Ο Wasim, 27 χρονών, ζει σήμερα σε ένα μονόκλινο δωμάτιο στον έκτο όροφο ενός ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας. Τα απογεύματα ακούει πολύ δυνατά μουσική που έρχεται μέσα από τα ηχεία που έχει συνδέσει με το κινητό του τηλέφωνο. Ο Wasim ήρθε από τη Συρία όπου διατηρούσε ένα κατάστημα στη γειτονιά Jbela της περιοχής Deir ez-Zur και εκεί αναλάμβανε τον ψηφιακό προγραμματισμό και την πώληση τηλεχειριστήριων κλειδιών για αυτοκίνητα.
Η οικογένεια του Wasim αποτελείται από επτά μέλη: τους γονείς του Wasim, τις τρεις αδερφές του, τον ίδιο και έναν ακόμη αδελφό. Πριν φύγει από την εμπόλεμη Συρία, ο Wasim έμενε σε ένα σπίτι με τον παππού και τους θείους του. Ο 55χρονος πατέρας του είχε ήδη φύγει από το 2015, αναζητώντας στο Βερολίνο μια λύση στο πρόβλημα υγείας του αλλά και δουλειά, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια ζει πια στο Κουρδιστάν. Η επικοινωνία του Wasim με την οικογένειά του είναι καθημερινή.
Το 2012, ο Wasim μετακόμισε στο Ιράκ, όπου και έμεινε για τέσσερα χρόνια, κάνοντας διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα έμαθε την Κουρδική γλώσσα. Για να φτάσει στην Ελλάδα, ταξίδεψε από το Κουρδιστάν στη Σμύρνη και κατέληξε στη Χίο. Η γλαφυρή περιγραφή του ταξιδιού του, περιλαμβάνει μια μικρή βάρκα με υπεράριθμους επιβάτες, γυναίκες και φοβισμένα παιδιά, κακές καιρικές συνθήκες και όλα αυτά με την Τούρκικη αστυνομία να κυνηγά τους διακινητές. Μετά από έξι ημέρες στη Χίο, έφτασε και παρέμεινε για έξι μήνες στον καταυλισμό της Ριτσώνας για τους πρόσφυγες. Παρά τις δυσάρεστες συνθήκες, εκεί κατάφερε να έχει την πρώτη του συνέντευξη με τις αρμόδιες υπηρεσίες και να καταχωρηθεί ως πρόσφυγας.
Στη συνέχεια, έζησε για τέσσερις μήνες στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στον Σκαραμαγκά – «Για δέκα ημέρες, κοιμόμουν σε μια σκηνή έξω από το κέντρο φιλοξενίας. Δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο και δεν μου επέτρεπαν να μπω μέσα γιατί δεν είχα τα κατάλληλα χαρτιά. Με έσωσαν μερικοί φίλοι μου μέσα από το κέντρο φιλοξενίας, οι οποίοι μου έδωσαν φαγητό και καταφύγιο. Δεν είχα τη δική μου κάρτα για φαγητό για περισσότερους από τέσσερις μήνες». Τελικά, κατάφερε να έρθει σε επικοινωνία με την οργάνωση Caritas Hellas και έναν μήνα μετά την καταχώρηση του ονόματός του στον επίσημο κατάλογο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, βρέθηκε να φιλοξενείται στο ξενοδοχείο Galaxy στο Κρανίδι, το οποίο είναι μια από τις δομές στέγασης και φιλοξενίας προσφύγων του SolidairityNow.
Από τον Σεπτέμβριο, ζει στο ξενοδοχείο Θεοξένια στην Αθήνα, που είναι και αυτό μια από τις δομές στέγασης και φιλοξενίας της οργάνωσης. Ζει σε αυτό το μονόκλινο δωμάτιο του έκτου ορόφου του ξενοδοχείου, από όπου ακούγεται δυνατά η μουσική που του αρέσει και που τον στηρίζει σε αυτό το πολύπαθο ταξίδι, ενώ δεν τον αφήνει να ξεχνά ότι είναι ένας νέος άνθρωπος που οφείλει στον εαυτό του να ζήσει στιγμές ξεγνοιασιάς και ασφάλειας.
Ο Wasim περιμένει την ημέρα που θα ταξιδέψει για τη Γερμανία και θα βρει ξανά τον πατέρα του – «Δεν έχω δει τον πατέρα μου δυο χρόνια. Μου έχει λείψει τόσο πολύ». Όσο περιμένει αυτή την ημέρα εδώ στην Αθήνα, η ζωή κυλά με τα διάφορα προβλήματα μιας πιο τυπικής καθημερινότητας – χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η βλάβη που προκλήθηκε στο κινητό του τηλέφωνο, κατά τη διάρκεια των προπονήσεων με την ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία συμμετέχει μαζί με άλλους φιλοξενούμενους πρόσφυγες στη δομή. Η επισκευή του τηλεφώνου κόστισε 40 ευρώ, αλλά δεν δίστασε στιγμή γι’ αυτό – η επισκευή του ήταν δεδομένη. Το κινητό του τηλέφωνο είναι το μόνο μέσο με το οποίο επικοινωνεί με την οικογένειά του και πρέπει πάντα να είναι ενεργό.
Ο Wasim αγαπά τη δουλειά, το κολύμπι και το μπάσκετ όπως και το ποδόσφαιρο. Η αγάπη του για τον αθλητισμό τον οδήγησε επίσης να λάβει μέρος στον αγώνα των 5χλμ του Κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας , ως μέλος της 1ης Ομάδας Προσφύγων που συμμετείχαν ποτέ σε Μαραθώνιο.
Πολύ συχνά, πηγαίνει βόλτες στον Σκαραμαγκά και στα Εξάρχεια για να δει τους φίλους που έχει αποκτήσει τους οκτώ μήνες που ζει στην Ελλάδα. «Κάθε μέρα πηγαίνω βόλτα στα Εξάρχεια για να δω τους Γερμανούς, Ιταλούς, Αιγύπτιους, Σύρους, Αλβανούς, Γάλλους και Έλληνες φίλους μου»! Πάνω από όλα όμως, στην Αθήνα γνώρισε και αγάπησε την Ana, την Ana του όπως την αποκαλεί.
*To Πρόγραμμα Φιλοξενίας & Στέγασης Home for Hope υλοποιείται από το SolidarityNow με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.