45 ημέρες και κόστισε 11.000 ευρώ στην οικογένεια. Στο διάστημα μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 τα υπόλοιπα 4 μέλη παρέμειναν στην Τουρκία.
Τα δύο παιδιά δούλευαν σε ευκαιριακές εργασίες και είχαν την ευκαιρία μέσα σε λίγο διάστημα να μάθουν να μιλάνε και την τουρκική και την αγγλική γλώσσα. Το αγόρι είναι πολύ καλό στους υπολογιστές και το όνειρό του είναι να σπουδάσει στον τομέα των υπολογιστών, ενώ το όνειρο της Samar είναι επίσης να μπορέσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο.
Όταν ήρθαν το Φεβρουάριο στη Λέρο δεν προλάβαν να περάσουν τα σύνορα και έτσι παρέμειναν 2 εβδομάδες στην Ειδομένη κι έπειτα μεταφέρθηκαν στον καταυλισμό στα Διαβατά. Με τη βοήθεια των εθελοντικών ομάδων μεταφέρθηκαν σε σπίτι στη Ν. Μαγνησία όπου η ιδιοκτήτρια το παραχώρησε στην οικογένεια προκειμένου να ανακουφιστεί.
Με την ένταξη της οικογένειας στο πρόγραμμα τον Οκτώβριο ξεκίνησαν όλοι να παρακολουθούν μαθήματα αγγλικών και γερμανικών. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου, επισκέπτονταν πολύ συχνά τα γραφεία του SolidarityNow, προκειμένου να μοιραστούν την αγωνία και την ανυπομονησία τους, σχετικά με την τελική απόφαση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Τον Νοέμβριο, όταν έλαβαν την τελική απόφαση για την επανένωση με τα άλλα 2 παιδιά τους ήρθαν κατευθείαν στο SN προκειμένου να ρωτήσουν πότε θα ήταν δυνατή η μεταφορά τους. Καθώς ενημερωθήκαν ότι μέσω της ΥΑ οι μεταφορές αργούν αποφάσισαν να πληρώσουν οι ίδιοι τα εισιτήρια για να βρεθούν το συντομότερο δίπλα στα παιδιά τους. Με την επιμονή των ανθρώπων της οργάνωσης, η οικογένειά έλαβε τελικά ως ημερομηνία αναχώρησης για Αμβούργο την 6η Δεκεμβρίου. Τις υπόλοιπες εβδομάδες της παραμονής τους συνέχιζαν τα μαθήματα των ξένων γλωσσών και περνούσαν πολύ πιο τακτικά από το SN για να επιβεβαιώσουν ότι δεν άλλαξε κάτι αλλά και για να μοιραστούν τη χαρά τους. Στάθηκαν επίσης τυχεροί καθώς πρόλαβαν να ενταχθούν και στο πρόγραμμα με τις prepaid card και έτσι κατάφεραν να καλύψουν και τα έξοδα των εισιτηρίων τους. Τις ημέρες πριν να φύγουν διοργάνωσαν γεύματα τόσο για τους φίλους τους που παραμένουν ακόμα στην Ελλάδα όσο και για την ομάδα του SN που τους στήριξε.
Στις 6 Δεκεμβρίου μεταφέραμε την οικογένεια στο αεροδρόμιο. Ρωτούσαν σχετικά με τη παραλαβή και τη διαμονή τους στη Γερμανία και τους καθησυχάζαμε λέγοντάς τους ότι η Ύπατη Αρμοστεία θα φροντίσει για αυτούς, χωρίς να γνωρίζουμε παραπάνω λεπτομέρειες από αυτά που και οι ίδιοι γνώριζαν. Μας ενημέρωσαν ότι ο μικρότερος γιος o Yousif δε γνωρίζει ότι θα συναντήσει την οικογένεια στο αεροδρόμιο για να του κάνουν έκπληξη. Ο αδελφός του, ο Mohamad, του είπε ότι θα πάνε να παραλάβουν έναν φίλο του. Τις προηγούμενες ημέρες, καθώς στη Γερμανία τα δώρα τα φέρνει ο Sankta Nikolaus (Αγ. Νικόλαος) στις 6 Δεκεμβρίου, ζήτησαν από τον Youzif να του στείλει γράμμα και να του ζητήσει ένα μεγάλο δώρο. Στην αρχή ζήτησε ένα PlayStation αλλά μετά του είπαν να ζητήσει κάτι πραγματικά μεγάλο. Τότε ζήτησε να συναντήσει τους γονείς του και τα αδέλφια του αλλά ανέφερε ότι δεν πιστεύει ότι θα του φέρει κάποια από τα δώρα που ζήτησε.
Η οικογένεια έφτασε στο Αμβούργο όπου και συνάντησε τα υπόλοιπα δυο μέλη της. Ωστόσο εκτός από την έκπληξη που επιφύλασσαν στον μικρότερο γιο και ο Mohamad είχε μια έκπληξη για αυτούς. Το διάστημα αυτό κατάφερε να νοικιάσει ένα σπίτι για τον εαυτό του και θα φιλοξενήσει την οικογένεια του προκειμένου να μη ταλαιπωρηθούν ξανά στο camp.
H οικογένεια αυτή βρήκε το δρόμο της και όλοι μαζί θα υποδεχθούν το νέο έτος στην καινούργια πατρίδα τους. Όλα τα μέλη της οικογένειας δήλωσαν ότι δεν σκέφτονται να επιστρέψουν πότε πίσω στην πατρίδα τους, παρά μόνο όταν θα σταματήσει για πάντα ο πόλεμος και θα μπορούν να επισκεφθούν ξανά τους συγγενείς και τους φίλους τους.