Η έρευνα ComeHoME εξετάζει την πρόσβαση σε αξιοπρεπή και προσιτή στέγαση για άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο σε Θεσσαλονίκη, Τορίνο και Μάλτα.

Μέσα από 800 ερωτηματολόγια, 12 ομάδες εστιασμένης συζήτησης και 30 συνεντεύξεις, η μελέτη αναδεικνύει τα κανάλια εύρεσης στέγης, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες και τις στρατηγικές αντιμετώπισης που υιοθετούν. Το SolidarityNow συμμετείχε στην έρευνα πραγματοποιώντας τη συλλογή δεδομένων.

Ευρήματα για τη Θεσσαλονίκη

• Το 75% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι υπέστη διακρίσεις στην αναζήτηση στέγης – το υψηλότερο ποσοστό από τις τρεις πόλεις (Τορίνο: 54%, Μάλτα: 39%).
• Κύριος λόγος διάκρισης: η εθνοτική καταγωγή (95% όσων υπέστησαν διακρίσεις ανέφεραν ως παράγοντες το μεταναστευτικό καθεστώς, την εθνικότητα, τη γλώσσα και το χρώμα του δέρματος).
• Οι Αφρικανοί μετανάστες επηρεάζονται περισσότερο (86%), ακολουθούμενοι από Ασιάτες (77%) και Ευρωπαίους (62%).
• Οικονομικά εμπόδια αποτέλεσαν πρόκληση για το 63% των ερωτηθέντων, ενώ 41% ανέφερε γλωσσικά εμπόδια.
• Οι ιδιώτες ιδιοκτήτες αναφέρθηκαν ως κύριοι υπαίτιοι των διακρίσεων, ενώ ο ρόλος των μεσιτικών γραφείων ήταν πιο αμφιλεγόμενος.
• Οι περισσότεροι βασίστηκαν σε άτυπα κοινωνικά δίκτυα (μεταναστευτικές κοινότητες και προσωπικές επαφές) για την εύρεση κατοικίας, καθώς η ενημέρωση για νομικά δικαιώματα και επιδοτήσεις ενοικίου ήταν περιορισμένη (μόνο 21% γνώριζε για διαθέσιμα νομικά μέσα).
• Τα προγράμματα υποστήριξης εύρεσης ενοικιαζόμενης κατοικίας  και κάλυψης μέρους τους ενοικίου είχαν θετικό αντίκτυπο, αλλά η προσωρινή φύση τους περιόρισε τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητά τους.

Συμπεράσματα και Προτάσεις

• Η διακριτική μεταχείριση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν την εξεύρεση στέγης μια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία για τους μετανάστες στη Θεσσαλονίκη.
• Το κράτος δεν παρέχει επαρκή στήριξη, και η κοινωνία των πολιτών προσπαθεί να καλύψει το κενό, αλλά με περιορισμένους πόρους.
• Χρειάζονται ενισχυμένες πολιτικές για την πρόσβαση στη στέγαση, όπως:

– Αντιμετώπιση των διακρίσεων μέσω αυστηρότερης νομοθεσίας και ελέγχων.

– Βελτίωση της ενημέρωσης μεταναστών για τα δικαιώματα τους.

– Ενίσχυση δημόσιων και κοινωνικών προγραμμάτων στέγασης για μακροπρόθεσμες λύσης.