Μια τριμελής οικογένεια μοιράζεται την ιστορία της μαζί μας – «θέλουμε να μιλήσουμε».
Η Ζάκϊα και ο Αμπντουλάχ είναι γονείς του 7άχρονου Γιούνες και ενός ακόμη ανήλικου αγοριού που βρίσκεται ήδη στη Σουηδία. Οι γονείς περιμένουν την απόφαση που θα οδηγήσει στην επανένωση με το μεγάλο τους γιο και ο μικρός Γιούνες περιμένει τη στιγμή που θα ξαναβρεί τον αγαπημένο του αδερφό.
Η Ζάκϊα και ο Αμπντουλάχ όμως είναι ιδιαίτερα διστακτικοί και φοβισμένοι. Έχουν περάσει πολλές δυσκολίες μέχρι να φθάσουν στην Ελλάδα και τελικά στη δομή φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στην Ελευσίνα. Με καταγωγή από το Αφγανιστάν, ξεκίνησαν το προσφυγικό τους ταξίδι στο κυνήγι μια αξιοπρεπούς ζωής, από το Ιράν. Εκεί πέρασαν ακόμη δυσκολότερα από ό,τι στη χώρα τους.
«Ένιωθα σαν να μην έχουμε χώρο να ζήσουμε εκεί – αν είσαι πρόσφυγας είναι σαν να είσαι αόρατος. Δε σε αναγνωρίζει κανείς, σα να μη σε βλέπουν. Ούτε χαρτιά, ούτε σπίτι, ούτε ασφάλεια», μας εξομολογείται η Ζάκϊα, η οποία είναι μόλις 35 χρονών και οι ιστορίες από την ενήλικη ζωή της ηχούν σαν τις ιστορίες ενός ανθρώπου πολύ μεγαλύτερου. Η Ζάκϊα χαίρεται πια μόνο με τα βασικά, όπως λέει και η ίδια – χαίρεται που όλοι τους είναι καλά και κατάφεραν να σωθούν στο δρόμο από το Ιράν, στην Τουρκία και μετά στη Σάμο. Δεν έχει μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον, θέλει μόνο από τρεις να γίνουν και πάλι τέσσερις.
Μέχρι τότε, περιμένει με αγωνία αλλά και καρτερικότητα. Μια Σουηδική παροιμία λέει «Μην πανηγυρίσεις πριν περάσεις το ρυάκι (Man ska inte ropa hej, förrän man är över bäcken)». Αυτό νιώθει και πράττει και η Ζάκϊα – περιμένει. Στην άλλη μεριά από το ρυάκι περιμένει το παιδί της. Ο Αμπντουλάχ είναι πιο αισιόδοξος, πιστεύει ότι όλα θα είναι καλύτερα για την οικογένειά του στη Σουηδία, «είμαι 100% σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά εκεί».
Η ζωή όμως στη δομή φιλοξενίας της Ελευσίνας συνεχίζεται και γεμίζει από τον 7άχρονο Γιούνες. Ο μικρός της οικογένειας συμμετέχει στις δραστηριότητες που υλοποιούν για τα παιδιά της δομής, οι άνθρωποι του SolidarityNow, στο πλαίσιο λειτουργίας της Μονάδας Blue Dots που βρίσκεται εκεί. Και μέσα από τον Γιούνες, δειλά-δειλά, ονειρεύεται και η Ζάκϊα, που χαμογελά στο τέλος της κουβέντας μας, και μιλά για τα όνειρά της: να μπορέσει ξανά να φτιάχνει χαλιά, αφού αυτή ήταν η δουλειά της, να δουλέψει ο άντρας της και πάλι, να μάθουν τα παιδιά οπωσδήποτε γράμματα – «να ζήσουμε αξιοπρεπώς και με ασφάλεια».
Ο μικρός Γιούνες είναι τυχερός που συμμετέχει στις δραστηριότητες της δομής, όπως η εκμάθηση αγγλικών, τα ομαδικά παιχνίδια. Μέσα από αυτές έχει υποστηριχθεί πολύ και είναι πιο κοινωνικός, σκέφτεται και πράττει ομαδικά, μοιράζεται. Όλα αυτά αποτελούν προετοιμασία για τον Γιούνες με στόχο να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο περιβάλλον που τον περιμένει στη Σουηδία.
Δίπλα στον αδελφό του.
Η Ζάκϊα, ο Αμπντουλάχ και ο Γιούνες, είναι ωφελούμενοι του προγράμματος Blue Dots που υποστηρίζεται από τη UNICEF και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations/ ECHO.