«Ήρθαμε εδώ στα χωράφια γιατί μας είπαν ότι μέσα στον καταυλισμό δεν υπάρχει θέση για εμάς. Περιμέναμε στο πουθενά, έξω στο κρύο. Η γυναίκα μου ήταν εννέα μηνών έγκυος. Τις πρώτες μέρες μάς βοήθησαν κάποιοι φίλοι και άνθρωποι που δεν μας γνώριζαν. Μετά, κάποιος έφυγε και μας έδωσαν τη δική του σκηνή. Πριν από λίγες μέρες γέννησε. Πήγαμε στο νοσοκομείο και μετά από τρεις μέρες μάς είπαν μπορείτε να φύγετε. Και δεν είχαμε πού αλλού να πάμε, γυρίσαμε στη σκηνή.

Έφυγα από την κόλαση της χώρας μου. Δεν υπήρχαν πια σπίτια, τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο. Αν ήξερα ότι εδώ θα είναι έτσι τα πράγματα, δεν ξέρω εάν θα ερχόμουν. Ίσως να έμενα να πεθάνω στην πατρίδα μου. Η μόνη διαφορά εδώ είναι ότι δεν μας βομβαρδίζουν.

Δε βλέπω ζωή εδώ, δε βλέπω τίποτα. Μένουμε στο δάσος, μέσα στο κρύο. Κάθε πρωί ξυπνάμε παγωμένοι. Βοηθάω τη γυναίκα μου να σηκωθεί γιατί πονάει όλο της το σώμα. Κοιμόμαστε κάτω. Ζήτησα να πάνε τη γυναίκα μου στο Καρά Τεπέ μέχρι να γεννήσει. Τίποτα δεν έγινε. Και από μέρα σε μέρα γεννάει.

Το μόνο που ζητάω είναι ασφάλεια και αξιοπρέπεια για μένα και την οικογένειά μου. Εάν υπήρχε μια ζωή για μας εδώ στην Ελλάδα, μια δουλειά, θα ήθελα να μείνω εδώ».

Ο Μπασάρ, 29 ετών κατάγεται από το Νταρ Ριζόρ της Συρίας όπου εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος. Έφθασε στη Λέσβο στις 16 Νοεμβρίου 2017 με τη γυναίκα του Μπαρά, 23 ετών, εννέα μηνών έγκυος και τα δυο του παιδιά, τη Ρίμα, 4 ετών και τον Μοχάμεντ, 2 ετών.

Σημείωση
Η μικρούλα Ραφίφ και η οικογένειά της βρήκαν μόλις πριν από λίγες μέρες μια ζεστή γωνιά στον Καρά Τεπέ χάρη στην καλοσύνη ενός κατοίκου της Λέσβου που κινητοποιήθηκε και βοήθησε. Έτσι η Μπαρά, 23 ετών, πρόσφυγας από τη Συρία μαζί με το σύζυγό της Μπασάρ, 29 ετών, και τα τρία τους παιδιά, τη Ρίμα, 4 ετών, τον Μοχάμεντ, 2 ετών και τη νεογέννητη Ραφίφ να κοιμηθούν, έπειτα από πολύ καιρό, κάτω από μία στέγη.