Το φετινό καλοκαίρι σηματοδότησε μια από τις πιο εκρηκτικές στιγμές στην ιστορία του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος των τελευταίων ετών για ολόκληρη την Ευρώπη. Κύριος σταθμός εισόδου για την πλειοψηφία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες καταγωγής τους αποτέλεσε η Ελλάδα και συγκεκριμένα, τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων.

Η κάλυψη του θέματος από πλευράς των μέσων μαζικής ενημέρωσης ήταν τεράστια και συνεχής αναδεικνύοντας όλες τις πτυχές της κατάστασης. Παρατηρήθηκε η άμεση ανάγκη για παροχή βοήθειας και η προσπάθεια κάλυψης των στοιχειωδών και κύριων αναγκών -στέγη, τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη- για όσο καιρό οι άνθρωποι θα παρέμεναν στα νησιά, προκειμένου να γίνει η πρώτη καταγραφή τους, και στην πορεία να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου και θα υπέβαλλαν αίτηση ασύλου.

Το νησί της Λέσβου, αποτέλεσε το πλαίσιο, εντός του οποίου έλαβε χώρα και εκτυλίχτηκε μια από τις αμέτρητες προσφυγικές ιστορίες. Παρούσα σε αυτή την ιστορία ήταν η Ευτυχία Γεωργιάδη, ψυχολόγος-εγκληματολόγος που εργάζεται για την Υπηρεσία Νομικής Βοήθειας της ΑΡΣΙΣ που λειτουργεί στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow. Κατά τη διάρκεια αποστολής που συντονίστηκε από το Solidarity Now, σε όλα τα νησιά όπου καταφθάνουν οι πρόσφυγες, μεταξύ αυτών και της Λέσβου, για να καταγραφούν οι ανάγκες των πληθυσμών, η Ευτυχία Γεωργιάδη συνάντησε εκεί τις δύο γυναίκες αυτής της ιστορίας, που είναι συγγενείς μεταξύ τους κι έφτασαν στην Ελλάδα από τη Συρία.

Η πρώτη γυναίκα είναι μητέρα τριών ανήλικων παιδιών και ο σύζυγός της έμεινε πίσω στη Συρία και να τους ακολουθήσει μετά. Η δεύτερη γυναίκα ταξίδεψε στην Ελλάδα με σκοπό να καταφέρει να φτάσει μέχρι στη Γερμανία όπου την περιμένει ο δικός της σύζυγος, ο οποίος κατάφερε να του δοθεί άδεια 10ετούς παραμονής και εργασίας.
Φθάνοντας στη Λέσβο, η Ευτυχία ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο απευθύνθηκαν οι δυο γυναίκες. Αφού της εξήγησαν την κατάστασή τους, ζήτησαν τη βοήθειά της για τη διαδικασία πρώτης καταγραφής καθώς δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Στο μεταξύ, η γυναίκα της οποίας ο σύζυγος ήταν στη Γερμανία, τον είχε ήδη ειδοποιήσει ότι είχε φτάσει σώα στο νησί κι εκείνος ερχόταν να τη συναντήσει, για να φύγουν όλοι μαζί για τη Γερμανία.

Λαμβάνοντας υπόψη το πλήθος του κόσμου που περίμενε να καταγραφεί δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γυναίκες παρέμειναν στο νησί και συγκεκριμένα στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ για τέσσερις μέρες, χωρίς κανένα σημάδι προόδου. Η Ευτυχία εκτιμώντας την κατάσταση, επικοινώνησε με το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), ο οποίος με τη σειρά του την παρέπεμψε στη ΜΕΤΑδρασης, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό η καταγραφή. Ακολουθώντας την απαραίτητη διαδικασία, η καταγραφή ολοκληρώθηκε κι οι δύο γυναίκες μεταφέρθηκαν τελικά από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ στο λιμάνι του νησιού, απ’ όπου και επιβιβάσθηκαν –μαζί με το σύζυγο που ήρθε από τη Γερμανία- σε πλοίο με προορισμό την Αθήνα.

Η Ευτυχία κράτησε τηλεφωνική επικοινωνία με τις δύο γυναίκες. Ήθελε να βεβαιωθεί πως συνέχισαν το ταξίδι τους κι ότι όλα πήγαν καλά για εκείνες και τους αγαπημένους τους. Την ευχαρίστησαν από καρδιάς για τη βοήθειά της και την ενημέρωσαν για την ασφαλή άφιξή τους στο λιμάνι του Πειραιά αλλά και στον τελικό προορισμό τους, τη Γερμανία, μετά από δύο εβδομάδες.