Η Σανά σήμερα είναι πολύ χαρούμενη, όχι μόνο γιατί παρέλαβε το πιστοποιημένο δίπλωμά της στην τέχνη της ονυχοπλαστικής, αλλά και επειδή γιορτάζει τα γενέθλιά της, γίνεται 22 χρονών. Στη μικρή γιορτή, που οργάνωσε το Κέντρο Υποστήριξης Προσφύγων του SolidarityNow στη Θεσσαλονίκη για όσους παρακολούθησαν με επιτυχία το δωρεάν σεμινάριο μανικιούρ-πεντικιούρ, μαζί με τη Σανά είναι και η μητέρα της, η οποία αισθάνεται περήφανη για την κόρη της.

Η Σανά κατάγεται από το Πακιστάν και βρίσκεται στην Ελλάδα τους τελευταίους 7 μήνες. Μιλάει άπταιστα αγγλικά. Έχει σπουδάσει μαθηματικός, όπως και η μητέρα της. Μάλιστα, είχε ξεκινήσει και ένα μεταπτυχιακό, το οποίο όμως δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει καθώς αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα της. Όνειρό της είναι να συνεχίσει τις σπουδές της και να κάνει διδακτορικό. Η μητέρα της, μεγάλωσε εκείνη και τα δυο αδέρφια της να αγαπούν τα μαθηματικά. «Τα μαθηματικά είναι η αγάπη μου», μας δηλώνει. Λένε ότι τα μαθηματικά χρειάζονται φαντασία. «Τα μαθηματικά είναι ένα αληθινό παιχνίδι φαντασίας. Είναι αληθινά. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο άγνωστος x δεν υπάρχει, αλλά είναι πάντα εκεί και χρειάζεται να είσαι ανοιχτόμυαλος για να τον δεις», μας εξηγεί.

Η Σανά είναι αεικίνητη και πολυπράγμων, γράφει ποίηση, διαβάζει λογοτεχνία και θέλει να εκδώσει το δικό της βιβλίο ποίησης. Ήδη έχει φανταστεί τον εαυτό της να δίνει συνέντευξη στους δημοσιογράφους για το βιβλίο της. Η θέλησή της να μάθει ελληνικά και να συνεχίσει τις σπουδές τις στην Ελλάδα, την οδήγησε στο Κέντρο Υποστήριξης Προσφύγων του SolidarityNow στη Θεσσαλονίκη. Παρακολουθούσε ήδη μαθήματα ελληνικών σε κάποιο άλλο χώρο, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένη. Κάποιος της μίλησε για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που υλοποιεί η οργάνωση και έτσι αποφάσισε να έρθει και να γραφτεί στα μαθήματα. Πρώτα της έκλεισαν ένα ραντεβού, αλλά επειδή μεσολαβούσαν οι διακοπές των Χριστουγέννων τα μαθήματα θα ξεκινούσαν αργότερα και αυτό αρχικά την αποθάρρυνε. Τελικά όμως ήρθε και ξεκίνησε μαθήματα στο τμήμα του Κώστα. «Ο Κώστας είναι πολύ καλός δάσκαλος, και εγώ και η μητέρα μου τον αγαπάμε πολύ, όπως κι όλοι οι μαθητές του», επισημαίνει.

Κάθε Σάββατο η Σανά και οι συμμαθητές της, από τις 9 το πρωί μέχρι και τις 5 το απόγευμα, πήγαιναν στο «Ινστιτούτο Ανάπτυξης Απασχόλησης» στη Θεσσαλονίκη για να μάθουν τα μυστικά της τέχνης της ονυχοπλαστικής. Ως πιο θετικό μυαλό, είχε κάποιους ενδοιασμούς στην αρχή για το αν θα της αρέσουν τα μαθήματα. Βασικά πίστευε ότι θα ήταν βαρετά, αλλά η οπτική της άλλαξε όταν άρχισε να πηγαίνει στα σεμινάρια. «Παρατήρησα ότι πολλές γυναίκες είχαν περιποιημένα τα νύχια τους. Έτσι ήθελα να μάθω και εγώ πώς το κάνουν αυτό. Έμαθα πολλά νέα πράγματα. Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές τεχνικές, που ποτέ μου δεν το είχα φανταστεί. Μου άρεσαν πολύ τα μαθήματα, η δασκάλα μας ήταν πολύ συμπαθητική και είχα πολλές ευχάριστες στιγμές με τους συμμαθητές μου», αναφέρει.

Δεν έχασε ποτέ της καμία παράδοση, μάλιστα ήταν από τους πρώτους που έρχονταν στην τάξη. Πριν τα μαθήματα, τα Σάββατα συνήθιζε να μένει σπίτι, αλλά με τα μαθήματα τα Σάββατά της απέκτησαν χρώμα. Πλέον, κρατάει χαμογελαστή στα χέρια της το δίπλωμά της. «Αυτό το δίπλωμα είναι το δώρο των γενεθλίων μου!» λέει με περηφάνια. Επόμενός της στόχος τώρα είναι να αποκτήσει το δικό της σαλόνι ομορφιάς. Συνδυάζονται άραγε τα μαθηματικά με το μανικιούρ-πεντικιούρ; Η Σανά υποστηρίζει πως ναι. «Όταν ασχολείσαι όλη την ημέρα με τα μαθηματικά νιώθεις κουρασμένος. Το μανικιούρ-πεντικιούρ με χαλαρώνει, και αισθάνομαι ότι περιποιούμαι και τον εαυτό μου ως γυναίκα», μας επισημαίνει.

Πώς είναι άραγε η ζωή στην Ελλάδα για ένα νέο κορίτσι από το Πακιστάν; Η Σανά απάντησε με έναν τίτλο ενός τραγουδιού των Beatles: «Εδώ είμαστε ελεύθεροι σαν τα πουλιά, μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε». Ο καλός καιρός, η φιλικότητα και το χαμόγελο των ανθρώπων, είναι κάποιοι από τους βασικούς λόγους που την κάνουν να θέλει να μείνει στην Ελλάδα. «Δεν αισθάνεσαι ποτέ σου μόνος στην Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι είναι γύρω σου, και ιδιαίτερα στο Κέντρο Υποστήριξης Προσφύγων. Όποιος κι αν έρχεται τον υποδέχονται με χαμόγελο. Έχουν μια πολύ δυνατή σχέση με τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να βρω μια λέξη που να χαρακτηρίζει αυτή τη σχέση. Αυτό που νιώθω εδώ είναι ένα συναίσθημα που μου είχε λείψει πίσω στο Πακιστάν. Όλοι αισθάνονται μοναδικοί στη ζωή τους, και εδώ έγινα μοναδική και εγώ», μας εξηγεί.

Η Σανά είναι αισιόδοξη για τη ζωή της και το μέλλον της. Υποστηρίζει ότι η μητέρα της, την έχει μεγαλώσει να σκέφτεται και να νιώθει έτσι: «μου έδωσε όλη της τη θετική ενέργεια». «Ακόμα και όταν οι άλλοι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα είναι μαύρα, εγώ λέω όχι, πάντα υπάρχει ένα φως εκεί έξω», λέει με σιγουριά, πείθοντας ακόμα και εμάς. Ακούγοντάς την να μιλάει έτσι για τη ζωή, θυμόμαστε τους στίχους ενός τραγουδιού των Smiths, «υπάρχει ένα φως που ποτέ δε σβήνει».

Κλείνοντας την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας, τη ρωτάμε αν θέλει να στείλει ένα μήνυμα. Εκείνη χαμογελάει και τοποθετώντας στωικά τα χέρια της πάνω στο τραπέζι μάς λέει μια πολύ γνωστή φράση που είχε πει ο πρώτος Πακιστανός Νομπελίστας φυσικός, ο Αμπντούλ Σαλάμ «ποτέ μη σταματάς να μαθαίνεις, γιατί η ζωή δε σταματάει ποτέ να διδάσκει». «Κάθε στιγμή πρέπει να μαθαίνουμε. Στην αρχή, πίστευα ότι τα σεμινάρια δε θα ήταν ενδιαφέροντα, θεωρούσα ότι ήταν κάτι απλό. Στη συνέχεια όμως μου άρεσαν πάρα πολύ. Λυπάμαι πολύ για όσους έχασαν την ευκαιρία να τα παρακολουθήσουν. Αισθάνομαι όμως πολύ τυχερή που ολοκλήρωσα τα μαθήματα και κρατάω πλέον στα χέρια μου το δίπλωμά μου», ολοκληρώνει λέγοντας η Σανά.

*Το Κέντρο Υποστήριξης Προσφύγων υποστηρίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και την UNICEF και χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ECHO).

**Το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του SolidarityNow υλοποιείται με την υποστήριξη της UNICEF και τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τμήμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας.