Μετανάστρια, πρόσφυγας, απολυμένη, κακοποιημένη, κρατούμενη, περιθωριοποιημένη γυναίκα. Διανύουμε μια εποχή που τα σύνορα κλείνουν, τα εργασιακά και ατομικά δικαιώματα καταπατούνται, καμπάνιες κατά των αμβλώσεων ενεργοποιούνται και η ρητορική μίσους επικρατεί. Όλα όσα είχαν με αγώνες διεκδικηθεί, τα τελευταία χρόνια μοιάζει να χάνονται. Θύματα αυτών των αλλαγών είναι κυρίως οι γυναίκες, καθώς αυτές βιώνουν τις περισσότερες δυσκολίες.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 33% των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπάρξει θύμα σωματικής ή και σεξουαλικής βίας, ενώ το 55% έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Στον εκπαιδευτικό και εργασιακό τομέα, παρά το γεγονός ότι το 61% των γυναικών έχουν πτυχίο Πανεπιστημίου, κερδίζουν 16% λιγότερα χρήματα από ότι οι άνδρες, το οποίο σε βάθος χρόνου θα αυξήσει το χάσμα μεταξύ των δυο φύλων κατά 40%.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Είναι μια μέρα-αφορμή για να θυμηθούμε όλοι μας την πρόοδο που έχει σημειωθεί. Ωστόσο, η 8η Μαρτίου του 2020 πρέπει να γίνει μέρα σταθμός για την πρόοδο που έμεινε στάσιμη αλλά και για τις μάχες που χάθηκαν ή κερδήθηκαν στην πορεία, και να γίνει αφορμή για νέες διεκδικήσεις και νέους αγώνες κατά των διακρίσεων και των ανισοτήτων.
Στο SolidarityNow, ως μια οργάνωση που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στις #STRONGALone γυναίκες-ωφελούμενες των προγραμμάτων μας που βρήκαν τη δύναμη, μόνες τους, αναζήτησαν βοήθεια και στάθηκαν όρθιες, περήφανες. Μιλήσαμε με την Άννα, την Ντομινίκα, τη Νάντουα, την Αζία, τη Λένα και τη Μαρία, γυναίκες που ζουν ανάμεσά μας, που κάθε πρωί περιμένουν στις στάσεις των λεωφορείων, που περνάνε απαρατήρητες, που η μόνη λέξη που γνωρίζουν είναι «δουλειά», που αγωνιούν για τα παιδιά τους και για το αν θα έχουν ένα σπίτι να μείνουν, γυναίκες που έχουν όνειρα, που χαμογελούν, γυναίκες που κατάφεραν και επιβίωσαν και βγήκαν νικήτριες.