«Τα παιδιά θα θυμούνται το Βελβεντό», Ιφιγένεια Βιρβιδάκη

70 ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα φιλοξενούνται στο ξενοδοχείο της κωμόπολης στο πλαίσιο προγράμματος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. 

Τόνωση για την οικονομία

Αρκετά από τα 39 άτομα προσωπικό (φροντιστές, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, εκπαιδευτικούς, διερμηνείς κ.λπ.) είναι άνθρωποι από το Βελβεντό και τη γύρω περιοχή που προσελήφθησαν για 2 μήνες. Όσοι δεν είναι νοίκιασαν καταλύματα στο χωριό, τα εφόδια για τη λειτουργία της δομής τα προμηθεύονται από την τοπική αγορά, ενώ γίνονται συζητήσεις ανάμεσα στον δήμαρχο, τον εμπορικό σύλλογο και τον ξενοδόχο ώστε τα γεύματα να προέρχονται από την κωμόπολη.

Τα παιδιά θα θυμούνται το Βελβεντό

Την πρώτη μέρα που βγήκαν ομάδες παιδιών στο Βελβεντό, κάποιοι τους προσέφεραν ροδάκινα. «Σας βλέπω σαν τα εγγονάκια μου», τους είπε μια ηλικιωμένη. Άλλοι τους χάρισαν μπισκότα και δωράκια. Τα παιδιά είναι 70 ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα 15 έως 18 ετών που στο πλαίσιο του προγράμματος 2 μηνών του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) σε συνεργασία με ΜΚΟ, στη συγκεκριμένη περίπτωση με το SolidarityNow, φιλοξενούνται στο ξενοδοχείο της κωμόπολης.

Τόπος Βελβεντό, με περίπου 3.500 κατοίκους, μεγάλη ιστορία στην Αυτοδιοίκηση, λαϊκές συνελεύσεις, διάσημο για τον συνεταιρισμό, τα περίφημα ροδάκινα και το φυσικό περιβάλλον. Μετά από συμφωνία του ξενοδόχου με τον ΔΟΜ, εγκαταστάθηκαν στο ξενοδοχείο 70 αγόρια και 1 κορίτσι (που τελικά μεταφέρθηκε αλλού) από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Συρία, Μπαγκλαντές, Αίγυπτο και Ιράκ τα οποία έρχονται από το φυλάκιο του Έβρου και τη Σάμο όπου έχουν διαμείνει για περισσότερο από 1 χρόνο. Το πρόγραμμα προβλέπει σε 2 μήνες άλλα από τα παιδιά να φύγουν μέσω του προγράμματος μετεγκατάστασης της ΕΕ και άλλα για οικογενειακές επανενώσεις μέσω του κανονισμού Δουβλίνου. «Είναι ανταπόκριση σε μια έκτακτη ανάγκη» λέει στο «Βήμα» η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, γενική διευθύντρια του SolidarityNow. «Ξέρουμε ότι δεν τηρούνται όλοι οι χρυσοί κανόνες της παιδικής προστασίας, όπως η ασφάλεια της διάρκειας. Όμως πιστεύουμε ότι χρειάζεται αυτό το μεταβατικό στάδιο, το οποίο προσφέρουμε όσο μπορούμε καλύτερα, γιατί οι συνθήκες στις οποίες βρίσκονταν αυτά τα παιδιά ήταν πάρα πολύ δύσκολες, τόσο δύσκολες που θα δυσκόλευαν και την προσαρμογή τους σε οποιαδήποτε νέα κανονικότητα. Πολλοί αναρωτιούνται αν αρκούν οι 2 μήνες. Ξέρετε, οι σημαντικοί σταθμοί στη ζωή μας είναι στιγμές, είναι μέρες, είναι εβδομάδες. Και το να καταφέρουμε να προσφέρουμε τέτοιου είδους σταθμός γι’ αυτά τα παιδιά, προλαβαίνουμε να το κάνουμε και σε μικρότερο διάστημα».

Μια χρυσή ισορροπία

Οι τοπικές αρχές μαθαίνοντας για την εγκατάσταση των παιδιών, αντέδρασαν με το επιχείρημα αφενός ότι ενημερώθηκαν την τελευταία στιγμή, αφετέρου ότι έτσι στερούνται το μοναδικό ξενοδοχείο του Βελβεντού. «Ήταν μια ειλημμένη απόφαση» μας είπε ο δήμαρχος Βελβεντού Μανώλης Στεργίου. «Οι τοπικές κοινωνίες που ξέρουν να παίρνουν αποφάσεις, καλό είναι να ρωτιούνται. Είπαμε, όμως, πως αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, τουλάχιστον να γίνει έτσι ώστε να μην εγερθούν άσχημα αντανακλαστικά στην κοινωνία, να μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα, και τα παιδιά να φύγουν με μια καλή ανάμνηση». Αμέσως πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου διευρυμένη με την παρουσία τοπικών φορέων και της κυρίας Λυμπεράκη, όπου συζητήθηκαν ενδελεχώς οι αντιρρήσεις, οι φόβοι και οι επιφυλάξεις και ζητήθηκαν διαβεβαιώσεις -μεταξύ άλλων- και για την υγεία των παιδιών (είχαν υποβληθεί σε τεστ για τον κορωνοϊό ενώ έμειναν και 10 μέρες σε προληπτική καραντίνα). «Η δική μας προσπάθεια», μας είπε η ψυχολόγος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βάγια Μαλλού, «είναι να βάλουμε τα πράγματα στη βάση της πραγματικότητας και της λογικής. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη αφενός τα παιδιά που έχουν ένα δύσκολο παρελθόν και ένα αβέβαιο μέλλον αλλά και κάποιες επιφυλάξεις και φόβους που υπάρχουν στην τοπική μας κοινωνία. Πρέπει να φροντίζουμε δηλαδή και το τί θα αφήσει όλο αυτό στον δημόσιο διάλογο και στο κοινό βίωμα του Βελβεντού».

Αφορμή για συζήτηση

«Η παρουσία των παιδιών είναι ένα σοκ για την τοπική κοινωνία», μας λέει ο Γιώργος Τσιουκάνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρώην δήμαρχος Βελβεντού. Είναι ένα ευπρόσδεκτο σοκ, όπως το χαρακτηρίζει, γιατί αποτελεί μια αφορμή για να ξανασυζητήσει η τοπική κοινωνία. «Κουβέντιασα το θέμα με τα παιδιά που κάνω μάθημα στη Γ’ Λυκείου – εκείνα το προκάλεσαν», λέει η διευθύντρια στο Λύκειο Βελβεντού Άρτεμις Σερδάκη. «Δεν γίνονται σε όλες τις οικογένειες συζητήσεις – είναι σημείο των καιρών μας. Όμως τα παιδιά διψούν να μάθουν. Αν ανοίξουν τέτοιες συζητήσεις στο χωριό θα είναι πολύ χρήσιμες για όλους. Και για εμάς και για εκείνους».

Η προσπάθεια στο Βελβεντό θα ήταν ίσως λίγο υπερβολικό να χαρακτηριστεί «πείραμα». Είναι μια υπόθεση εργασίας, ας πούμε, που μέχρι στιγμής δείχνει πως με συνεργασία, συζήτηση και καλή πρόθεση μπορούν να γίνουν πολλά – πώς μια κατάσταση μπορεί να γίνει win win.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Δημιουργική απασχόληση και εκπαίδευση

Εκτός από τη διανομή και τη σίτιση, είναι ιδιαίτερης σημασίας η δημιουργική απασχόληση και εκπαίδευση των παιδιών. Ήδη έχουν αρχίσει μαθήματα ελληνικών και αγγλικών, αλλά και γερμανικών για κάποια που προορίζονται για Γερμανία και Αυστρία, ενώ με τη βοήθεια των φροντιστών προετοιμάζονται μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής. Παράλληλα, η αθλητική επιτροπή του Δήμου, στην οποία ανήκει ο αθλητικός σύλλογος Βελβεντού και άλλοι φορείς, είναι πρόθυμη να παραχωρεί το γήπεδο όταν δεν υπάρχει πρόγραμμα. «Ο αθλητισμός είναι μια μοναδική ευκαιρία και για ομαδικότητα και για καινούργιες φιλίες, ακόμα και για προσωπική ευεξία», μας λέει η Μελίνα Χαλκίδη από το SolidarityNow, συντονίστρια του προγράμματος των βραχυχρόνιων ξενοδοχείων με ασυνόδευτα. Το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης της περιοχής, επίσης, αλλά και ο ορειβατικός σύλλογος έχουν εκφράσει θέληση να βοηθήσουν.

Ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον Αντώνη Γρηγοράκο, έμπειρο στέλεχος της οργάνωσης που βοηθά λόγω της μεγάλης του εμπειρίας σε αντίστοιχες δομές, ακούγαμε γέλια και μουσικές. Τα παιδιά ζήτησαν μουσική για να χορέψουν τους παραδοσιακούς τους χορούς μετά την πρώτη βόλτα στον Βελβεντό. «Όλο λένε πόσο καλοί άνθρωποι μένουν εδώ», μας είπε ο κ.Γρηγοράκος.